مهیار دیلمی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۵۷ توسط عربصالحی (بحث | مشارکت‌ها) (منابع: افزودن رده)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ابوالحسن علی بن محمد بن ارسلان ابن منتخب مروزی

  • نام پدر: مرزویه
  • تولد و وفات: (تاریخ تولد نامشخص-۴۲۸) هجری قمری
  • شهرت علمی و فرهنگی: کاتب و شاعر

اصلاً ایرانی و اهل بغداد بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند.

وى ابتدا دین زرتشتى داشت سپس به دست سید شریف رضى ابوالحسن محمد موسوى اسلام آورد و به تشیع گروید و در خدمت او به تحصیل فنون شعر و ادب پرداخت. در «ریحانة الادب» آمده كه او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است. وى مدتى متصدى امر كتابت آل ‌بویه بود و در بغداد براى ترجمه ‌ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. وى شاعرى بزرگ بود و مقدم شاعران هم عصر خود به حساب مى‌ آمد.

او را جامع فصاحت عرب و بیان ادب فارسى مى ‌دانند و در بسیارى از جهات شعرى از استادش، شریف رضى برتر بود. او اشعار بسیارى در مدح اهل‌ بیت و مراثى امام حسین علیه السلام گفته است. از ممدوحان وى مى‌ توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره كرد.

فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده كه «قصیده ‌ى حائیه»اش معروف است. از آثارش: «دیوان» شعر شامل چهار مجلد؛ «قصیده‌ ى لامیه» كه ابن طاووس حلى شرحى به نام «الازهار» بر آن نگاشته است و بزودى بزرگترین شاعر عهد خود گردید. مهیار داراى احساسات شدید ایرانى و طرفدار عقاید ملى بود و اشعارى در هجو قوم عرب سرود. دیوان شعر او چهار مجلد است.

منابع