حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)


نویسنده	محمد محمدى اشتهاردى
موضوع	زندگینامه امام زمان (ع)
زبان	فارسی
تعداد جلد	۱
انتشارات	مسجد مقدس جمکران

حضرت مهدى، فروغ تابان ولايت

کتاب «حضرت مهدى، فروغ تابان ولایت»، اثر محمد محمدى اشتهاردى، در موضوع تاریخ زندگانى حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) به زبان فارسى نوشته شده است. مؤلف ابتدا نماى کلى از سیماى حضرت مهدى (علیه السلام)، ویژگى‌هاى ایشان و وقایع هنگام ولادت آن حضرت را ارائه کرده و در قالب پرسش و پاسخ به بحث پیرامون غیبت صغری، نواب اربعه، غیب کبرى و... پرداخته است.

محتوای کتاب

کتاب با پیشگفتار مؤلف در بیان احادیثى درباره حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) آغاز شده و مطالب در هشت فصل به شیوه گزارشى-تحلیلى نگارش یافته است.

فصل اول کتاب به معرفى پدر و مادر امام زمان(ع) و ویژگى‌هاى ایشان پرداخته و توضیحاتى راجع به جعفر کذاب و اعمال او داده مى‌شود.
در فصل دوم، دوران زندگى امام زمان(ع) به سه دوران کودکى، غیبت صغرى و غیبت کبرى تقسیم شده و بعد از توضیح مختصرى در مورد غیبت صغرى و نواب چهارگانه، شرح کوتاهى درباره ولایت فقیه و احادیث مربوط به آن ارائه شده است.
در فصل سوم، به بیست‌وهفت پرسش پیرامون عقیده مهدویت و خصوصیات شخصى امام زمان(ع)، نشانه‌هاى ظهور، بحث رجعت و حکومت آن حضرت پاسخ داده شده است؛ به عنوان مثال، مؤلف در پاسخ به این سؤال که آیا عقیده به ظهور مصلح جهانى مخصوص شیعیان است؟ چنین پاسخ مى‌دهد که این عقیده حتى در کتب زرتشتیان، هندویان، مصرى‌ها و تورات و انجیل وجود داشته و منابعى از اهل‌سنت که روایات متواترى در این زمینه در آنها آمده را نام مى‌برد.
فصل چهارم، با اشاره به این نکته که مفهوم واقعى انتظار که در روایات به عنوان بالاترین عمل شمرده شده، زمینه‌سازى است نه امید ذهنى، به ذکر و توضیح یازده عامل مهم که در انقلاب عظیم اسلام به رهبرى پیامبر(صلی الله علیه وآله) نقش مهمى در زمینه‌سازى حکومت اسلامى داشت مى‌پردازد؛ برخى از این عوامل عبارتند از: جاذبه قرآن و حقانیت اسلام، ایمان و توکل به خدا، تعاون و همکارى، برخوردها و روش‌هاى منطقى با یکدیگر، اتحاد و انسجام مسلمانان.
در فصل پنجم، مؤلف معتقد است با توجه به اینکه بهترین حکومت آن است که به طور طبیعى و خودجوش روى کار آید، نه به صورت تحمیلى، آنان که مى‌گویند حکومت حضرت مهدى(ع) بدون معجزه امکان‌پذیر نیست، به این اشکال توجه ندارند که اگر بنا بر معجزه و اجبار - هرچند اجبار فکرى- باشد، نظام حالت طبیعى خود را از دست داده و یک نوع حکومت تحمیلى درست مى‌شود. وى در پى آن است تا اثبات کند همانگونه که یاران آگاه و با استقامت پیامبر(ص) در صدر اسلام نقش مؤثر و مهمى در تشکیل حکومت اسلامى ایفا کردند، حکومت حضرت حجت(ع) نیز از این قانون مستثنى نیست و لذا به بیان ویژگى‌هاى یاران آن حضرت از منظر آیات و روایات پرداخته است.
فصل ششم، به ذکر چند نمونه از ماجراى کسانى که در زمان غیبت به حضور حضرت قائم(ع) شرفیاب شده‌اند مى‌پردازد، به امید آنکه شاید ره‌گشایى براى پاک‌سیرتان باشد و آنها نیز با ایجاد شرایط به این سعادت نائل شوند.
نویسنده در فصل هفتم، سعى کرده با ذکر چند ویژگى از خصوصیات حکومت حضرت مهدى(ع) در همه زمینه‌ها، دورنمایى از این نظام سراسر عدل را توصیف کرده و آن را در معرض خواننده قرار دهد؛ ویژگى‌هایى همچون: توحید سراسرى در همه زمینه‌ها، پیشرفت عجیب علوم، برادرى و صمیمیت، امنیت و وفور نعمت، توسعه عدالت و ... .
در فصل هشتم، مهمترین هدف امام زمان(ع) پس از ظهور را تهذیب نفوس معرفى کرده و به بیان فواید و مؤلفه‌هاى خودسازى در عصر غیبت از جمله رعایت حقوق برادران، مبارزه و جهاد براى خدا، ایستادگى در سختى‌ها، معرفت امام(ع) و پیروى از آن حضرت، توجه به قرآن و اجراى آن پرداخته است.