امامزاده آقا علی عباس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۹: سطر ۹:
 
}}
 
}}
  
به دنبال ولایتعهدی امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام در طوس، خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به امید نجات از ظلم حاکمین مامون و به شوق دیدار و زندگی در جوار [[امام رضا]] علیه السلام گروه گروه راهی طوس شدند.
+
امامزادگان آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد از فرزندان [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم]] علیه السلام بودند، که پس از مهاجرت [[امام رضا]] علیه السلام از [[مدینه]] به طوس در سال ۲۰۱ ق، این دو بزرگوار نیز به همراهی جمعی از [[سادات]] هاشمی و محبان [[اهل البیت|اهل بیت]] (ع) از مدینه راهی طوس شدند.  
  
این دو بزرگوار نیز که از فرزندان [[امام کاظم]] علیه السلام بودند به همراه تعدادی از [[سادات]] و دوستداران خود، در حالی که گویا به طرف [[خراسان]] می‌رفته‌اند، یا پس از متفرق شدن همراهان احمد بن موسی علیه السلام از ری به حوالی کاشان وارد شدند، عبدالجبار طبرسی که یکی از دوستداران [[اهل بیت]] علیهم السلام بود و بر آن سرزمین حکومت می‌کرد از آنان استقبال به عمل آورد و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود.
+
در حوالی کویر مرکزی [[ایران]]، افراد این کاروان عظیم به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه [[احمد بن موسی بن جعفر|احمد بن موسی]] (شاهچراغ) به سمت [[شیراز]] و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (آقا علی عباس و شاهزاده محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود.  
  
و حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست، ناچار آنان و همراهان در [[کاشان]] و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان که امروز بادرود نام گرفته روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از شهادت [[امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند.
+
او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان که امروز بادرود نام گرفته روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از [[شهادت امام رضا علیه السلام|شهادت امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند.
  
پس از این مرحله آنان تصمیم گرفتند این منطقه را ترک کنند و به وطن خویش [[مدینه]] مراجعت نمایند ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مامون به گوش آن رساندند و مامون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند.
+
سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با [[مأمون]] به گوش آن رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند. ظاهراً روز چهاردهم [[جمادی الاول]]، یعنی حدود شصت و شش روز از شهادت [[امام رضا]] علیه السلام گذشته بود و آن بزرگواران در حال کوچ کردن از بادافشان بودند که سپاه مأمون آنان را به محاصره خود درآوردند. آقا علی عباس و محمد هم با همراهان و یاران خویش آماده دفاع و جنگ شدند. در این درگیری که چند روز ادامه داشت، تعدادی از یاران آنان شهید شدند، تا این که به خاطر کمی یاران و در مقابل کثرت سپاه دشمن، ضمن دفاع و مقاومت فراوان، آنان در منطقه پشت قلعه بادرود از پای درآمده و به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیدند.
  
ظاهراً روز چهاردهم [[جمادی الاول]]، یعنی حدود شصت و شش روز از شهادت [[امام رضا]] علیه السلام گذشته بود و آن بزرگواران در حال کوچ کردن از بادافشان بودند که سپاه مامون آنان را به محاصره خود درآوردند، آقا علی عباس و محمد علیهم السلام هم با همراهان و یاران خویش آماده دفاع و جنگ شدند، در این درگیری که چند روز ادامه داشت، تعدادی از یاران آنان شهید شدند تا این که به خاطر کمی یاران و در مقابل کثرت سپاه دشمن ضمن دفاع و مقاومت فراوان، آنان در منطقه پشت قلعه بادرود از پای درآمده شربت شهادت نوشیدند.
+
بدن‌های مقدس این شهیدان آل علی چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای [[خاکسپاری|تجهیز]] و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.
  
بدن‌های مقدس این شهیدان آل علی چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرات نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردها به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.
+
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید [[سید عبدالحسین دستغیب|آیت الله دستغیب]] در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام<ref>سید محمد فرزند [[امام هادی]] علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.</ref> است در [[عراق]]».
 
