|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 21 / الأنبياء==
| + | #REDIRECT [[سوره انبیاء]] |
| − | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − | | |
| − | '''<I>اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ ﴿1﴾</I>''' / براى مردم وقت حسابشان نزديك شده است و آنان در بى خبرى روي گردانند.(1)
| |
| − | | |
| − | '''<I>مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ يَلْعَبُونَ ﴿2﴾</I>''' / هيچ پند تازه اى از پروردگارشان نيامد مگر اين كه بازى كنان آن را شنيدند.(2)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿3﴾</I>''' / در حالى كه دل هايشان مشغول است و آنان كه ستم كردند پنهانى به نجوا برخاستند كه آيا اين مرد جز بشرى مانند شماست آيا ديده و دانسته به سوى سحر مى رويد.(3)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَالأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿4﴾</I>''' / پيامبر گفت: پروردگارم هر گفتارى را در آسمان و زمين مى داند و اوست شنواى دانا.(4)
| |
| − | | |
| − | '''<I>بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ ﴿5﴾</I>''' / بلكه گفتند: خواب هاى شوريده است نه بلكه آن را بربافته بلكه او شاعرى است پس همان گونه كه براى پيشينيان هم عرضه شد بايد براى ما نشانه اى بياورد.(5)
| |
| − | | |
| − | '''<I>مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿6﴾</I>''' / قبل از آنان نيز مردم هيچ شهرى كه آن را نابود كرديم به آيات ما [[ايمان]] نياوردند پس آيا اينان به معجزه ايمان مى آورند.(6)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَتَعْلَمُونَ ﴿7﴾</I>''' / و پيش از تو نيز جز مردانى را كه به آنان [[وحى]] مى كرديم گسيل نداشتيم اگر نمى دانيد از پژوهندگان كتاب هاى آسمانى بپرسيد.(7)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّايَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿8﴾</I>''' / و ايشان را جسدى كه غذا نخورند قرار نداديم و جاويدان هم نبودند.(8)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَ مَن نَّشَاء وَ أَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ ﴿9﴾</I>''' / سپس وعده خود به آنان را راست گردانيديم و آن ها و هر كه را خواستيم نجات داديم و افراط كاران را به هلاكت رسانيديم.(9)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿10﴾</I>''' / در حقيقت ما كتابى به سوى شما نازل كرديم كه ياد شما در آن است آيا نمى انديشيد.(10)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَ أَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿11﴾</I>''' / و چه بسيار شهرها را كه مردمش ستمكار بودند در هم شكستيم و پس از آن ها قومى ديگر پديد آورديم.(11)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ ﴿12﴾</I>''' / پس چون عذاب ما را احساس كردند بناگاه از آن مى گريختند.(12)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَاتَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿13﴾</I>''' / هان مگريزيد و به سوى آن چه در آن متنعم بوديد و به سوى سراهايتان بازگرديد باشد كه شما مورد پرسش قرار گيريد.(13)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿14﴾</I>''' / گفتند: اى واى بر ما كه ما واقعا ستمگر بوديم.(14)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿15﴾</I>''' / سخنشان پيوسته همين بود تا آنان را دروشده بى جان گردانيديم.(15)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿16﴾</I>''' / و آسمان و زمين و آن چه را كه ميان آن دو است به بازيچه نيافريديم.(16)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿17﴾</I>''' / اگر مى خواستيم بازيچه اى بگيريم قطعا آن را از پيش خود اختيار مى كرديم.(17)
| |
| − | | |
