گابون

جمهوری گابن (به انگلیسی: Gabon Republic of) کشوری است واقع در غرب آفریقای مرکزی ، در کنار خلیج گینه ، در سواحل شرقی اقیانوس اطلس قرار گرفته است و با کشورهای جمهوری کنگو ، کامرون و گینه استوایی همسایه است.

تاریخ

گابون از سال 1886 از مستعمرات استوایی فرانسه در آفریقا بوده است ، در تاریخ ۱۷/۸/۱۹۶۰ استقلال خود را از فرانسه به دست آورد. سیاست

عمر بونگو

نوع حکومت گابون جمهوری چند حزبی با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور این کشور از سال ۱۹۶۷ عمر بونگو است. و نخست وزیر این کشور هم از سال ۲۰۰۶ ژان ایگه اندونگ است. آلبرت برنارد بونگو معروف به ( حاج عمر بونگو ) از سال ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۹ رئیس جمهور گابون بوده است . حزب دموکراتیک گابون تنها حزب سیاسی گابون طی سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۹۰ بوده است ، از آن پس به بعد احزاب سیاسی به رسمیت شناخته شدند ، از سال ۲۰۰۶ نیز ژان ایگه اندونگ نخست وزیر گابون شد .

جغرافیا

در سال ۲۰۰۶ جمعیت گابون ۱,۴۵۴,۸۶۷ نفر بوده است که از این لحاظ در رتبهٔ صد و چهل و ششمین کشور جهان جای می‌گیرد. مساحت این کشور برابر ۲۶۷,۷۴۵ کیلومتر مربع است که از این بابت هفتاد و ششمین کشور جهان به حساب میآید. پایتخت این کشور شهر لیبرویل ( Libreville ) با 420 هزار نفر جمعیت می‌باشد . از مهمترین شهرهای گابون ، پورژانتی 88 هزار نفر ، فرانس ویل 30 هزار نفر ، اویم 23 هزار نفر و موآندا 21 هزار نفر را می‌توان نام برد .

تقسیمات کشوری

کشور گابون دارای 9 استان می‌باشد :

1 - استوایر ( Estuaire

2 - اوگووئهٔ علیا ( Haute-Ogooue )

3 - موین اوگووئه ( Moyen-Ogooue )

4 - انگونیه ( Ngounie )

5 - نیانگا ( Nyanga )

6 - اوگووئه ایویندو ( Ogooue-Ivindo )

7 - اوگووئه لولو ( Ogooue-Lolo )

8 - اوگووئه ماریتیم ( Ogooue-Maritime )

9 - وولو انتم ( Woleu-Ntem )

اقتصاد در گابن

تولید ناخالص داخلی این کشور ۲۰.۰۹ میلیارد دلار است. 8/5درصد تولید ناخالص داخلی در بخش کشاورزی، 8/58درصد در بخش صنعت و بقیه در بخش خدمات تولید می‌شود. ۵۸۲ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۲۱ درصد است. نرخ تورم در سال ۲۰۰۷ میلادی پنج درصد بود. ۷۷ درصد از محصولات صادراتی این کشور را نفت خام تشکیل می‌دهد و دیگر محصولات مهم صادراتی آن عبارتند از الوار، منگنز و اورانیوم که به کشورهای آمریکا (6/27 درصد)، چین (15/9درصد)، فرانسه (8/7 درصد)، ترینیداد و توباگو (4/5 درصد) و تایلند (3/4 درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی و کالاهای اساسی است که از کشورهای فرانسه (4/35 درصد)، آمریکا (6/7 درصد)، هلند (5/5 درصد)، کامرون (5/4 درصد) و بلژیک (3/4درصد) وارد می‌شود.

مردم

، ۲۸ % نژاد گابون را قبایل فانگ ، ۱۰ % را پونو % ۹ % را نزبی و ۶ % را فرانسوی و بقیه را سایر قبایل بومی تکشیل می‌دهند ، همچنین دین ۹۰ % گابونی ها مسیحی و ۳ % مسلمان است . زبان رسمی مردم گابون فرانسوی می‌باشد ، زبانهای بومی و قبیله‌ای نیز در این کشور رایج است .

