قافله حسینی

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

كاروانى كه از مبدا عزت و آزادگى حركت كرد و در مقصد شهادت بار افكند. قافله ‌حسينى روز 28 رجب از مدينه بيرون آمد و سوم شعبان به مكه رسيد. افراد كاروان عبارت‌ بودند از سیدالشهدا علیه السلام، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نيز خانواده‌ خود و برخى از بستگان ديگر.

اين كاروان روز 8 ذی الحجه از مكه به سوى عراق حركت‌ كرد. با همان نفرات قبلى اما با جمعى از پيروان او از مردم حجاز، كوفه و بصره كه در ايام ‌اقامت وى در مكه به او پيوسته بودند. حضرت مقدار ده دينار و يك شتر در اختيار همراهان قرار داده بود كه وسايل خود را بر آن حمل كنند.

اين كاروان، دوم محرم در كربلا فرود آمد. پس از عاشورا، اين قافله تبديل به جمعى داغدار و دلسوخته و شهيد داده‌ شد كه به صورت اسير، به كوفه وارد شدند. مردانشان همه شهيد شده بودند و امام سجاد علیه السلام هم بيمار بود و قافله سالار، حضرت زينب‌ سلام الله علیها بود. در كوفه برخى از زنان، به بستگان ‌خود كه ساكن كوفه بودند پيوستند.

ما كاروان رفته به تاراجيم مردانمان شناگر رود خون ما رهروان قافله صبريم رسواگر فسانه هر افسون فرياد و خشم و رنج و اسيرى‌مان ما را سلاح كارى پيكار است بانوى قهرمان عرب، زينب ما را بزرگ و قافله سالار است.

اين قافله، پس از پيمودن راه طولانى و دشوار كوفه تا شام و شام تا مدينه، با بارى از غم‌ و اندوه به مدينه برگشت و بشير، خبر بازگشت قافله اهل بيت‌ علیهم السلام را به مردم خبر داد و مدينه يكپارچه غرق شيون و عزا شد.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.