وصول نخستین نامه کوفیان به امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ تقویم: وصول نخستين نامه كوفيان به امام حسين علیه السلام را به وصول نخستین نامه کوفیان به امام حسین علیه السلام منتقل ک...) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 10 رمضان|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 10 رمضان|سال= سال ۶۰ هجری قمری}} |
| − | شهر [[ | + | شهر [[کوفه]] در عصر [[امام حسین]] علیه‌السلام از شهرهای تازه تأسیس و پرجمعیت [[عراق]] و جهان [[اسلام]] بود و بیش از چهار سال مقر [[خلافت]] [[امام علی علیه السلام|امام علی]] علیه‌السلام و کانون [[شیعه|شیعیان]] مخلص و وفادار آن حضرت بشمار می‌آمد. |
| − | مؤمنان و دوستداران [[اهل | + | مؤمنان و دوستداران [[اهل بیت]] علیهم‌السلام در این شهر در پیروی از [[امامان معصوم]] علیهم‌السلام و فداکاری در راه اهداف آنان، همیشه پیشتاز و پرتحرک بودند؛ گرچه وجود افرادی دو چهره، [[نفاق|منافق]] و سست ایمان در میان آن‌ها در مواقع حساس و خطرناک، زیان‌های زیادی متوجه اهل بیت علیهم‌السلام نمود، ولی با این حال، شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر همیشه مورد توجه اهل بیت و حساسیت دشمنان ایشان و زمامداران غاصب عصر خویش قرار داشتند. |
| − | + | اهالی کوفه پس از آن که از هجرت اعتراض‌آمیز اباعبدالله الحسین علیه‌السلام از [[مدینه]] منوره به [[مکه]] معظمه باخبر شدند، انجمن‌های چندی برگزار کرده و به این نتیجه رسیدند که آن حضرت را به کوفه دعوت کرده و وی را یاری دهند<ref> الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۷۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۰۲.</ref> و بار دیگر شاهد [[عدالت]] علوی از سوی امام حسین علیه‌السلام در این شهر باشند. | |
| − | آنان | + | آنان نامه‌هایی برای امام حسین علیه‌السلام نوشته و وی را به کوفه دعوت کردند. اسامی برخی از امضاکنندگان نامه‌ها عبارت بود از: [[حبیب بن مظاهر]]، [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صرد]]، [[مسیب بن نجبه فزاری|مسیب بن نجبه]]، [[رفاعة بن شداد]]، [[شبث بن ربعی]]، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، یزید بن حارث، عروه بن قیس، [[عمرو بن حجاج زبیدی|عمرو بن حجاج]] و محمد بن عمر تمیمی.<ref> همان.</ref> برخی از آن‌ها از یاران معروف [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] علیه‌السلام بودند و در رکاب آن حضرت بر علیه دشمنانش جنگ‌هایی کرده و هم اینک قصد یاری فرزندش امام حسین علیه‌السلام را نمودند. |
| − | + | به هر روی، نخستین نامه کوفیان در دهم ماه مبارک [[رمضان]] سال ۶۰ قمری به دست امام حسین علیه‌السلام رسید و از آن پس نامه‌های فراوان دیگری پی در پی به محضر آن حضرت ارسال می‌شد.<ref> وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۳۰.</ref> در برخی از این نامه‌ها آمده بود: اما بعد، باغ‌های کوفه سبز و خرم گشته و میوه‌های آن رسیده است. هرگاه اراده‌ات تعلق گرفت با لشگریان پیروزت به سوی ما بیا. در نامه دیگر آمده بود: اما بعد، با سرعت و بزودی به سوی ما حرکت کن که همه چشم انتظار توایم و به غیر تو کس دیگر را نمی‌خواهیم.<ref> الارشاد، ص ۳۷۸؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۰۲.</ref> | |
| − | |||
| − | در | ||
| − | |||
| − | |||
| + | امام حسین علیه‌السلام در آغاز، سکوت اختیار کرد و پاسخی به نامه‌های کوفیان نداد، تا این که نامه‌های آنان به حدود دوازده هزار عدد رسید، که پای هر یک از آن‌ها را چندین نفر و یا ده‌ها نفر امضا کرده بودند.<ref> منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۰۳؛ لهوف، سید بن طاووس، ص ۵۱.</ref> در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذیرفت و به سوی کوفه حرکت کرد. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | + | <references /> | |