اسلام در گابن

دليل همسايگي اين کشور با نيجريه و کامرون و مهاجرت مسلمانان آفريقايي و همچنين حضور شخصيت‌هايي چون «شيخ‌احمد بامبواي سنگالي، مردم گابن با اسلام آشنا شدند و دين اسلام در اين کشور ترويج يافت. در سال 1973م نيز «آلبرت برنارد بنگو»، رئيس جمهور گابن، به اسلام گرويد و پس از سفر حج، نام خود را به «الحاج عمر بنگو» تغيير داد. پس از وي نيز بسياري از شخصيت‌هاي نظامي و سياسي اين کشور مسلمان شدند و اسلام در اين کشور گسترش يافت. به دليل شکوفايي اقتصادي گابن و ثروت سرشار آن، سيل مهاجران مسلمان آفريقايي به عنوان کارگر از سنگال، مالي، نيجريه، کامرون، بورکينافاسوو کشورهاي ديگر مسلمان‌نشين، به گابن سرازير شده است، به گونه‌اي که بيشتر مسلمانان گابن را آفريقا‌يي‌هاي خارجي تشکيل مي‌دهند. دليل همسايگي گابن با نيجريه و کامرون و مهاجرت مسلمانان آفريقايي و همچنين حضور شخصيت‌هايي چون «شيخ‌احمد بامبواي سنگالي، مردم گابن با اسلام آشنا شدند و دين اسلام در اين کشور ترويج يافت. بيشتر مسلمانان اين کشور از اهل تسنن و مالکي مي‌باشند. پيروان فرقه‌هاي ديگر مانند قادريه، مريديه و تيجانيه نيز در اين کشور حضور دارند. شيعيان مهاجر لبناني نيز با جمعيت چند هزار نفري خود، يکي از مذاهب اسلامي را در گابن تشکيل مي‌دهند. البته تعدادي از مردم در روستاهاي دور افتاده گابن، آليميست (بي دين) هستند و هزار چند گاه، گروهي از مبلغان به آن مناطق مي‌روند و به تبليغ اسلام مي‌پردازند. قانون اساسي گابن با تأثير از فرانسه و براساس نظام لاييک (جدايي دين از سياست) تنظيم شده است. در اين کشور، رهبران مذهبي- مسيحي و مسلمان- غيرگابني مي‌باشند و به همين دليل، در سياست دخالت نمي‌کنند. از اين رو، در کليساها و مساجد مسائل سياسي مطرح نمي گردد. طبق قانون اساسي گابن، اسلام و مسيحيت، اديان رسمي اين کشور مي‌باشند. مسلمانان در اقليت هستند، ولي به خاطر نفوذ رئيس‌جمهور گابن، اعياد رسمي اسلامي تعطيل مي‌باشند. گابن يکي از اعضاي سازمان کنفرانس اسلامي است. دولت به دليل توجه به اخلاقيات، پشتيبان مذاهب مي‌باشد، ولي به آنها اجازه نمي‌دهد در امور سياسي دخالت نمايند. تلويزيون اين کشور نيز روزهاي جمعه برنامه تبليغاتي مسلمانان و در روزهاي يکشنبه برنامه‌هاي تبليغاتي مسيحيان را پخش مي‌کند. در بيشتر مستعمرات سابق فرانسه و انگليس در آفريقا، مانند گابن، کامرون، نيجريه و... مردم روابط بسيار نزديکي با هم دارند و ريشه اين امر نير فرهنگ و آداب و سنن قبيله‌اي است که آنان را به هم پيوند مي‌دهد. در اين کشورها، پيروان مذاهب با يکديگر ازدواج مي‌کنند. البته بيشتر مسلمانان پس از ازدواج با پيروان اديان ديگر، از آنان مي‌خواهند مسلمان شوند. در گابن حوزه علميه وجود ندارد و تقريبا همه ائمه جماعات، خارجي هستند. رواج اسلام در اين چند سال در گابن بيشتر شده و موج جديد اسلامي بسياري از جوانان اين کشور را به شدت متاثر ساخته است. با توجه به رشد اسلام در سال‌هاي اخير، در گابن، خانواده‌هاي زيادي ديده مي‌شوند که تني چند از آنان مسلمان و بقيه مسيحي هستند. مذاهب در آفريقا، هميشه، رنگ و بوي سنتي قاره سياه را حفظ کرده و مسلمانان نيز اعتقادات آفريقايي خود را به طور کامل کنار نگذاشته‌اند. در مجموع مي‌توان گفت مذاهب گوناگون در گابن، همچون اسلام و مسيحيت، ترکيبي از باورهاي قبيله‌اي، آنيميستي، توتم پرستي و آموزه‌هاي مذهبي مي‌باشند.