 
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید آیت الله دستغیب در متاب داستان‌های شگفت، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس علیه السلام فرمود: منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام است در [[عراق]].
 
 
 
بارگاه ملکوتی آستان مقدس این امامزاده‌گان در پهنه کویر منطقه بادرود و خالدآباد در 168 کیلومتری شمال اصفهان، 300 کیلومتری تهران، 65 کیلومتری شرق کاشان، 60 کیلومتری غرب اردستان و 38 کیلومتری شمال شهر نطنز و کوه کرکس واقع گردیده است.
 
 
 
(×). سید محمد علیه السلام فرزند [[امام هادی]] علیه السلام که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور [[عراق]] است، مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.
 
 
 
== منابع ==
 
 
 
* تذکره امامزاده آقا علی عباس نوشته آیت الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی.
 
* فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی عباس نوشته حجت الاسلام والمسلمین احمد صادقی اردستانی.
 
* ستارگان کویر نوشته آقای سعید رجبی.
 
  
 +
آستان مقدس امامزاده آقا علی عباس (ع) در پهنه کویر منطقه بادرود و خالدآباد در ۶۵ کیلومتری شرق کاشان و ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع گردیده است.
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 +
==منابع==
 +
*تذکره امامزاده آقا علی عباس، آیت‌الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی.
 +
*فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی عباس، احمد صادقی اردستانی.
 +
*ستارگان کویر، سعید رجبی.
 +
*[https://hajj.ir/fa/17448 "امامزاده آقا علی عباس (ع) در کاشان"، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت].
 
[[رده:امامزادگان]]
 
[[رده:امامزادگان]]
 
[[رده:امامزاده های اصفهان]]
 
[[رده:امامزاده های اصفهان]]

نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۳

آستان مقدس آقا علی عباس.jpeg

کشور

ایران

شهر

اصفهان،نطنز،بادرود

  • طول:"10.1'04°52 شرقی
  • عرض:"44.0'43°33 شمالی
بادرود-امامزاده آقا علی عباس در نقشه.PNG
مشاهده در نقشه

امامزادگان آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد از فرزندان امام کاظم علیه السلام بودند، که پس از مهاجرت امام رضا علیه السلام از مدینه به طوس در سال ۲۰۱ ق، این دو بزرگوار نیز به همراهی جمعی از سادات هاشمی و محبان اهل بیت (ع) از مدینه راهی طوس شدند.

در حوالی کویر مرکزی ایران، افراد این کاروان عظیم به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه احمد بن موسی (شاهچراغ) به سمت شیراز و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (آقا علی عباس و شاهزاده محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود.

او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان که امروز بادرود نام گرفته روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم ربیع الاول یعنی هشت روز بعد از شهادت امام رضا علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند.

سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مأمون به گوش آن رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند. ظاهراً روز چهاردهم جمادی الاول، یعنی حدود شصت و شش روز از شهادت امام رضا علیه السلام گذشته بود و آن بزرگواران در حال کوچ کردن از بادافشان بودند که سپاه مأمون آنان را به محاصره خود درآوردند. آقا علی عباس و محمد هم با همراهان و یاران خویش آماده دفاع و جنگ شدند. در این درگیری که چند روز ادامه داشت، تعدادی از یاران آنان شهید شدند، تا این که به خاطر کمی یاران و در مقابل کثرت سپاه دشمن، ضمن دفاع و مقاومت فراوان، آنان در منطقه پشت قلعه بادرود از پای درآمده و به شهادت رسیدند.

بدن‌های مقدس این شهیدان آل علی چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.

شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید آیت الله دستغیب در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام[۱] است در عراق».

آستان مقدس امامزاده آقا علی عباس (ع) در پهنه کویر منطقه بادرود و خالدآباد در ۶۵ کیلومتری شرق کاشان و ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع گردیده است.

پانویس

  1. سید محمد فرزند امام هادی علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر سامرا در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.

منابع