سید محمد شهشهانی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

شهشهانی

سيد محمد فرزند عبد الصمد اصفهانی، معروف به شهشهانی یکی از علما و مشاهير بزرگ مکتب ما در قرن سيزدهم هجری بود. شهشهانی فقيهی مجتهد، اديبی شاعر و دانشمندی جامع بود. در فقه و اصول، ادبيات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر اصفهان سپری شد. و در آغاز کار مدتها از محضر سيد محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و حجة الاسلام به مقام اجتهاد و استادی رسيد و خود سالها در اصفهان به کرسی تدريس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. شهشهانی از جمله اساتيد صاحب روضات است که علامه خوانساری ضمن تجليل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نويسد: حوزه تدريس فقها و زعامت و افتای شيعيان به وی منتهی شد. شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خويش را در کتب عروة الوثقی و غاية القصوی به اثبات رسانيد. (کتب مزبور در فقه و اصول است) و شاهکار ادبی و فقهی او در منظومه ای که متجاوز از صد هزار بيت است نمايان می باشد. همچنين آثاری به نام شرح کبير (انوار رياض) و منظومه در مقتل و مراثی اهل بيت نيز به رشته تحرير برد و در اواخر قرن سيزدهم پس از عمری خدمت به اسلام و مسلمين در شهر اصفهان وفات نمود و به تخت فولاد مدفون شد.

منبع:سایت شعائر