شرح صدر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
  
 
+
"شرح" در لغت به معنای بسط و گسترش دادن<ref>مفردات، راغب اصفهانی، مادة «شرح» و ماده «صدر»</ref> و "صدر" به معنای سینه می ­باشد و مقصود از "شرح صدر" گشادگی سینه [روح] با [[نور]]، آرامش و رحمت الهی است. شرح صدر معنایی کنایی دارد و بیشتر به نوعی تحمل و مدارای بالا و قوی در مسئولیت های سنگین و دشوار بکار می‌رود.
__toc__
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"شرح" در لغت به معناي بسط و گسترش دادن <ref>مفردات، راغب اصفهاني، مادة «شرح» و ماده «صدر»</ref> و "صدر" به معناي سينه می­باشد و مقصود از "شرح صدر" گشادگي سينه [روح] با نور، آرامش و رحمت الهي است. شرح صدر معنايي كنايي دارد و بيشتر به نوعي تحمل و مداراي بالا و قوي در مسئوليت هاي سنگين و دشوار بكار مي‌رود.
 
 
 
 
==شرح صدر در قرآن==
 
==شرح صدر در قرآن==
  
خداي متعال از "شرح صدر" در [[قرآن]] به عنوان موهبت عظيم به پيامبر خود، يادآوري مي‌كند: «ألَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدرَك؛ آيا سينه تو را وسيع و گشاده نساختيم؟!».([[سوره انشراح]]/ 1)
+
[[خدای متعال|خدای متعال]] از "شرح صدر" در [[قرآن]] به عنوان موهبت عظیم به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] خود، یادآوری می‌کند: {{متن قرآن|«ألَمْ نَشْرَحْ لَک صَدرَک»}}؛ آیا سینه تو را وسیع و گشاده نساختیم؟!([[سوره انشراح]]/ ۱)
  
مراد از "شرح صدر" [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله گستردگي و وسعت نظر وي است به طوري كه ظرفيت تلقي [[وحی]] و نيز نيروي تبليغ آن و تحمل ناملايماتي را كه در اين راه مي‌بيند، داشته باشد و به عبارتي ديگر نفس شريف آن بزرگوار را طوري نيرومند كند كه نهايت درجه استعداد را براي قبول افاضات الهي پيدا كند.<ref>طباطبايي، محمدحسين؛ الميزان، ترجمه سيد محمدباقر موسوي همداني، انتشارات اسلامي جامعه مدرسين 1374، ج ص 471.</ref>
+
مراد از "شرح صدر" [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله گستردگی و وسعت نظر وی است به طوری که ظرفیت تلقی [[وحی]] و نیز نیروی تبلیغ آن و تحمل ناملایماتی را که در این راه می‌بیند، داشته باشد و به عبارتی دیگر [[نفس]] شریف آن بزرگوار را طوری نیرومند کند که نهایت درجه استعداد را برای قبول افاضات الهی پیدا کند.<ref>طباطبایی، محمدحسین؛ المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین ۱۳۷۴، ج ۷، ص ۴۷۱.</ref>
  
حضرت موسي علیه السلام در وادي مقدس "شرح صدر" را از خداي سبحان درخواست مي‌كند و دعايش به اجابت مي‌رسد؛ «قال رَبِّ اشْرَح لي صَدْري؛ موسي گفت: پروردگارا! سينه‌ام را گشاده كن».([[سوره طه]]/ 25)
+
[[حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی]] علیه السلام در وادی مقدس "شرح صدر" را از خدای سبحان درخواست می‌کند و دعایش به اجابت می‌رسد؛ {{متن قرآن|«قال رَبِّ اشْرَح لی صَدْری»}}؛ موسی گفت: پروردگارا! سینه‌ام را گشاده کن.([[سوره طه]]/ ۲۵)
  
این جمله، استعاره به كنايه است، چون "شرح" به معناي گشاده‌ كردن و بازكردن است، گويا سينه انسان را كه [[قلب]] در آن جاي دارد ظرفي فرض كرده كه آنچه از طريق مشاهده و [[ادراك]] در آن وارد مي‌شود، جاي مي‌گيرد و در آن انباشته مي‌شود.<ref> همان، ج 20، ص 540.</ref>
+
این جمله، استعاره به کنایه است، چون "شرح" به معنای گشاده‌ کردن و بازکردن است، گویا سینه انسان را که قلب در آن جای دارد ظرفی فرض کرده که آنچه از طریق مشاهده و ادراک در آن وارد می‌شود، جای می‌گیرد و در آن انباشته می‌شود.<ref> همان، ج ۲۰، ص ۵۴۰.</ref>
  