| − | '''<I>بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿18﴾</I>''' / بلكه [[حق]] را بر باطل فرو مى افكنيم پس آن را در هم مى شكند و بناگاه آن نابود مى گردد واى بر شما از آن چه وصف مى كنيد.(18)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَ مَنْ عِندَهُ لَايَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ ﴿19﴾</I>''' / و هر كه در آسمان ها و زمين است براى اوست و كسانى كه نزد اويند از پرستش وى تكبر نمى ورزند و درمانده نمى شوند.(19)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَايَفْتُرُونَ ﴿20﴾</I>''' / شبانه روز بى آن كه سستى ورزند نيايش مى كنند.(20)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ ﴿21﴾</I>''' / آيا براى خود خدايانى از زمين اختيار كرده اند كه آن ها مردگان را زنده مى كنند.(21)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿22﴾</I>''' / اگر در آن ها (=زمين و آسمان) جز خدا خدايانى ديگر وجود داشت قطعا زمين و آسمان تباه مى شد پس منزه است خدا پروردگار عرش از آن چه وصف مى كنند.(22)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ ﴿23﴾</I>''' / در آن چه خدا انجام مى دهد چون و چرا راه ندارد ولى آنان (=انسان ها) سؤال خواهند شد.(23)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَ ذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَايَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿24﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | آيا به جاى او خدايانى براى خود گرفته اند بگو برهانتان را بياوريد اين است يادنامه هر كه با من است و يادنامه هر كه پيش از من بوده نه بلكه بيشترشان [[حق]] را نمى شناسند و در نتيجه از آن روي گردانند.(24)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿25﴾</I>''' / و پيش از تو هيچ پيامبرى نفرستاديم مگر اين كه به او [[وحى]] كرديم كه خدايى جز من نيست پس مرا بپرستيد.(25)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ ﴿26﴾</I>''' / و گفتند: خداى رحمان فرزندى اختيار كرده منزه است او بلكه [[فرشتگان]] بندگانى ارجمندند.(26)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ ﴿27﴾</I>''' / كه در سخن بر او پيشى نمى گيرند و خود به دستور او كار مى كنند.(27)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَ هُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿28﴾</I>''' / آن چه فراروى آنان و آن چه پشت سرشان است مى داند و جز براى كسى كه خدا رضايت دهد شفاعت نمى كنند و خود از بيم او هراسانند.(28)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿29﴾</I>''' / و هر كس از آنان بگويد من نيز جز او خدايى هستم او را به [[دوزخ]] كيفر مى دهيم آرى سزاى ستمكاران را اين گونه مى دهيم.(29)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَوَ لَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَ جَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿30﴾</I>''' / آيا كسانى كه كفر ورزيدند ندانستند كه آسمان ها و زمين هر دو به هم پيوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختيم و هر چيز زنده اى را از آب پديد آورديم آيا باز هم ايمان نمى آورند.(30)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ جَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ﴿31﴾</I>''' / و در زمين كوه هايى استوار نهاديم تا مبادا زمين آنان (=مردم) را بجنباند و در آن راه هايى فراخ پديد آورديم باشد كه راه يابند.(31)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ جَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَ هُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ ﴿32﴾</I>''' / و آسمان را سقفى محفوظ قرار داديم ولى آنان از مطالعه در نشانه هاى آن اعراض مى كنند.(32)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿33﴾</I>''' / و اوست آن كسى كه شب و روز و خورشيد و ماه را پديد آورده است هر كدام از اين دو در مدارى معين شناورند.(33)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ ﴿34﴾</I>''' / و پيش از تو براى هيچ بشرى جاودانگى در دنيا قرار نداديم آيا اگر تو از دنيا بروى آنان جاويدانند.(34)
| |
| − | | |
| − | '''<I>كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ ﴿35﴾</I>''' / هر نفسى چشنده [[مرگ]] است و شما را از راه آزمايش به بد و نيك خواهيم آزمود و به سوى ما بازگردانيده مى شويد.(35)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَ هُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿36﴾</I>''' / و كسانى كه كافر شدند چون تو را ببينند فقط به مسخره ات مى گيرند و مى گويند آيا اين همان كس است كه خدايانتان را به بدى ياد مى كند در حالى كه آنان خود ياد خداى رحمان را منكرند.(36)
| |
| − | | |
