خاکی خراسانی
از شاعران و عارفان ایرانی قرن سیزدهم است.
معرفی اجمالی
يكى از شعراى ايران است و هدايت در رياض العارفين شرح حال او را چنين آورده: نام او مولانا لطفعلى والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهد روى داد.
زندگانی و تحصیل
از علوم رسميه و فنون ادبيه بهره ور گرديده و باده فقر از جام ملامت كشيده خراسان و پيشاور و كابل را سياحت كرده و به خدمت مسكين شاه پيشاورى و سيد عالم شاه هندى رسيده از ايشان تربيتها ديده آنگاه به جانب عراقين و فارس شتافته سعادت خدمت سيد قطب الدين شيرازى و آقا محمد هاشم دريافته و بنا بر اخلاص بخدمت آقا محمد هاشم، نام فرزند سعادتمند خود را محمد هاشم نهاده. اغلب اوقات صائم و مشغول بذكر دايم بوده بيشتر اوقات بخدمت و صحبت حاج ميرزا ابو القاسم شيرازى روى مى آورد. خلف صدق او محمد هاشم نيز صاحب اخلاق نيكو و اوصاف دلجو بوده است.
وفات
در سال 1234 هجرى وفات يافت و در حافظيه مدفون گرديد. اين اشعار از اوست:
بود كنج دو عالم در سه گوهركز آنها ميشود كامت مُيسّر يكى در جوع دايم دو يمين جودسيم در ذكر حق آن اصل مقصود
پانویس
منبع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
