اسرارنامه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ اسرار نامه ( عطار ) (کتاب) را به اسرارنامه (کتاب) منتقل کرد)
 
سطر ۵: سطر ۵:
 
|تصویر=[[پرونده:اسرارنامه.jpg|240px|وسط]]
 
|تصویر=[[پرونده:اسرارنامه.jpg|240px|وسط]]
  
|نویسنده= فرید الدین عطار نیشابوری
+
|نویسنده= عطار نیشابوری
  
 
|موضوع=شعر عرفانی
 
|موضوع=شعر عرفانی
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
|زبان=فارسی
 
|زبان=فارسی
  
|تعداد جلد=1
+
|تعداد جلد=۱
  
|عنوان افزوده1=
+
|عنوان افزوده1=تصحیح و تعلیق
  
|افزوده1=
+
|افزوده1=محمدرضا شفیعی کدکنی
  
 
|عنوان افزوده2=
 
|عنوان افزوده2=
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
 
}}  
 
}}  
  
کتاب اسرار نامه تالیف شیخ فریدالدین عطار نیشابوری شاعر، نویسنده و عارف قرن ششم و هفتم هجری قمری است . موضوع این کتاب عرفان و تصوف اسلامی است.  
+
'''«اَسرارنامه»''' یکی از [[مثنوی (قالب شعر)|مثنوی‌های]] مشهور [[عطار نیشابوری]] (۵۳۷-۶۲۷ ق) شاعر و عارف قرن هفتم قمری در زمینه [[عرفان]] و [[تصوف]] اسلامی است. حکایت‌هاى کتاب، بیشتر از آیات [[قرآن]]، روایات‌، قصه‌هاى مذهبى و گفتار مشایخ و عرفا گرفته شده است. «اسرارنامه»، از کتاب‌هایى است که شاعران پس از عطار نیز از تمثیلات و مطالب آن، در کارهاى خود بهره گرفتند.  
  
==محتوا==
+
==مؤلف==
این کتاب مشتمل است بر ۳۳۰۵ بیت در ۲۲ مقاله است.
+
ابوحامد فریدالدین محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق معروف به [[عطار نیشابوری]] (۵۳۷-۶۲۷ ق)، از شعرا و عارفان نام‌آور [[ایران|ایرانی]] در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم  و متولد نیشابور است. آثار شیخ به دو دسته‌ى منظوم و منثور تقسیم مى‌شود. 
 
 
عطار نیشابوری از حکایات عرفانی نیز استفاده کرده است .
 
  
عطار نیشابوری در این کتاب ,  از اندیشه و سخنان مشایخ تصوف استفاده کرده است .
+
از معروفترین آثار منثور عطّار، «[[تذکرة الاولیاء (کتاب)|تذکرة الاولیاء]]» است که در آن، عطار به معرفى ۷۲ تن از اولیاء، مشایخ و عرفاى صوفیه پرداخته است. همچنین «[[منطق الطیر (کتاب)|منطق الطیر]]» و [[دیوان (شعر)|دیوان]] اشعار او از آثار منظوم معروف اوست.  
  
مولف در این کتاب نکات عرفانی را با استفاده از تمثیل بیان کرده است .
+
==معرفی کتاب==
 +
«اسرارنامه» یکی از [[مثنوی (قالب شعر)|مثنوی‌های]] مسلم‌السند فریدالدین عطار نیشابوری و احتمالا از جمله نخستین آثار او بوده است که همچون دیگر مثنوى‌هاى عطار، به تقبیح و تحقیر علایق دنیوى و تحسین امور معنوى و ترغیب آدمى به کوشش‌هاى جان‌فرسا در پیمودن راه وصول یا «فناء فی الله» مى‌پردازد.
  
مؤلف در این کتاب تحلیل ساده و روان دارد .
+
«اسرارنامه» که در ۳۳۰۵ بیت، ۲۲ مقاله و ۹۸ حکایت سروده شده است، به‌رغم مثنوى‌هاى دیگر عطار، به مثنوى‌هاى عرفانى - اخلاقى پیش از خود، مانند «مخزن الاسرار» [[نظامی گنجوی|نظامى]] مى‌ماند که بر پایه ابواب و فصول خاص تدوین شده‌اند و هر فصل و مقاله حکایت‌هایى را در بر گرفته است.
  