| − | '''<I>خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿37﴾</I>''' / انسان از شتاب آفريده شده است بزودى آياتم را به شما نشان مى دهم پس عذاب را به شتاب از من مخواهيد.(37)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿38﴾</I>''' / و مى گويند اگر راست مى گوييد اين وعده [[قيامت]] كى خواهد بود؟(38)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَايَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿39﴾</I>''' / كاش آنان كه كافر شده اند مى دانستند آن گاه كه آتش را نه از چهره هاى خود و نه از پشت شان بازنمى توانند داشت و خود مورد حمايت قرار نمى گيرند.(چه حالى خواهند داشت.)(39)
| |
| − | | |
| − | '''<I>بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ ﴿40﴾</I>''' / بلكه آتش به طور ناگهانى به آنان مى رسد و ايشان را بهت زده مى كند به گونه اى كه نه مى توانند آن را برگردانند و نه به آنان مهلت داده مى شود.(40)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون ﴿41﴾</I>''' / و مسلما [[پيامبران]] پيش از تو نيز مورد ريشخند قرار گرفتند پس كسانى كه آنان را مسخره مى كردند سزاى آن چه كه آن را به ريشخند مى گرفتند گريبان گيرشان شد.(41)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ ﴿42﴾</I>''' / بگو چه كسى شما را شب و روز از عذاب رحمان حفظ مى كند نه بلكه آنان از ياد پروردگارشان روي گردانند.(42)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَايَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ ﴿43﴾</I>''' / آيا براى آنان خدايانى غير از ماست كه از ايشان حمايت كنند آن خدايان نه مى توانند خود را يارى كنند و نه از جانب ما يارى شوند.(43)
| |
| − | | |
| − | '''<I>بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَ آبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿44﴾</I>''' / نه بلكه اين ها و پدرانشان را برخوردار كرديم تا عمرشان به درازا كشيد آيا نمى بينند كه ما مى آييم و زمين را از جوانب آن فرو مى كاهيم آيا باز هم آنان پيروزند؟(44)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاء إِذَا مَا يُنذَرُونَ ﴿45﴾</I>''' / بگو من شما را فقط به وسيله [[وحى]] هشدار مى دهم ولى چون كران بيم داده شوند دعوت را نمى شنوند.(45)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿46﴾</I>''' / و اگر شمه اى از عذاب پروردگارت به آنان برسد خواهند گفت: اى واى بر ما كه ستمكار بوديم.(46)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَ إِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَ كَفَى بِنَا حَاسِبِينَ ﴿47﴾</I>''' / و ترازوهاى داد را در [[روز رستاخيز]] مى نهيم پس هيچ كس در چيزى ستم نمى بيند و اگر عمل هم وزن دانه خردلى باشد آن را مى آوريم و كافى است كه ما حسابرس باشيم.(47)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَ هَارُونَ الْفُرْقَانَ وَ ضِيَاء وَ ذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ ﴿48﴾</I>''' / و در حقيقت به موسى و هارون [[فرقان]] داديم و كتابشان براى پرهيزگاران روشنايى و اندرزى است.(48)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَ هُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿49﴾</I>''' / همان كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى ترسند و از [[قيامت]] هراسناكند.(49)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ هَذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ ﴿50﴾</I>''' / و اين كتاب كه آن را نازل كرده ايم پندى خجسته است آيا باز هم آن را انكار مى كنيد؟(50)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَ كُنَّا بِه عَالِمِينَ ﴿51﴾</I>''' / و در حقيقت پيش از آن به ابراهيم رشد فكرى اش را داديم و ما به شايستگى او دانا بوديم.(51)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ ﴿52﴾</I>''' / آن گاه كه به پدر خود و قومش گفت: اين مجسمه هايى كه شما ملازم آن ها شده ايد چيستند؟(52)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ ﴿53﴾</I>''' / گفتند: پدران خود را پرستندگان آن ها يافتيم.(53)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَ آبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿54﴾</I>''' / گفت: قطعا شما و پدرانتان در گمراهى آشكارى بوديد.(54)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ ﴿55﴾</I>''' / گفتند: آيا [[حق]] را براى ما آورده اى يا تو از شوخى كنندگانى؟(55)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَ أَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ ﴿56﴾</I>''' / گفت: نه بلكه پروردگارتان پروردگار آسمان ها و زمين است همان كسى كه آن ها را پديد آورده است و من بر اين واقعيت از گواهانم.