امامزاده آقا علی عباس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح رده)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
به دنبال ولایت‌عهدی امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام در طوس، خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به امید نجات از ظلم حاکمین مامون و به شوق دیدار و زندگی در جوار [[امام رضا]] علیه السلام گروه گروه راهی طوس شدند.
+
{{شناسنامه مکان
 +
|تصویر=[[پرونده:آستان مقدس آقا علی عباس.jpeg|300px]]
 +
|کشور=ایران
 +
|شهر=اصفهان،نطنز،بادرود
 +
|نقشه=[[پرونده:بادرود-امامزاده آقا علی عباس در نقشه.PNG|300px]]
 +
|طول="10.1'04°52
 +
|عرض="44.0'43°33
 +
|گوگل مپ=https://www.google.com/maps/place/%D8%A2%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86+%D9%85%D9%82%D8%AF%D8%B3+%D8%A2%D9%82%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3+%D9%88+%D8%B4%D8%A7%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87+%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF(%D8%B9)%E2%80%AD/@33.7181047,51.9940995,11.75z/data=!4m5!3m4!1s0x3f97cb9f35978e95:0x1ca356dab1b79d29!8m2!3d33.7285941!4d52.0695271?hl=fa
 +
}}
  
این دو بزرگوار نیز که از فرزندان [[امام کاظم]] علیه السلام بودند به همراه تعدادی از [[سادات]] و دوستداران خود، در حالی که گویا به طرف [[خراسان]] می‌رفته‌اند، یا پس از متفرق شدن همراهان احمد بن موسی علیه السلام از ری به حوالی کاشان وارد شدند، عبدالجبار طبرسی که یکی از دوستداران [[اهل بیت]] علیهم السلام بود و بر آن سرزمین حکومت می‌کرد از آنان استقبال به عمل آورد و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود.
+
آستان مقدس امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد (علیهماالسلام) -از فرزندان [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم]] علیه‌السلام-، در منطقه کویری بادرود در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع شده است.
  
و حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست، ناچار آنان و همراهان در [[کاشان]] و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان که امروز بادرود نام گرفته روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از شهادت [[امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند.
+
== زندگی‌نامه ==
 +
امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد علیهماالسلام، پس از مهاجرت برادرشان [[امام رضا]] علیه السلام از [[مدینه]] به طوس در سال ۲۰۱ هجری، به همراهی جمعی از [[سادات]] هاشمی و محبان [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم‌السلام از مدینه راهی طوس شدند.  
  
پس از این مرحله آنان تصمیم گرفتند این منطقه را ترک کنند و به وطن خویش [[مدینه]] مراجعت نمایند ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مامون به گوش آن رساندند و مامون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند.
+
افراد این کاروان عظیم در حوالی کویر مرکزی [[ایران]]، به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه [[احمد بن موسی بن جعفر|احمد بن موسی]] (شاهچراغ) به سمت [[شیراز]] و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (علی‌عباس و محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود. او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان -که امروز بادرود نام گرفته- روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از [[شهادت امام رضا علیه السلام|شهادت امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند. سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با [[مأمون]] به گوش او رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند.
  
ظاهراً روز چهاردهم [[جمادی الاول]]، یعنی حدود شصت و شش روز از شهادت [[امام رضا]] علیه السلام گذشته بود و آن بزرگواران در حال کوچ کردن از بادافشان بودند که سپاه مامون آنان را به محاصره خود درآوردند، آقا علی عباس و محمد علیهم السلام هم با همراهان و یاران خویش آماده دفاع و جنگ شدند، در این درگیری که چند روز ادامه داشت، تعدادی از یاران آنان شهید شدند تا این که به خاطر کمی یاران و در مقابل کثرت سپاه دشمن ضمن دفاع و مقاومت فراوان، آنان در منطقه پشت قلعه بادرود از پای درآمده شربت شهادت نوشیدند.
+
طبق نقل قولها، روز چهاردهم [[ماه جمادی الاول|جمادی الاولی]] سال ۲۰۳ هجری، امامزادگان از بادافشان در حال كوچ بودند كه لشكر مأمون رسیده و پس از محاصره، آب و نان را از ایشان و اصحابشان منع كرده است. پس از گذشت چندین روز اصحاب آن دو بزرگوار، یک به یک به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیدند. آن دو بزرگوار در نیمه شب به قصد فرار از بادافشان بیرون آمده تا بلكه بتوانند خود را از شرّ لشكر مأمون نجات بدهند و به وطن خود باز گردند. پس از طی مقداری از راه، در محلی گم شدند و پس از طلوع صبح، خود را پشت حصار قلعه بادافشان دیدند. در این لحظه بود كه این دو بزرگوار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون». آنان سرانجام پس از دفاع و مقاومت فراوان، توسط لشکر مأمون به شهادت رسیدند. بدن‌های مقدس این شهیدان چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای [[خاکسپاری|تجهیز]] و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.
  