این کتاب با موضوعیت عرفان ِ نفس شناختی نگارش شده است .
+
سه مقالۀ نخستین آن به ترتیب دربارۀ [[توحید]]، نعت [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] و فضائل [[خلفای نخستین|خلفای راشدین]] است. شاعر، در بخش نعت [[صحابه]]، آنچه را درباره این چهار یار رسول گفته است، بیشتر زمینه‌اى تاریخى دارد و به کتاب‌هاى فضایل صحابه یا [[صحاح سته]] و دیگر کتاب‌هاى معتبر، مستند مى‌شود و در پایان این نعت، تعصب‌هاى رایج در روزگار خود را نکوهش مى‌کند. از مقالۀ چهارم به بعد دربارۀ موضوعات گوناگون [[تصوف]] و شماری از اصطلاحات صوفیه مانند شوق و نکات صوفیانه مانند سر جان و تن و نکوهش [[نفس اماره]] سخن گفته شده است. مقاله پنجم دربارهٔ اهمیت عشق و برتری آن از خرد می‌باشد.  
  
مثنوی اسرار نامه , آهنگ عرفانی دارد .
+
عطار در این مثنوی [[فلسفه مشاء|فلسفۀ مشایی]] و عقل استدلالی را نکوهش می‌کند و در عین حال در مقالۀ هشتم، نکات [[فلسفه|فلسفی]] متعددی را از دیدگاه [[عرفان|عرفانی]] بیان می‌کند. از مقالۀ نهم به بعد، عطار به خصوص دربارۀ [[معاد]] و احوال [[آخرت]] سخن می‌گوید و تقریباً تا آخر کتاب سعی می‌کند یاد [[مرگ]] و مردن را در خواننده زنده کند و لذا این کتاب به لحاظ القای مرگ‌آگاهی در میان کتاب‌های صوفیانه کم‌نظیر است.
  
==مؤلف==
+
حکایت‌هاى کتاب، بیشتر از آیات [[قرآن]]، روایت‌ها، قصه‌هاى مذهبى و گفتار مشایخ و عرفا گرفته شده است؛ چنان‌که بیشتر آنها را در آثارى مانند «قصص الانبیاء» نیشابورى، «[[کشف الاسرار و عدة الابرار (کتاب)|کشف الاسرار]]» میبدى، «لوایح» [[عین القضات همدانی|عین القضات همدانى]]، «رساله قشیریه» و «حدیقة الحقیقة» [[سنائی|سنایى]] مى‌توان بازیافت، اما عطار در داستان‌پردازى، بیش از هر کس، از سنایى تأثیر پذیرفته است. وی نکات عرفانی را با استفاده از تمثیل و با تحلیل ساده و روان بیان کرده است.
فريدالدين ابوحامد محمد بن ابوبكر ابراهيم بن اسحاق عطّار نيشابورى (537-627قيكى از شعرا و عارفان نام‌آور ايران در اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم  و متولد نیشابور است. آثار شيخ به دو دسته‌ى منظوم و منثور تقسيم مى‌شود. يكى از معروفترين آثار منثور عطّار، تذکرة الاولياست كه در اين كتاب، عطار به معرفى 72 تن از اولياء، مشايخ و عرفاى صوفيه پرداخته است. دیوان اشعار او نیز اثر منظوم معروف اوست.  
 
  
 +
مقدمه‌نویسی، تصحیح و تعلیقات این کتاب توسط محمدرضا شفیعی کدکنی نویسنده و شاعر معاصر [[ایران]] انجام شده است.
 
==منابع==
 
==منابع==
*کتاب اسرار نامه تالیف : شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری , مقدمه , تصحیح و تعلیقات : محمد رضا شفیعی کدکنی , انتشارات سخن , تهران 1386 .
+
*کتاب اسرارنامه، عطار نیشابوری، تصحیح و تعلیقات: محمدرضا شفیعی کدکنی، انتشارات سخن، تهران ۱۳۸۶.
 
+
*[https://bookroom.ir/book/4436/%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87 "معرفی کتاب اسرارنامه"، سایت پاتوق کتاب فردا].
 
+
*[https://fa.wikinoor.ir/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87 "اسرارنامه"، ویکی نور].
 