(56)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ ﴿57﴾</I>''' / و سوگند به خدا كه پس از آن كه پشت كرديد و رفتيد قطعا در كار بتانتان تدبيرى خواهم كرد.(57)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ ﴿58﴾</I>''' / پس آن ها را جز بزرگترشان را ريز ريز كرد باشد كه ايشان به سراغ آن بروند.(58)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿59﴾</I>''' / گفتند: چه كسى با خدايان ما چنين معامله اى كرده كه او واقعا از ستمكاران است.(59)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ ﴿60﴾</I>''' / گفتند: شنيديم جوانى از آن ها به بدى ياد مى كرد كه به او ابراهيم گفته مى شود.(60)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ ﴿61﴾</I>''' / گفتند: پس او را در برابر ديدگان مردم بياوريد باشد كه آنان [[شهادت]] دهند.(61)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ ﴿62﴾</I>''' / گفتند: اى ابراهيم آيا تو با خدايان ما چنين كردى؟(62)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ ﴿63﴾</I>''' / گفت: نه بلكه آن را اين بزرگترشان كرده است اگر سخن مى گويند از آن ها بپرسيد.(63)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ ﴿64﴾</I>''' / پس به خود آمده و به يكديگر گفتند: در حقيقت شما ستمكاريد.(64)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ ﴿65﴾</I>''' / سپس سرافكنده شدند و گفتند قطعا دانسته اى كه اين ها سخن نمى گويند.(65)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَايَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ ﴿66﴾</I>''' / گفت: آيا جز خدا چيزى را مى پرستيد كه هيچ سود و زيانى به شما نمى رساند.(66)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿67﴾</I>''' / اف بر شما و بر آن چه غير از خدا مى پرستيد مگر نمى انديشيد.(67)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ ﴿68﴾</I>''' / گفتند: اگر كارى مى كنيد او را بسوزانيد و خدايانتان را يارى دهيد.(68)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَ سَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ ﴿69﴾</I>''' / گفتيم: اى آتش براى ابراهيم سرد و بى آسيب باش.(69)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ ﴿70﴾</I>''' / و خواستند به او نيرنگى بزنند ولى آنان را زيانكارترين مردم قرار داديم.(70)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نَجَّيْنَاهُ وَ لُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ ﴿71﴾</I>''' / و او و لوط را براى رفتن به سوى آن سرزمينى كه براى جهانيان در آن بركت نهاده بوديم رهانيديم.(71)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَ يَعْقُوبَ نَافِلَةً وَ كُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ ﴿72﴾</I>''' / و اسحاق و يعقوب را به عنوان نعمتى افزون به او بخشوديم و همه را از شايستگان قرار داديم.(72)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاء الزَّكَاةِ وَ كَانُوا لَنَا عَابِدِينَ ﴿73﴾</I>''' / و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند و به ايشان انجام دادن كارهاى نيك و برپاداشتن [[نماز]] و دادن [[زكات]] را [[وحى]] كرديم و آنان پرستنده ما بودند.(73)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ لُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَ عِلْمًا وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ ﴿74﴾</I>''' / و به لوط [[حكمت]] و دانش عطا كرديم و او را از آن شهرى كه مردمش كارهاى پليد جنسى مى كردند نجات داديم به راستى آن ها گروه بد و منحرفى بودند.(74)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿75﴾</I>''' / و او را در رحمت خويش داخل كرديم زيرا او از شايستگان بود.(75)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نُوحًا إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿76﴾</I>''' / و نوح را ياد كن آن گاه كه پيش از ساير [[پيامبران]] ندا كرد پس ما او را اجابت كرديم و وى را با خانواده اش از بلاى بزرگ رهانيديم.(76)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿77﴾</I>''' / و او را در برابر مردمى كه نشانه هاى ما را به [[دروغ]] گرفته بودند پيروزى بخشيديم چرا كه آنان مردم بدى بودند پس همه ايشان را غرق كرديم.