سید محمدمهدی خوانساری

سید محمدمهدی خوانساری (۱۲۴۶-۱۱۸۲ ق) معروف به صاحب «رساله ابوبصیر»، یکی از علمای مشهور شیعه در قرن سیزدهم هجری و شاگرد میرزای قمی است. در کتابهای تراجم علما، روضات الجنات، اعیان الشیعه و ...، ذکری از اوصاف و فضائل علمی آیت الله خوانساری به میان آمده و او را در عداد افاضل و اعلام عصر خویش متذکر گردیده اند.

تحصیلات

سید محمدمهدی فرزند عالم بزرگوار سید حسن (فرزند سید خوانساری)، متولد سال ۱۱۸۲ قمری در خوانسار بود. او از حضور والد و اعمام و بنی اعمام خویش مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پایان برد. بیشتر مراتب علمی او از محضر میرزای قمی نصیب او شد و جناب میرزا به او علاقه مفرطی داشت و همه ساله از او در خوانسار بازدید می فرمود.

سید محمدمهدی خوانساری در علم رجال و تمیز مشترکات رجال خبر مهارتی خاص داشت و در فقه و اصول و حدیث و ادبیات عرب و علوم ریاضی اطلاعات وسیعی داشت و به مراتب استادی نایل آمد.

تألیفات

آیت الله خوانساری بر مبادی الاصول، تبصره علامه حلی، الفیه سیوطی و شرح لمعه، شرحها و حواشی مبسوطی نوشته که هر کدام شامل چند مجلد است. اثر معروف او «رساله ابوبصیر» است که در این اثر مهم و معروف تحقیقات رجالی او به ثبوت رسیده است.

وفات

وفات مرحوم سید محمدمهدی خوانساری را در سال ۱۲۴۶ قمری نوشته اند. پس از فوت او فرزندانش آیات عظام سید ابوالقاسم جعفر پدر حاج سید ابو تراب خوانساری و فرزند دیگرش سید حسن جد آیت الله خوانساری مقیم تهران وارث علوم پدر گشتند.

منابع

• سایت شعائر