سید محمدتقی پشت مشهدی

سيد محمد تقی فرزند سيد عبد الحی معروف به پشت مشهدی یکی از علما و دانشمندان قرن سيزدهم هجری است. معظم له عالمی خاشع، زاهدی کامل و عارفی پرهيزکار بود که در عرفان گامهائی بلند برداشت و به کمالات روحی توأم با کرامات رسيد.

پشت مشهدی مقدمات علوم را در ايران به پايان برد و سپس سالها در عتبات از امثال سيد رياض بهره مند بود تا خود به درجه استادی رسيد. وی مدتها با فاضل نراقی ملا احمد مأنوس بود و بهره های گوناگون از او کسب نمود اما سرانجام با استادش ملا احمد اختلاف سليقه در مشیء عالمانه خويش پيدا نمودند و بعضی گرايش صوفيانه به سيد دادند.

معاصر او صاحب روضات می نويسد: پشت مشهدی فاضلی اوحدی و نوری محمدی است. او از بزرگان دانشمندان روزگار ما و افاضل فقهای عصر است. او محققی مدقق و متتبع و اصولی، عارفی جليل و متکلمی نبيل می باشد. صاحب روضات اضافه می کند: پشت مشهد یکی از محلات کاشان است که در آن یکی از فرزندان امام محمد باقر عليه السلام (یا از فرزندان موسی بن جعفر عليه السلام) به نام حبيب در آنجا مدفون است.

سيد محمد تقی صاحب ترجمه از شاگردان سيد علی طباطبائی بود و از سيد عبد الله کاظمی (شبر) اجازه روايت داشت. معظم له را صاحب کرامات و مقاماتی نوشته اند و از جمله افرادی است که انشاء الله به حضور مولا و صاحب رسيده است. سرانجام در سال 1258 در زادگاه خويش وفات نموده و در امامزاده حبيب مدفون گرديده شد.