بدن‌های مقدس این شهیدان آل علی چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرات نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردها به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.
+
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید [[سید عبدالحسین دستغیب|آیت الله دستغیب]] در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام<ref>سید محمد فرزند [[امام هادی]] علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.</ref> است در [[عراق]]».
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 +
==منابع==
  
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید آیت الله دستغیب در متاب داستان‌های شگفت، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس علیه السلام فرمود: منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام است در [[عراق]].
+
*تذکره امامزاده آقا علی‌عباس، آیت‌الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی.
 
+
*فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی‌عباس، احمد صادقی اردستانی.
بارگاه ملکوتی آستان مقدس این امامزاده‌گان در پهنه کویر منطقه بادرود و خالدآباد در 168 کیلومتری شمال اصفهان، 300 کیلومتری تهران، 65 کیلومتری شرق کاشان، 60 کیلومتری غرب اردستان و 38 کیلومتری شمال شهر نطنز و کوه کرکس واقع گردیده است.
+
*ستارگان کویر، سعید رجبی.
 
+
*[https://hajj.ir/fa/17448 "امامزاده آقا علی‌عباس (ع) در کاشان"، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت].
(×). سید محمد علیه السلام فرزند [[امام هادی]] علیه السلام که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور [[عراق]] است، مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.
 
 
 
==منابع:==
 
 
 
(1). تذکره امامزاده آقا علی عباس نوشته آیت الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی.
 
 
 
(2). فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی عباس نوشته حجت الاسلام والمسلمین احمد صادقی اردستانی.
 
 
 
(3). ستارگان کویر نوشته آقای سعید رجبی.
 
  
 
[[رده:امامزادگان]]
 
[[رده:امامزادگان]]
 
[[رده:امامزاده های اصفهان]]
 
[[رده:امامزاده های اصفهان]]
 +
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱

آستان مقدس آقا علی عباس.jpeg

کشور

ایران

شهر

اصفهان،نطنز،بادرود

  • طول:"10.1'04°52 شرقی
  • عرض:"44.0'43°33 شمالی
بادرود-امامزاده آقا علی عباس در نقشه.PNG
مشاهده در نقشه

آستان مقدس امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد (علیهماالسلام) -از فرزندان امام کاظم علیه‌السلام-، در منطقه کویری بادرود در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع شده است.

زندگی‌نامه

امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد علیهماالسلام، پس از مهاجرت برادرشان امام رضا علیه السلام از مدینه به طوس در سال ۲۰۱ هجری، به همراهی جمعی از سادات هاشمی و محبان اهل بیت علیهم‌السلام از مدینه راهی طوس شدند.

افراد این کاروان عظیم در حوالی کویر مرکزی ایران، به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه احمد بن موسی (شاهچراغ) به سمت شیراز و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (علی‌عباس و محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود. او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان -که امروز بادرود نام گرفته- روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم ربیع الاول یعنی هشت روز بعد از شهادت امام رضا علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند. سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مأمون به گوش او رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند.

طبق نقل قولها، روز چهاردهم جمادی الاولی سال ۲۰۳ هجری، امامزادگان از بادافشان در حال كوچ بودند كه لشكر مأمون رسیده و پس از محاصره، آب و نان را از ایشان و اصحابشان منع كرده است. پس از گذشت چندین روز اصحاب آن دو بزرگوار، یک به یک به شهادت رسیدند. آن دو بزرگوار در نیمه شب به قصد فرار از بادافشان بیرون آمده تا بلكه بتوانند خود را از شرّ لشكر مأمون نجات بدهند و به وطن خود باز گردند. پس از طی مقداری از راه، در محلی گم شدند و پس از طلوع صبح، خود را پشت حصار قلعه بادافشان دیدند. در این لحظه بود كه این دو بزرگوار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون». آنان سرانجام پس از دفاع و مقاومت فراوان، توسط لشکر مأمون به شهادت رسیدند. بدن‌های مقدس این شهیدان چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.

شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید آیت الله دستغیب در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام[۱] است در عراق».

پانویس

  1. سید محمد فرزند امام هادی علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر سامرا در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.

منابع