+
[[رده:آثار عطار نیشابوری]]
 
[[رده:کتاب‌های عرفانی]]
 
[[رده:کتاب‌های عرفانی]]
[[رده:آثار عطار نیشابوری]]
 
 
[[رده:منظومه‌های عرفانی]]
 
[[رده:منظومه‌های عرفانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۴

اسرارنامه.jpg
نویسنده عطار نیشابوری
موضوع شعر عرفانی
زبان فارسی
تعداد جلد ۱
تصحیح و تعلیق محمدرضا شفیعی کدکنی

«اَسرارنامه» یکی از مثنوی‌های مشهور عطار نیشابوری (۵۳۷-۶۲۷ ق) شاعر و عارف قرن هفتم قمری در زمینه عرفان و تصوف اسلامی است. حکایت‌هاى کتاب، بیشتر از آیات قرآن، روایات‌، قصه‌هاى مذهبى و گفتار مشایخ و عرفا گرفته شده است. «اسرارنامه»، از کتاب‌هایى است که شاعران پس از عطار نیز از تمثیلات و مطالب آن، در کارهاى خود بهره گرفتند.

مؤلف

ابوحامد فریدالدین محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق معروف به عطار نیشابوری (۵۳۷-۶۲۷ ق)، از شعرا و عارفان نام‌آور ایرانی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم و متولد نیشابور است. آثار شیخ به دو دسته‌ى منظوم و منثور تقسیم مى‌شود.

از معروفترین آثار منثور عطّار، «تذکرة الاولیاء» است که در آن، عطار به معرفى ۷۲ تن از اولیاء، مشایخ و عرفاى صوفیه پرداخته است. همچنین «منطق الطیر» و دیوان اشعار او از آثار منظوم معروف اوست.

معرفی کتاب

«اسرارنامه» یکی از مثنوی‌های مسلم‌السند فریدالدین عطار نیشابوری و احتمالا از جمله نخستین آثار او بوده است که همچون دیگر مثنوى‌هاى عطار، به تقبیح و تحقیر علایق دنیوى و تحسین امور معنوى و ترغیب آدمى به کوشش‌هاى جان‌فرسا در پیمودن راه وصول یا «فناء فی الله» مى‌پردازد.

«اسرارنامه» که در ۳۳۰۵ بیت، ۲۲ مقاله و ۹۸ حکایت سروده شده است، به‌رغم مثنوى‌هاى دیگر عطار، به مثنوى‌هاى عرفانى - اخلاقى پیش از خود، مانند «مخزن الاسرار» نظامى مى‌ماند که بر پایه ابواب و فصول خاص تدوین شده‌اند و هر فصل و مقاله حکایت‌هایى را در بر گرفته است.

سه مقالۀ نخستین آن به ترتیب دربارۀ توحید، نعت رسول اکرم و فضائل خلفای راشدین است. شاعر، در بخش نعت صحابه، آنچه را درباره این چهار یار رسول گفته است، بیشتر زمینه‌اى تاریخى دارد و به کتاب‌هاى فضایل صحابه یا صحاح سته و دیگر کتاب‌هاى معتبر، مستند مى‌شود و در پایان این نعت، تعصب‌هاى رایج در روزگار خود را نکوهش مى‌کند. از مقالۀ چهارم به بعد دربارۀ موضوعات گوناگون تصوف و شماری از اصطلاحات صوفیه مانند شوق و نکات صوفیانه مانند سر جان و تن و نکوهش نفس اماره سخن گفته شده است. مقاله پنجم دربارهٔ اهمیت عشق و برتری آن از خرد می‌باشد.

عطار در این مثنوی فلسفۀ مشایی و عقل استدلالی را نکوهش می‌کند و در عین حال در مقالۀ هشتم، نکات فلسفی متعددی را از دیدگاه عرفانی بیان می‌کند. از مقالۀ نهم به بعد، عطار به خصوص دربارۀ معاد و احوال آخرت سخن می‌گوید و تقریباً تا آخر کتاب سعی می‌کند یاد مرگ و مردن را در خواننده زنده کند و لذا این کتاب به لحاظ القای مرگ‌آگاهی در میان کتاب‌های صوفیانه کم‌نظیر است.

حکایت‌هاى کتاب، بیشتر از آیات قرآن، روایت‌ها، قصه‌هاى مذهبى و گفتار مشایخ و عرفا گرفته شده است؛ چنان‌که بیشتر آنها را در آثارى مانند «قصص الانبیاء» نیشابورى، «کشف الاسرار» میبدى، «لوایح» عین القضات همدانى، «رساله قشیریه» و «حدیقة الحقیقة» سنایى مى‌توان بازیافت، اما عطار در داستان‌پردازى، بیش از هر کس، از سنایى تأثیر پذیرفته است. وی نکات عرفانی را با استفاده از تمثیل و با تحلیل ساده و روان بیان کرده است.

مقدمه‌نویسی، تصحیح و تعلیقات این کتاب توسط محمدرضا شفیعی کدکنی نویسنده و شاعر معاصر ایران انجام شده است.

منابع