سید اسماعیل حمیری
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
از برجسته‌ترين شاعران شيعه كه در عراق مى‌زيست و مورد عنايت خاص ائمه، بخصوص امام صادق علیه السلام بود. در مدح اهل بيت و مرثيه سیدالشهدا علیهم السلام و شهداى كربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.
نامش ابوهاشم، اسماعيل بن محمد الحميرى بود. در سال 105 ه به دنيا آمد. خانواده‌اش از محبت اهل بيت دور بودند اما خودش شيفته آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاك كرد.
امام صادق علیه السلام به او فرمود: «سمتك امك سيدا، وفقت فى ذلك و انت سيد الشعراء»[۱] مادرت تو را «سيد» ناميد، در اين باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى. سيد حميرى، علاوه بر چيرگى در شعر و ادب در علوم قرآنى، تفسير، حديث و كلام نيز چهره‌اى بارز بود و نامش در كنار نام عالمان بزرگ مطرح است.
اما زبان شعرى او در مدح دودمان پيامبر و هجو و رسواكردن بنى اميه، بسيار نافذ و بران بود. مجموعه شعر او نيز (ديوان السيد الحميرى) چاپ شده است.
حضرت صادق علیه السلام در منزل خود او را نشاند و خانواده امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ حسين علیه السلام شعر بخواند. او هم مرثيه‌اى خواند، با اين مطلع: امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكيه.
و امام صادق علیه السلام گريست و صداى ناله از خانه آن حضرت بلند شد تا حدى كه به او گفتند: ديگر بس است. او نيز شعرش را متوقف كرد.[۲] سرانجام، در رميله بغداد در سال173 ه وفات يافت.[۳]
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