==شرح صدر، زمينه هدايت پذيري==
+
{{متن قرآن|«فَمَن یرِدِ اللّهُ أَن یهْدِیهُ یشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یرِدْ أَن یضِلَّهُ یجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیقًا حَرَجًا کأَنَّمَا یصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ ...»}}؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای (پذیرش) اسلام گشاده می‌سازد و آن کس را که (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه سازد، سینه‌اش را آنچنان تنگ می‌کند که گویا می‌خواهد به آسمان بالا رود... . ([[سوره انعام]]/ ۱۲۵)
  
كسي كه خداوند سينه‌اش را براي قبول [[اسلام]] – كه همان تسليم بودن است - گشاده كرده باشد در حقيقت سينه‌اش را براي تسليم در برابر اعتقادات صحيح و عمل صالح وسعت داده به طوري كه هيچ مطلب حق و صحيحي به او پيشنهاد نمي‌شود مگر آن كه آن را مي‌پذيرد و اين نيست مگر بخاطر اين كه چشم بصيرتش، نوري دارد كه هميشه به اعتقاد و عمل صحيح مي‌تابد.
+
کسی که خداوند سینه‌اش را برای قبول [[اسلام]] - که همان [[تسلیم|تسلیم]] بودن است - گشاده کرده باشد، در حقیقت سینه‌اش را برای تسلیم در برابر اعتقادات صحیح و [[عمل صالح]] وسعت داده به طوری که هیچ مطلب [[حق]] و صحیحی به او پیشنهاد نمی‌شود مگر آن که آن را می‌پذیرد و این نیست مگر بخاطر این که چشم بصیرتش، نوری دارد که همیشه به اعتقاد و عمل صحیح می‌تابد.
  
«فَمَنْ يُرِدِاللهُ اَنْ يَهْديَهُ یَشَرحْ صَدرَهُ لِلإسلامِ ومَن يُرِدْ اَنْ يُضلَّه يَجْعَل صَدْرَهُ ضَيّقاً...؛ آن كس را كه خدا بخواهد هدايت كند، سينه‌اش را براي (پذيرش) اسلام گشاده مي‌سازد و آن كس را كه (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه شازد، سينه‌اش را آنچنان تنگ مي‌كند كه گويا مي‌خواهد به آسمان بالا رود...». ([[سوره انعام]]/ 125)
+
صاحب [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] می‌نویسد، در [[حدیث صحیح|روایت صحیح]] وارد شده است که وقتی آیه؛ {{متن قرآن|«فَمَنْ یرِد اللهُ اَن یهدیهُ یشرَح صَدرَهُ لِلإسلامِ...»}}. ([[سوره انعام]]/ ۱۲۵) نازل شد، از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] پرسیدند: منظور از شرح صدر چیست؟ فرمود: «نورٌ یقْذِفَهُ اللهُ فی قَلبِ مَنْ یشاء فَینشَرِحُ له صَدرَهُ و ینفَضح»<ref>التحریر والتقریر، ابن عاشور، ج ۷، ص ۴۵، البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، تهران، ۱۴۱۶ ق، مقدمه ص ۹.</ref> «نوری است که خدا در دل [[مومن|مؤمن]] می‌افکند و سینه‌اش را بوسیله آن گشایش و روشنی می‌بخشد».
  
==نشانه ‌شرح صدر در كلام پيامبر صلی الله علیه و آله==
+
پرسیدند:‌ آیا این نور نشانه‌ای دارد؟ فرمود: «نَعَمْ، الإنابَةُ إلی دارِ الخُلُودِ والتّجافی عَنْ دارِالغُرُور والإستعدادِ لِلْمَوتِ قَبْلَ نُزُولِ الموت؛ آری، (نشانه آن) توجه بسرای جاویدان و دامن برچیدن از زرق و برق دنیا و آماده شدن برای [[مرگ]] است پیش از آن که فرارسد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، انتشارات ناصرخسرو، تهران، ۱۳۷۲، ج ۴، ص ۵۶۱.</ref>
  
