ملا علی نوری اصفهانی

مرحوم حاج ملا علی نوری فرزند ملا جمشيد از اهالی نور مازندران مشهور به حکيم الهی یکی از حکما و دانشمندان معروف قرن سيزدهم هجری بود. نوری در نوجوانی زادگاه خويش را ترک نمود و سنوات عمر او بيشتر به دار العلم اصفهان گذشت. صاحب روضات می نويسد: نوری در آغاز کار از دانشمندان مازندران و قزوين استفاده کرد و بعد به اصفهان آمد. حکمت و کلام را نزد آقا محمد بيد آبادی و ميرزا ابو القاسم مدرس اصفهانی و ديگر علما به پايان برد. مرحوم نوری با حاجی کرباسی و حجة الاسلام اصفهانی معاصر بود و بدين دو بزرگوار که از اجله علمای عصر خويش بودند خيلی محبت داشت و از نماز جماعت آنها غفلت نمی کرد. آن دو بزرگوار در تمام مجالس و محافل اين حکيم الهی را بر خود مقدم می داشتند و هيچ گاه جلوی او قدم به داخل و خارج نگذاشتند.

محدث قمی در فوايد می نويسد: اين حکيم ربانی در عالم و حکمت و معارف الهيه و مواظبت به سنن و آداب احمديه بالاتر از آن است که ذکر شود. او در حکمت و کلام و در معارف حقه و اصول اسلام و تفسير قرآن آثاری از خويش به جا گذاشت. با جناب ميرزا صاحب قوانين صميميت و خصوصيتی زياد داشت و پيوسته با یکديگر مکاتبه می نمودند. نوری چند سالی در عتبات عاليات بود و ارادتی وافر به سرور ما مولای متقيان داشت.

نوشته اند آن گاه که در نجف بود محل قبر خود را به علما و خواص رفقايش نشان داد.

چندين سال قبل از وفات به دوستش فرمود: من از جانب مولا مأمورم تعيين محل دفن مؤمنين نمايم. و محلی را که سالها بعد در آنجا مدفون شد که حضار با تکبير اعجاب آميز دوست قديمی او مواجه شدند. از آنچه صاحب تراجم می نويسند چنين استنباط می شود که اين حکيم الهی عصا به دست مأمور تعيين قبور است و گاه گاه عصائی به زمين می کوبد، حال ندانم کی و کجا و برای کی، و شايد در آن سوی نجف به بيابان نجد. انشاء الله عصاها برای نوکران استعمار به زمين کوبد.