| − | <references/> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | |
| − | |||
| − | |||
منابع بیشتر: | منابع بیشتر: | ||
| − | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=17 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۱۰ رمضان]. | |
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=17 وقایع | ||
[[رده:وقایع ماه رمضان]] | [[رده:وقایع ماه رمضان]] | ||
[[رده:سال ۶۰ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۰ هجری قمری]] | ||
| + | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
| + | [[رده:وقایع دوران امامت امام حسین علیه السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۱
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:10 رمضان |
| سال ۶۰ هجری قمری |
شهر کوفه در عصر امام حسین علیه‌السلام از شهرهای تازه تأسیس و پرجمعیت عراق و جهان اسلام بود و بیش از چهار سال مقر خلافت امام علی علیه‌السلام و کانون شیعیان مخلص و وفادار آن حضرت بشمار می‌آمد.
مؤمنان و دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر در پیروی از امامان معصوم علیهم‌السلام و فداکاری در راه اهداف آنان، همیشه پیشتاز و پرتحرک بودند؛ گرچه وجود افرادی دو چهره، منافق و سست ایمان در میان آن‌ها در مواقع حساس و خطرناک، زیان‌های زیادی متوجه اهل بیت علیهم‌السلام نمود، ولی با این حال، شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر همیشه مورد توجه اهل بیت و حساسیت دشمنان ایشان و زمامداران غاصب عصر خویش قرار داشتند.
اهالی کوفه پس از آن که از هجرت اعتراض‌آمیز اباعبدالله الحسین علیه‌السلام از مدینه منوره به مکه معظمه باخبر شدند، انجمن‌های چندی برگزار کرده و به این نتیجه رسیدند که آن حضرت را به کوفه دعوت کرده و وی را یاری دهند[۱] و بار دیگر شاهد عدالت علوی از سوی امام حسین علیه‌السلام در این شهر باشند.
آنان نامه‌هایی برای امام حسین علیه‌السلام نوشته و وی را به کوفه دعوت کردند. اسامی برخی از امضاکنندگان نامه‌ها عبارت بود از: حبیب بن مظاهر، سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد، شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، یزید بن حارث، عروه بن قیس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمر تمیمی.[۲] برخی از آن‌ها از یاران معروف حضرت علی علیه‌السلام بودند و در رکاب آن حضرت بر علیه دشمنانش جنگ‌هایی کرده و هم اینک قصد یاری فرزندش امام حسین علیه‌السلام را نمودند.
به هر روی، نخستین نامه کوفیان در دهم ماه مبارک رمضان سال ۶۰ قمری به دست امام حسین علیه‌السلام رسید و از آن پس نامه‌های فراوان دیگری پی در پی به محضر آن حضرت ارسال می‌شد.[۳] در برخی از این نامه‌ها آمده بود: اما بعد، باغ‌های کوفه سبز و خرم گشته و میوه‌های آن رسیده است. هرگاه اراده‌ات تعلق گرفت با لشگریان پیروزت به سوی ما بیا. در نامه دیگر آمده بود: اما بعد، با سرعت و بزودی به سوی ما حرکت کن که همه چشم انتظار توایم و به غیر تو کس دیگر را نمی‌خواهیم.[۴]
امام حسین علیه‌السلام در آغاز، سکوت اختیار کرد و پاسخی به نامه‌های کوفیان نداد، تا این که نامه‌های آنان به حدود دوازده هزار عدد رسید، که پای هر یک از آن‌ها را چندین نفر و یا ده‌ها نفر امضا کرده بودند.[۵] در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذیرفت و به سوی کوفه حرکت کرد.
پانویس
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
منابع بیشتر:
