شریعه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۶ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} در لغت، به معناى راهى است كه به آب رود يا دريا منتهى مى‏شود. آ...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


در لغت، به معناى راهى است كه به آب رود يا دريا منتهى مى‌شود. آبشخور، جاى ‌برداشتن آب از رودخانه، نهر كوچكتر كه آب رود. از آن طريق بر دشت، مسلط مى‌شود.

لغات ديگر اين اصطلاح عبارت است از: مشرع، مشرعه، شرعه، مشرب، منهل، ورد، مورد، آبخور، آبشخور، شريعه فرات [۱] در روز عاشورا، عباس بن على‌ علیه السلام براى آب آوردن‌ از فرات به شريعه رفت.

در حاشيه رودخانه فرات، منطقه نخلستانى بود. در همان شريعه‌ بود كه در پشت نخل كمين كرده دست راست او را از كار انداختند و در همان مسير به‌ شهادت رسيد و همانجا نيز دفن شد.

پانویس

  1. لغت‌نامه، دهخدا.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.