صاحب مجمع البيان مي‌نويسد،<ref>طبرسي، مجمع البيان، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372، ج ص 561.</ref> در روايت صحيح وارد شده است كه وقتي آيه؛ «فَمَنْ يُرِداللهُ اَن يَهديهُ يَشرَح صَدرَهُ لِلإسلامِ...». ([[سوره انعام]]/ 125)
+
==آثار شرح صدر ==
 +
برخی آثار و نتایج شرح صدر که در [[قرآن]] ذکر شده عبارتند از:<ref>فرهنگ قرآن، اکبر هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ قرآن و معارف قرآن بوستان کتاب، قم، ج ۱۶، ص ۶۴۰.</ref>
  
نازل شد از پيامبر گرامي اسلام پرسيدند: منظور از شرح صدر چيست؟ فرمود: «نورٌ يَقْذِفَهُ اللهُ في قَلبِ مَنْ يَشاء فَينشَرِحُ له صَدرَهُ و يَنفَضح»<ref>التحرير والتقرير، ابن عاشور، ج 7، ص 45، البرهان في تفسير القرآن، سيد هاشم بحراني، تهران، 1416 ق، مقدمه ص 9.</ref>
+
'''الف) آسانی امور:'''
  
«نوري است كه خدا در دل [[مؤمن]] مي‌افكند و سينه‌اش را بوسيله آن گشايش و روشني مي‌بخشد».
+
شرح صدر رهبران الهی، مایه آسانی امور سخت و تکالیف بر آنان: {{متن قرآن|«إذهَبْ إلی فِرعُونَ إنَّهُ طَغی، قالَ رَبّ اشرَح لی صَدری»}}؛ اینک به سوی [[فرعون]] برو، که او طغیان کرده است ([[حضرت موسی علیه السلام|موسی]] گفت:) پروردگارا: سینه‌ام را گشاده کن. ([[سوره طه]]/ ۲۴ و ۲۵)
  
پرسيدند:‌ آيا اين نور نشانه‌اي دارد؟ فرمود: «نَعَمْ، الإنابَةُ إلي دارِ الخُلُودِ والتّجافي عَنْ دارِالغُرُور والإستعدادِ لِلْمَوتِ قَبْلَ نُزُولِ الموت؛ آري، (نشانه آن) توجه بسراي جاويدان و دامن برچيدن از زرق و برق دنيا و آماده شدن براي [[مرگ]] است پيش از آن كه فرارسد.
+
در حدیثی از [[امام علی علیه السلام|امیرمؤمنان علی]] علیه السلام می‌خوانیم: «آلَةُ الرِیاسَةِ سعةُ الصدر؛ وسیله رهبری و ریاست، سینه گشاده است».<ref>نهج البلاغه؛ حکمة ۱۷۶، صبحی صالح.</ref>
  
==آثار و نتايج شرح صدر در قرآن<ref>فرهنگ قرآن، اكبر هاشمي رفسنجاني و محققان مركز فرهنگ قرآن و معارف قرآن بوستان كتاب، قم، ج 16، ص 640.</ref>==
+
'''ب) تسلیم خدا:'''
  
===الف) آساني:===
+
[[تسلیم|تسلیم]] در برابر خدا، نتیجه شرح صدر و باز بودن سینه است: {{متن قرآن|«فَمَنْ یرِدِ اللهُ اَنْ یهدیهُ یشرَح صَدْرَهُ لِلإسلامِ...»}}؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای اسلام گشاده می‌سازد. ([[سوره انعام]]/ ۱۲۵)
  
شرح صدر رهبران الهي، مايه آساني امور سخت و تكاليف بر آنان: «إذهَبْ إلي فِرعُونَ إنَّهُ طَغي، قالَ رَبّ اشرَح لي صَدري؛ اينك به سوي فرعون برو، كه او طغيان كرده است (موسي گفت:) پروردگارا: سينه‌ام را گشاده كن». ([[سوره طه]]/ 24 و 25)
+
اسلام در این [[آیه|آیه]] به معنای لغوی «تسلیم»<ref>ترجمه المیزان، ج ۷، ص ۳۴۲، همان.</ref> است.
  