(77)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ ﴿78﴾</I>''' / و داوود و سليمان را ياد كن هنگامى كه درباره آن كشتزار كه گوسفندان مردم شب هنگام در آن چريده بودند داورى مى كردند و ما شاهد داورى آنان بوديم.(78)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَ كُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَ عِلْمًا وَ سَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَ كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿79﴾</I>''' / پس آن داورى را به سليمان فهمانديم و به هر يك از آن دو حكمت و دانش عطا كرديم و كوه ها را با داوود و پرندگان به نيايش واداشتيم و ما كننده اين كار بوديم.(79)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ عَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ ﴿80﴾</I>''' / و به داوود فن زره سازى آموختيم تا شما را از خطرات جنگتان حفظ كند پس آيا شما سپاسگزاريد.(80)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ كُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ ﴿81﴾</I>''' / و براى سليمان تندباد را رام كرديم كه به فرمان او به سوى سرزمينى كه در آن بركت نهاده بوديم جريان مى يافت و ما به هر چيزى دانا بوديم.(81)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَ يَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِكَ وَ كُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ ﴿82﴾</I>''' / و برخى از شياطين بودند كه براى او غواصى و كارهايى غير از آن مى كردند و ما مراقب حال آن ها بوديم.(82)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿83﴾</I>''' / و ايوب را ياد كن هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه به من آسيب رسيده است و تويى مهربانترين مهربانان.(83)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَ آتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَ ذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ ﴿84﴾</I>''' / پس دعاى او را اجابت نموديم و آسيب وارده بر او را برطرف كرديم و كسان او و نظيرشان را همراه با آنان مجددا به وى عطا كرديم تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى [[عبادت]] كنندگان باشد.(84)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِدْرِيسَ وَ ذَاالْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ ﴿85﴾</I>''' / و اسماعيل و ادريس و [[ذوالكفل]] را ياد كن كه همه از شكيبايان بودند.(85)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿86﴾</I>''' / و آنان را در رحمت خود داخل نموديم چرا كه ايشان از شايستگان بودند.(86)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ ذَاالنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿87﴾</I>''' / و ذوالنون را ياد كن آن گاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم تا در دل تاريكي ها ندا درداد كه معبودى جز تو نيست منزهى تو راستى كه من از ستمكاران بودم.(87)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ ﴿88﴾</I>''' / پس دعاى او را برآورده كرديم و او را از اندوه رهانيديم و مؤمنان را نيز چنين نجات مى دهيم.(88)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ زَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَاتَذَرْنِي فَرْدًا وَ أَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ ﴿89﴾</I>''' / و زكريا را ياد كن هنگامى كه پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترين ارث برندگانى.(89)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ وَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَ أَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ يَدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ كَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ ﴿90﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | پس دعاى او را اجابت نموديم و يحيى را بدو بخشيديم و همسرش را براى او شايسته و آماده حمل كرديم زيرا آنان در كارهاى نيك شتاب مى نمودند و ما را از روى رغبت و بيم مى خواندند و در برابر ما فروتن بودند.(90)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَ جَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿91﴾</I>''' / و آن زن را ياد كن كه خود را پاكدامن نگاه داشت و از [[روح]] خويش در او دميديم و او و پسرش را براى جهانيان آيتى قرار داديم.