علی (اسم الله)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۱۳ توسط Zamani (بحث | مشارکت‌ها) (علیّ را به علی (اسم الله) منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


علىّ از ريشه «علوّ» از اسماءاللّه و به معناى بالا، برتر، شرافت و رفعت است.

صفت علىّ براى ذات احديّت به اين معنا است كه در شرف، مجد و بزرگى او را همتايى نيست بنابراين مى توان علىّ را از اسماى تنزيهى حق تعالى دانست.

اين صفت الهى هشت بار در قرآن آمده است و در تمامى اين موارد با صفتى ديگر از حق تعالى همراه است: يك بار با صفت حکیم، دو بار با صفت عظیم و پنج بار با صفت کبیر.[۱]

«...وهُوَ العَلِىُّ العَظيم». (سوره بقره(2)/ 255]])

و نيز:

شماره نام سوره آیات
1 سوره نساء(4) آیه 34.
2 سوره حج(22) آیه 62.
3 سوره لقمان(31) آیه 30.
4 سوره سبا(34) آیه 23.
5 سوره غافر(40) آیه 12.
6 سوره شوری(42) آیات 4 و 51.

پانویس

  1. الاسماء والصفات، بيهقى، ج1، ص45؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج2، ص842-844.


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 164.