سوره ص: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
==عدد آيات== | ==عدد آيات== | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۹: | ||
«عياشى» به اسناد خود از «[[امام باقر]]» علیه السلام نقل كرده كه فرمود: هر كه بخواند سوره «ص» را در شب جمعه داده مى‌شود به او خير دنيا و آخرت كه به هيچ كس جز پيامبر مرسل و فرشته مقرب داده نشود و خداوند او را به بهشت داخل مى‌كند و نيز داخل كند آن را كه او دوست داشته باشد از اهل بيت خود حتى خادم او را،اگر چه در رديف خانواده او نباشد و ايمن گرداند خداوند او را از بی‌تابى بزرگ روز قيام. | «عياشى» به اسناد خود از «[[امام باقر]]» علیه السلام نقل كرده كه فرمود: هر كه بخواند سوره «ص» را در شب جمعه داده مى‌شود به او خير دنيا و آخرت كه به هيچ كس جز پيامبر مرسل و فرشته مقرب داده نشود و خداوند او را به بهشت داخل مى‌كند و نيز داخل كند آن را كه او دوست داشته باشد از اهل بيت خود حتى خادم او را،اگر چه در رديف خانواده او نباشد و ايمن گرداند خداوند او را از بی‌تابى بزرگ روز قيام. | ||
| + | == محتوای سوره == | ||
| + | |||
| + | |||
| + | در اين سوره گفتار پيرامون رسول خدا (ص) دور میزند و اينكه آن جناب با ذكرى از ناحيه خدا كه بر او نازل شده مردم را انذار میكند و به سوى توحيد و اخلاص در بندگى خداى تعالى دعوت میكند. | ||
| + | |||
| + | و لذا مطلب را از اينجا شروع میكند كه كفار به عزت خيالى خود می‌بالند و به همين جهت دست از دشمنى با تو برنداشته از پيروى و ايمان به تو استكبار می‌ورزند، و مردم را هم از اينكه به تو ايمان بياورند جلوگيرى كرده، به اين منظور سخنانى باطل می‌گويند، و آن گاه آن سخنان را در فصلى جداگانه رد میكند. | ||
| + | |||
| + | و پس از آن رسول گرامى خود را امر به صبر نموده و سرگذشت بندگان" اواب" خود را در يك فصل به يادش می‌آورد، و آن گاه عاقبت كار مردم با تقوى و سرانجام طاغيان را در فصلى خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور مى‌دهد به اينكه ماموريت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوى توحيد دعوت كند. و نيز در فصلى ديگر می‌فرمايد: كه خدا از همان روز نخست كه به ملائكه امر كرد تا براى آدم سجده كنند و شيطان امتناع كرد، اين قضاى حتمى را راند كه سرانجام پيروان شيطان و خود او به آتش منتهى شود<ref> ترجمه الميزان، ج17، ص: 276 </ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج21، ص65. | + | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج21، ص65. |
| − | + | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374 | |
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره ص/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره ص/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۹:۵۸
عدد آيات
«كوفيان» اين سوره را هشتاد و هشت و «حجازيان»، «بصريان» و «شاميان» هشتاد و شش آيه دانسته و تنها «ايّوب بن متوكل» اين سوره را هشتاد و پنج آيه گفته است.
فضيلت سوره
«ابى بن كعب» از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل كرده كه فرمود: هر كه سوره « ص » را بخواند خداوند به وزن هر كوهى كه براى «حضرت داود» علیه السلام مسخر كرده بود به او از حسنات پاداش دهد و او را نگه دارد از اصرار ورزيدن به گناه كوچك و بزرگ.
«عياشى» به اسناد خود از «امام باقر» علیه السلام نقل كرده كه فرمود: هر كه بخواند سوره «ص» را در شب جمعه داده مى‌شود به او خير دنيا و آخرت كه به هيچ كس جز پيامبر مرسل و فرشته مقرب داده نشود و خداوند او را به بهشت داخل مى‌كند و نيز داخل كند آن را كه او دوست داشته باشد از اهل بيت خود حتى خادم او را،اگر چه در رديف خانواده او نباشد و ايمن گرداند خداوند او را از بی‌تابى بزرگ روز قيام.
محتوای سوره
در اين سوره گفتار پيرامون رسول خدا (ص) دور میزند و اينكه آن جناب با ذكرى از ناحيه خدا كه بر او نازل شده مردم را انذار میكند و به سوى توحيد و اخلاص در بندگى خداى تعالى دعوت میكند.
و لذا مطلب را از اينجا شروع میكند كه كفار به عزت خيالى خود می‌بالند و به همين جهت دست از دشمنى با تو برنداشته از پيروى و ايمان به تو استكبار می‌ورزند، و مردم را هم از اينكه به تو ايمان بياورند جلوگيرى كرده، به اين منظور سخنانى باطل می‌گويند، و آن گاه آن سخنان را در فصلى جداگانه رد میكند.
و پس از آن رسول گرامى خود را امر به صبر نموده و سرگذشت بندگان" اواب" خود را در يك فصل به يادش می‌آورد، و آن گاه عاقبت كار مردم با تقوى و سرانجام طاغيان را در فصلى خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور مى‌دهد به اينكه ماموريت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوى توحيد دعوت كند. و نيز در فصلى ديگر می‌فرمايد: كه خدا از همان روز نخست كه به ملائكه امر كرد تا براى آدم سجده كنند و شيطان امتناع كرد، اين قضاى حتمى را راند كه سرانجام پيروان شيطان و خود او به آتش منتهى شود[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج17، ص: 276
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج21، ص65.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374
پیوست