در حديثي از اميرمؤمنان علي علیه السلام مي‌خوانيم: «آلَةُ الرِياسَةِ الصدر؛ وسيله رهبري و رياست، سينه گشاده است».<ref>نهج البلاغه؛ حكمة 176، صبحي صالح.</ref>
+
'''ج) قبولی اسلام:'''
  
===ب) تسليم خدا:===
+
برخورداری از شرح صدر، زمینه پذیرش [[اسلام]]: {{متن قرآن|«أفَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدْرَهُ لِلإسْلامِ فَهُوَ علی نورٍ مِنْ رَبّه...»}}؛ آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای اسلام گشوده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!)... . ([[سوره زمر]]/ ۲۲)
 
 
تسليم خدا بودن در برابر خدا، نتيجه شرح صدر و باز بودن سينه: «فَمَنْ يُرِدِاللهُ اَنْ يَهديَهُ يَشرَح صَدْرَهُ لِلإسلامِ...؛ آن كس را که خدا بخواهد هدايت كند، سينه‌اش را براي اسلام گشاده مي‌سازد». ([[سوره انعام]]/125)
 
 
 
اسلام در آيه به معناي لغوي «تسليم»<ref>ترجمه الميزان، ج 7، ص 342، همان.</ref> است.
 
 
 
===ج) قبولي اسلام:===
 
 
 
برخورداري از شرح صدر، زمينه پذيرش اسلام: «أفَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدْرَهُ لِلإسْلامِ فَهُوَ علي نورٍ مِنْ رَبّه...؛ آيا كسي كه خدا سينه‌اش را براي اسلام گشوده است و بر فراز مركبي از نور الهي قرار گرفته (همچون كوردلان گمراه است؟!)». ([[سوره زمر]]/22)
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=31686 شرح صدر، کاظم احمدزاده، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)] تاریخ بازیابی: 1 خرداد 1391.
+
* کاظم احمدزاده، شرح صدر، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: ۱ خرداد ۱۳۹۱.
  
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:صفات پسندیده]]
 
[[رده:صفات پسندیده]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۴۰

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


"شرح" در لغت به معنای بسط و گسترش دادن[۱] و "صدر" به معنای سینه می ­باشد و مقصود از "شرح صدر" گشادگی سینه [روح] با نور، آرامش و رحمت الهی است. شرح صدر معنایی کنایی دارد و بیشتر به نوعی تحمل و مدارای بالا و قوی در مسئولیت های سنگین و دشوار بکار می‌رود.

شرح صدر در قرآن

خدای متعال از "شرح صدر" در قرآن به عنوان موهبت عظیم به پیامبر خود، یادآوری می‌کند: «ألَمْ نَشْرَحْ لَک صَدرَک»؛ آیا سینه تو را وسیع و گشاده نساختیم؟!(سوره انشراح/ ۱)

مراد از "شرح صدر" رسول خدا صلی الله علیه و آله گستردگی و وسعت نظر وی است به طوری که ظرفیت تلقی وحی و نیز نیروی تبلیغ آن و تحمل ناملایماتی را که در این راه می‌بیند، داشته باشد و به عبارتی دیگر نفس شریف آن بزرگوار را طوری نیرومند کند که نهایت درجه استعداد را برای قبول افاضات الهی پیدا کند.[۲]

حضرت موسی علیه السلام در وادی مقدس "شرح صدر" را از خدای سبحان درخواست می‌کند و دعایش به اجابت می‌رسد؛ «قال رَبِّ اشْرَح لی صَدْری»؛ موسی گفت: پروردگارا! سینه‌ام را گشاده کن.(سوره طه/ ۲۵)

این جمله، استعاره به کنایه است، چون "شرح" به معنای گشاده‌ کردن و بازکردن است، گویا سینه انسان را که قلب در آن جای دارد ظرفی فرض کرده که آنچه از طریق مشاهده و ادراک در آن وارد می‌شود، جای می‌گیرد و در آن انباشته می‌شود.[۳]

«فَمَن یرِدِ اللّهُ أَن یهْدِیهُ یشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یرِدْ أَن یضِلَّهُ یجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیقًا حَرَجًا کأَنَّمَا یصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ ...»؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای (پذیرش) اسلام گشاده می‌سازد و آن کس را که (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه سازد، سینه‌اش را آنچنان تنگ می‌کند که گویا می‌خواهد به آسمان بالا رود... . (سوره انعام/ ۱۲۵)

کسی که خداوند سینه‌اش را برای قبول اسلام - که همان تسلیم بودن است - گشاده کرده باشد، در حقیقت سینه‌اش را برای تسلیم در برابر اعتقادات صحیح و عمل صالح وسعت داده به طوری که هیچ مطلب حق و صحیحی به او پیشنهاد نمی‌شود مگر آن که آن را می‌پذیرد و این نیست مگر بخاطر این که چشم بصیرتش، نوری دارد که همیشه به اعتقاد و عمل صحیح می‌تابد.

صاحب مجمع البیان می‌نویسد، در روایت صحیح وارد شده است که وقتی آیه؛ «فَمَنْ یرِد اللهُ اَن یهدیهُ یشرَح صَدرَهُ لِلإسلامِ...». (سوره انعام/ ۱۲۵) نازل شد، از پیامبر اکرم پرسیدند: منظور از شرح صدر چیست؟ فرمود: «نورٌ یقْذِفَهُ اللهُ فی قَلبِ مَنْ یشاء فَینشَرِحُ له صَدرَهُ و ینفَضح»[۴] «نوری است که خدا در دل مؤمن می‌افکند و سینه‌اش را بوسیله آن گشایش و روشنی می‌بخشد».

پرسیدند:‌ آیا این نور نشانه‌ای دارد؟ فرمود: «نَعَمْ، الإنابَةُ إلی دارِ الخُلُودِ والتّجافی عَنْ دارِالغُرُور والإستعدادِ لِلْمَوتِ قَبْلَ نُزُولِ الموت؛ آری، (نشانه آن) توجه بسرای جاویدان و دامن برچیدن از زرق و برق دنیا و آماده شدن برای مرگ است پیش از آن که فرارسد.[۵]

آثار شرح صدر

برخی آثار و نتایج شرح صدر که در قرآن ذکر شده عبارتند از:[۶]

الف) آسانی امور:

شرح صدر رهبران الهی، مایه آسانی امور سخت و تکالیف بر آنان: «إذهَبْ إلی فِرعُونَ إنَّهُ طَغی، قالَ رَبّ اشرَح لی صَدری»؛ اینک به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است (موسی گفت:) پروردگارا: سینه‌ام را گشاده کن. (سوره طه/ ۲۴ و ۲۵)

در حدیثی از امیرمؤمنان علی علیه السلام می‌خوانیم: «آلَةُ الرِیاسَةِ سعةُ الصدر؛ وسیله رهبری و ریاست، سینه گشاده است».[۷]

ب) تسلیم خدا:

تسلیم در برابر خدا، نتیجه شرح صدر و باز بودن سینه است: «فَمَنْ یرِدِ اللهُ اَنْ یهدیهُ یشرَح صَدْرَهُ لِلإسلامِ...»؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای اسلام گشاده می‌سازد. (سوره انعام/ ۱۲۵)

اسلام در این آیه به معنای لغوی «تسلیم»[۸] است.

ج) قبولی اسلام:

برخورداری از شرح صدر، زمینه پذیرش اسلام: «أفَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدْرَهُ لِلإسْلامِ فَهُوَ علی نورٍ مِنْ رَبّه...»؛ آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای اسلام گشوده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!)... . (سوره زمر/ ۲۲)

پانویس

  1. مفردات، راغب اصفهانی، مادة «شرح» و ماده «صدر»
  2. طباطبایی، محمدحسین؛ المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین ۱۳۷۴، ج ۷، ص ۴۷۱.
  3. همان، ج ۲۰، ص ۵۴۰.
  4. التحریر والتقریر، ابن عاشور، ج ۷، ص ۴۵، البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، تهران، ۱۴۱۶ ق، مقدمه ص ۹.
  5. طبرسی، مجمع البیان، انتشارات ناصرخسرو، تهران، ۱۳۷۲، ج ۴، ص ۵۶۱.
  6. فرهنگ قرآن، اکبر هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ قرآن و معارف قرآن بوستان کتاب، قم، ج ۱۶، ص ۶۴۰.
  7. نهج البلاغه؛ حکمة ۱۷۶، صبحی صالح.
  8. ترجمه المیزان، ج ۷، ص ۳۴۲، همان.

منابع