محمد بن احمد صفوانی
این صفحه مدخلی از دائره المعارف معارف و معاریف است
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
ابوعبدالله محمد (م ب 346 ق) فرزند احمد اسدى كوفى ، فقيه و محدث و پارسا بود . مورخين او را «عالم ربانى» و «مستجاب الدعوة» ناميدهاند . گويند نزد سلطان سيف الدولة بن حمدان در بغداد با قاضى موصل در مسأله امامت و خلافت على بن ابى طالب (ع) مناظره و مباحثه كرد ، و چون قاضى به مكابره و ستيزهگرى پرداخت ، ابن قضاعه او را دعوت به مباهله كرد و در روز موعود كف دست خود را بر دست قاضى نهاد و مباهله نمود . فرداى آن روز قاضى در مجلس سيفالدوله حاضر نشد ، جوياى او شدند و معلوم شد كه بر اثر مباهله دستش سياه شده و آماس كرده و به تبى شديد مبتلا شده فرداى آن روز درگذشته است . ابن نديم داستان ملاقات خود را با او نقل كرده است . از تأليفات اوست : الامامة ; انس العالم و ادب المتعلم ; تحفة الطالب و بغية الراغب ; الرد على ابن رياح الممطور . او شاگرد كلينى و على بن ابراهيم قمى و استاد شيخ مفيد و ابو محمد هارون ابن موسى تلعكبرى (م 385 ق) بوده .
منبع
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف
