غیرت
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
غيرت و حميت عبارت است از سعى در نگهدارى چيزى که نگاهبانى و حفظ آن لازم است و آن نتيجه شجاعت و بزرگى و قوت نفس است و از فضايل اخلاقى است و ضد آن بى غيرتى است.
امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: "ان الله تعالى غيور يحب کل غيور ولغيرته حرم الفواحش ظاهرها و باطنها". خداى تعالى غيرتمند است و غيرت را دوست دارد و از جهت غيرتش کارهاى زشت را چه آشکار و چه نهان حرام کرده است.
غيرت ممکن است در دين، خانواده و همسر و اولاد باشد.
در "الذريعه" آمده است: غيرت به معناى جوشش و غليان غضب در حمايت از ناموس انسان است و خداوند اين قوه را در انسان نهاد تا از فساد و فحشا و اختلاط مياه و فساد نسل و از بين رفتن نسبت‌ها جلوگيرى شود، ولذا گفته‌اند هر ملتى که مردانش غيرت داشته باشند، زنانش سالم و باعفت خواهند بود.
البته گاهى لفظ غيرت در پاسدارى از هر چيزى نگهدارى اش براى انسان لازم است، نيز استعمال مى‌شود که معمولاً در سياست‌هاى سه گانه يعنى سياست منزل و اهل و عيال و جاهاى ديگر بکار مى‌رود ولذا گفته‌اند غيرت فقط به معناى حمايت انسان از همسرش نيست، بلکه حمايت از هر چيز مخصوص به او را شامل مى‌شود.
منابع
- غیرت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: 5 اسفند 92.
