شعر امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} ائمه شيعه، گاهى به اقتضاى زمان و مكان و موقعيت، شعر هم مى‏سرو...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
ائمه شيعه، گاهى به اقتضاى زمان و مكان و موقعيت، شعر هم مى‌سرودند. گاهى هم به ‌شعر شاعران پيشين، استناد و استشهاد مى‌كردند. از حسين بن على‌ علیه السلام نيز شعرهاى ‌فراوانى نقل شده است، چه آنچه در حوادث [[كربلا]] به صورت موعظه، رجز و جز آن بيان‌ كرده و چه آنچه پيشتر به مناسبت هاى مختلف سروده است. كتابى هم به نام‌ «ديوان‌الحسين بن على‌» كه حاوى اشعار آن حضرت است، چاپ شده است<ref>گردآورنده: محمد عبدالرحيم، ناشر: دارالمختارات العربية، چاپ اول 1412 ق، 222 صفحه در اين كتاب كه ‌فصولى در زندگى امام هم دارد به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتيب الفبايى قافيه رعايت‌ شده است.</ref> و بيشتر اشعار آن، مواعظ و حكمت است.
+
[[ائمه اطهار|ائمه]] شیعه، گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیت، [[شعر]] هم مى‌سرودند. گاهى هم به ‌شعر شاعران پیشین، استناد و استشهاد مى‌کردند. از [[امام حسین علیه السلام|حسین بن على]]<nowiki/>‌ علیه السلام نیز شعرهاى ‌فراوانى نقل شده است، چه آنچه در حوادث [[کربلا]] به صورت موعظه، رجز و جز آن بیان‌ کرده و چه آنچه پیشتر به مناسبت هاى مختلف سروده است. کتابى هم به نام‌ «دیوان‌الحسین بن على‌» که حاوى اشعار آن حضرت است، چاپ شده است<ref>گردآورنده: محمد عبدالرحیم، ناشر: دارالمختارات العربیة، چاپ اول ۱۴۱۲ ق، ۲۲۲ صفحه در این کتاب که ‌فصولى در زندگى امام هم دارد به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتیب الفبایى قافیه رعایت‌ شده است.</ref> و بیشتر اشعار آن، مواعظ و [[حکمت|حکمت]] است.
  
در نهضت عاشورا، [[امام حسين‌]] علیه السلام هم شعرهايى از خود دارد، هم شعرهايى از شعراى‌ عرب كه به آنها تمثل كرده است، مانند شعرى با اين مطلع: «فان نهزم فهزامون قدما...» يا شعر ديگرى با اين آغاز: «مهلا بنى عمنا ظلامتنا...» اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن ‌حضرت است، چنين است: وقتى در منزلگاه صفاح با فرزدق برخورد كرد و اوضاع‌ داخلى [[كوفه]] و سست رايى بيعت كنندگان را شنيد، چنين سرود: لئن كانت الدنيا تعد نفيسة فدار ثواب الله اعلى و انبل و ان كانت الابدان للموت انشاب فقتل امرء بالسيف في الله افضل و ان كانت الارزاق شيئا مقدرا فقلة سعى المرء فى الرزق اجمل و ان كانت الاموال للترك جمعها فما بال متروك به المرء يبخل.
+
در نهضت [[روز عاشورا|عاشورا]]، [[امام حسين‌]] علیه السلام هم شعرهایى از خود دارد، هم شعرهایى از شعراى‌ عرب که به آنها تمثل کرده است، مانند شعرى با این مطلع: «فان نهزم فهزامون قدما...» یا شعر دیگرى با این آغاز: «مهلا بنى عمنا ظلامتنا...»؛ اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن ‌حضرت است، چنین است: وقتى در منزلگاه [[صفاح]] با [[فرزدق]] برخورد کرد و اوضاع‌ داخلى [[کوفه]] و سست رأیى بیعت کنندگان را شنید، چنین سرود:  
  
شب عاشورا پس از سخنرانى براى ياران و اعلام وفادارى از سوى آنان، به خيمه خود بازگشت و در حالى كه به اصلاح و آماده سازى شمشير خود مشغول بود، چنين مى‌سرود: يا دهر اف لك من خليل كم لك بالاشراق والاصيل من صاحب و طالب قتيل والدهر لايقنع بالبديل و انما الامر الى الجليل و كل حى سالك السبيل.<ref>در بعضى نقل ها «سالك سبيلى‌» است.</ref>
+
لئن کانت الدنیا تعد نفیسة * فدار ثواب الله اعلى و انبل
  
روز عاشورا، رجزى را كه در يكى از حمله‌هايش مى‌خواند، اين بود: الموت اولى من ركوب العار والعار اولى من دخول النار.
+
و ان کانت الابدان للموت انشاب * فقتل امرء بالسیف فی الله افضل
  
و در حمله به جناح چپ لشكر عمر سعد، چنين رجز مى‌خواند: انا الحسين بن على اليت ان لاانثنى احمى عيالات ابى امضى على دين النبى.
+
و ان کانت الارزاق شیئا مقدرا * فقلة سعى المرء فى الرزق اجمل
  
و نيز در طول رزم آورى‌ها و حماسه آفرينى‌هاى خود، چنين رجزى بر لب داشت: انا ابن علي الخير، من آل هاشم كفانى بهذا مفخرا حين افخر و جدى رسول الله اكرم من مشى و نحن سراج الله فى الناس يزهر و فاطمة امى سلالة احمد و عمى يدعى ذوالجناحين جعفر و فينا كتاب الله انزل صادقا و فينا الهدى و الوحى و الخير يذكر.
+
و ان کانت الاموال للترک جمعها * فما بال متروک به المرء یبخل
  
و شعر بلند ديگرى دارد، با اين مطلع: غدر القوم و قدما رغبوا عن ثواب الله رب الثقلين كه هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب، ابيات آن را مى‌خواند.<ref>بحارالانوار، ج 45، ص 47. البته در متن اشعار، در منابع مختلف تفاوت هاى جزئى وجود دارد.</ref>
+
شب عاشورا پس از سخنرانى براى یاران و اعلام وفادارى از سوى آنان، به خیمه خود بازگشت و در حالى که به اصلاح و آماده سازى شمشیر خود مشغول بود، چنین مى‌سرود:
  
برخى اشعار هم به امام حسين‌ علیه السلام نسبت داده شده، در حالى كه قرن ها پس از آن ‌حضرت، از زبان آن امام شهيد سروده شده و رواج يافته است، از قبيل: ان كان دين محمد لم يستقم الا بقتلى يا سيوف خذينى.<ref>از شيخ محسن ابى الحب خثعمى (1305-1235 ق) است از شاعران خاندان آل ابى الحب در [[كربلا]] كه ديوان‌ مخطوطى دارد به نام ‌«الحائريات‌» و بيت بالا، در يكى از قصايد مشهور اوست (تراث كربلا، سلمان هادى طعمه، ص 156).</ref>
+
یا دهر افّ لک من خلیل * کم لک بالاشراق والاصیل
 +
 
 +
من صاحب و طالب قتیل * والدهر لایقنع بالبدیل
 +
 
 +
و انما الامر الى الجلیل * و کل حى سالک السبیل<ref>در بعضى نقل ها «سالک سبیلى‌» است.</ref>
 +
 
 +
[[روز عاشورا]]، رجزى را که در یکى از حمله‌هایش مى‌خواند، این بود:
 +
 
 +
الموت اولى من رکوب العار * والعار اولى من دخول النار
 +
 
 +
و در حمله به جناح چپ لشکر [[عمر بن سعد|عمر سعد]]، چنین رجز مى‌خواند:
 +
 
 +
انا الحسین بن على آلیت ان لاانثنى * احمى عیالات ابى امضى على دین النبى
 +
 
 +
و نیز در طول رزم آورى‌ها و حماسه آفرینى‌هاى خود، چنین رجزى بر لب داشت:
 +
 
 +
انا ابن علی الخیر من آل هاشم * کفانى بهذا مفخرا حین افخر
 +
 
 +
و جدى رسول الله اکرم من مشى * و نحن سراج الله فى الناس یزهر
 +
 
 +
و فاطمة امى سلالة احمد * و عمى یدعى ذوالجناحین جعفر
 +
 
 +
و فینا کتاب الله انزل صادقا * و فینا الهدى و الوحى و الخیر یذکر
 +
 
 +
و شعر بلند دیگرى دارد، با این [[مطلع]] که هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب، ابیات آن را مى‌خواند:<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۷. البته در متن اشعار، در منابع مختلف تفاوت هاى جزئى وجود دارد.</ref>
 +
 
 +
غدر القوم و قد ما رغبوا * عن ثواب الله رب الثقلین
 +
 
 +
برخى اشعار هم به امام حسین‌ علیه السلام نسبت داده شده، در حالى که قرن ها پس از آن ‌حضرت، از زبان آن امام شهید سروده شده و رواج یافته است، از قبیل:  
 +
 
 +
ان کان دین محمد لم یستقم * الا بقتلى یا سیوف خذینى<ref>از شیخ محسن ابى الحب خثعمى (۱۳۰۵-۱۲۳۵ ق) است از شاعران خاندان آل ابى الحب در کربلا که دیوان‌ مخطوطى دارد به نام ‌«الحائریات‌» و بیت بالا، در یکى از قصاید مشهور اوست (تراث کربلا، سلمان هادى طعمه، ص ۱۵۶).</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 +
==منابع==
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
==منابع==
+
[[رده:امام حسین علیه السلام]]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ائمه شیعه، گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیت، شعر هم مى‌سرودند. گاهى هم به ‌شعر شاعران پیشین، استناد و استشهاد مى‌کردند. از حسین بن على‌ علیه السلام نیز شعرهاى ‌فراوانى نقل شده است، چه آنچه در حوادث کربلا به صورت موعظه، رجز و جز آن بیان‌ کرده و چه آنچه پیشتر به مناسبت هاى مختلف سروده است. کتابى هم به نام‌ «دیوان‌الحسین بن على‌» که حاوى اشعار آن حضرت است، چاپ شده است[۱] و بیشتر اشعار آن، مواعظ و حکمت است.

در نهضت عاشورا، امام حسين‌ علیه السلام هم شعرهایى از خود دارد، هم شعرهایى از شعراى‌ عرب که به آنها تمثل کرده است، مانند شعرى با این مطلع: «فان نهزم فهزامون قدما...» یا شعر دیگرى با این آغاز: «مهلا بنى عمنا ظلامتنا...»؛ اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن ‌حضرت است، چنین است: وقتى در منزلگاه صفاح با فرزدق برخورد کرد و اوضاع‌ داخلى کوفه و سست رأیى بیعت کنندگان را شنید، چنین سرود:

لئن کانت الدنیا تعد نفیسة * فدار ثواب الله اعلى و انبل

و ان کانت الابدان للموت انشاب * فقتل امرء بالسیف فی الله افضل

و ان کانت الارزاق شیئا مقدرا * فقلة سعى المرء فى الرزق اجمل

و ان کانت الاموال للترک جمعها * فما بال متروک به المرء یبخل

شب عاشورا پس از سخنرانى براى یاران و اعلام وفادارى از سوى آنان، به خیمه خود بازگشت و در حالى که به اصلاح و آماده سازى شمشیر خود مشغول بود، چنین مى‌سرود:

یا دهر افّ لک من خلیل * کم لک بالاشراق والاصیل

من صاحب و طالب قتیل * والدهر لایقنع بالبدیل

و انما الامر الى الجلیل * و کل حى سالک السبیل[۲]

روز عاشورا، رجزى را که در یکى از حمله‌هایش مى‌خواند، این بود:

الموت اولى من رکوب العار * والعار اولى من دخول النار

و در حمله به جناح چپ لشکر عمر سعد، چنین رجز مى‌خواند:

انا الحسین بن على آلیت ان لاانثنى * احمى عیالات ابى امضى على دین النبى

و نیز در طول رزم آورى‌ها و حماسه آفرینى‌هاى خود، چنین رجزى بر لب داشت:

انا ابن علی الخیر من آل هاشم * کفانى بهذا مفخرا حین افخر

و جدى رسول الله اکرم من مشى * و نحن سراج الله فى الناس یزهر

و فاطمة امى سلالة احمد * و عمى یدعى ذوالجناحین جعفر

و فینا کتاب الله انزل صادقا * و فینا الهدى و الوحى و الخیر یذکر

و شعر بلند دیگرى دارد، با این مطلع که هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب، ابیات آن را مى‌خواند:[۳]

غدر القوم و قد ما رغبوا * عن ثواب الله رب الثقلین

برخى اشعار هم به امام حسین‌ علیه السلام نسبت داده شده، در حالى که قرن ها پس از آن ‌حضرت، از زبان آن امام شهید سروده شده و رواج یافته است، از قبیل:

ان کان دین محمد لم یستقم * الا بقتلى یا سیوف خذینى[۴]

پانویس

  1. گردآورنده: محمد عبدالرحیم، ناشر: دارالمختارات العربیة، چاپ اول ۱۴۱۲ ق، ۲۲۲ صفحه در این کتاب که ‌فصولى در زندگى امام هم دارد به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتیب الفبایى قافیه رعایت‌ شده است.
  2. در بعضى نقل ها «سالک سبیلى‌» است.
  3. بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۷. البته در متن اشعار، در منابع مختلف تفاوت هاى جزئى وجود دارد.
  4. از شیخ محسن ابى الحب خثعمى (۱۳۰۵-۱۲۳۵ ق) است از شاعران خاندان آل ابى الحب در کربلا که دیوان‌ مخطوطى دارد به نام ‌«الحائریات‌» و بیت بالا، در یکى از قصاید مشهور اوست (تراث کربلا، سلمان هادى طعمه، ص ۱۵۶).

منابع