(91)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿92﴾</I>''' / اين است [[امت]] شما كه امتى يگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستيد.(92)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ ﴿93﴾</I>''' / ولى دينشان را ميان خود پاره پاره كردند همه به سوى ما بازمى گردند.(93)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَ إِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ ﴿94﴾</I>''' / پس هر كه كارهاى شايسته انجام دهد و مؤمن هم باشد براى تلاش او ناسپاسى نخواهد بود و ماييم كه به سود او ثبت مى كنيم.(94)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ حَرَامٌ عَلَى قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَايَرْجِعُونَ ﴿95﴾</I>''' / و بر مردم شهرى كه آن را هلاك كرده ايم بازگشتشان به دنيا [[حرام]] است.(95)
| |
| − | | |
| − | '''<I>حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ هُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ ﴿96﴾</I>''' / تا وقتى كه [[ياجوج و ماجوج]] راهشان گشوده شود و آن ها از هر پشته اى بتازند.(96)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿97﴾</I>''' / و وعده [[حق]] نزديك گردد ناگهان ديدگان كسانى كه كفر ورزيده اند خيره مى شود و مى گويند اى واى بر ما كه از اين روز در غفلت بوديم بلكه ما ستمگر بوديم.(97)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّكُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ ﴿98﴾</I>''' / در حقيقت شما و آن چه غير از خدا مى پرستيد هيزم دوزخيد شما در آن وارد خواهيد شد.(98)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَ كُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿99﴾</I>''' / اگر اين ها خدايانى واقعى بودند در آن وارد نمى شدند و حال آن كه جملگى در آن ماندگارند.(99)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ هُمْ فِيهَا لَايَسْمَعُونَ ﴿100﴾</I>''' / براى آن ها در آن جا ناله اى زار است و در آن جا چيزى نمى شنوند.(100)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ ﴿101﴾</I>''' / بى گمان كسانى كه قبلا از جانب ما به آنان وعده نيكو داده شده است از آن آتش دور داشته خواهند شد.(101)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ ﴿102﴾</I>''' / صداى آن را نمى شنوند و آنان در ميان آن چه دل هايشان بخواهد جاودانند.(102)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿103﴾</I>''' / دلهره بزرگ آنان را غمگين نمى كند و [[فرشتگان]] از آن ها استقبال مى كنند و به آنان مى گويند اين همان روزى است كه به شما وعده مى دادند.(103)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿104﴾</I>''' / روزى كه آسمان را هم چون در پيچيدن صفحه نامه ها درمى پيچيم همان گونه كه بار نخست [[آفرينش]] را آغاز كرديم دوباره آن را بازمى گردانيم وعده اى است بر عهده ما كه ما انجام دهنده آنيم.(104)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿105﴾</I>''' / و در حقيقت در [[زبور]] پس از [[تورات]] نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.(105)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ ﴿106﴾</I>''' / به راستى در اين امور براى مردم [[عبادت]] پيشه ابلاغى حقيقى است.(106)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿107﴾</I>''' / و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.(107)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿108﴾</I>''' / بگو جز اين نيست كه به من [[وحى]] مى شود كه خداى شما خدايى يگانه است پس آيا مسلمان مى شويد.(108)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَى سَوَاء وَ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿109﴾</I>''' / پس اگر روى برتافتند بگو به همه شما به طور يكسان اعلام كردم و نمى دانم آن چه وعده داده شده ايد آيا نزديك است يا دور.(109)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ ﴿110﴾</I>''' / آرى او سخن آشكار را مى داند و آن چه را پوشيده مى داريد مى داند.(110)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ ﴿111﴾</I>''' / و نمى دانم شايد آن براى شما آزمايشى و تا چند گاهى وسيله برخوردارى باشد.(111)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ ﴿112﴾</I>''' / گفت: پروردگارا خودت به حق داورى كن و به رغم آن چه وصف مى كنيد پروردگار ما همان بخشايشگر دستگير است.(112)
| |
| − | | |
| − | ----
| |
