حسان بن ثابت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳: سطر ۳:
 
حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله [[خزرج]] بود.<ref>النسب، ص 277.</ref> وى شاعر [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله<ref> الاستيعاب، ج‌1، ص‌400‌؛ اسدالغابه، ج‌2، ص‌6‌-‌7.</ref> و از معمّرين بود<ref>المعارف، ص‌312.</ref> كه با داشتن موضع عثمانی <ref> الغارات، ج‌1، ص‌221‌؛ تاريخ طبرى، ج‌2، ص‌694‌.</ref>از بيعت با [[امام على]] عليه السلام سر باز زد.<ref>تاريخ طبرى، ج2، ص698‌.</ref>
 
حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله [[خزرج]] بود.<ref>النسب، ص 277.</ref> وى شاعر [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله<ref> الاستيعاب، ج‌1، ص‌400‌؛ اسدالغابه، ج‌2، ص‌6‌-‌7.</ref> و از معمّرين بود<ref>المعارف، ص‌312.</ref> كه با داشتن موضع عثمانی <ref> الغارات، ج‌1، ص‌221‌؛ تاريخ طبرى، ج‌2، ص‌694‌.</ref>از بيعت با [[امام على]] عليه السلام سر باز زد.<ref>تاريخ طبرى، ج2، ص698‌.</ref>
  
برخى مفسّران، مقصود از {{متن قرآن|«الّذين آمنوا...»}} در آيه 227 [[سوره شعراء]](26) را شاعران مؤمنى چون حَسان دانسته‌اند.<ref>جامع‌البيان، ج‌11، جزء‌19، ص‌157‌-‌159‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌326. </ref>  
+
برخى مفسّران، مقصود از {{متن قرآن|« الَّذِينَ آمَنُوا ...»}} در آيه 227 [[سوره شعراء]](26) را شاعران مؤمنى چون حَسان دانسته‌اند.<ref>جامع‌البيان، ج‌11، جزء‌19، ص‌157‌-‌159‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌326. </ref>  
  
 
ذيل آيه 11 [[سوره نور]](24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمت‌زنندگان ياد شده‌است.<ref>جامع‌البيان، ج‌10، جزء‌18، ص‌114‌-‌126‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌206.</ref>
 
ذيل آيه 11 [[سوره نور]](24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمت‌زنندگان ياد شده‌است.<ref>جامع‌البيان، ج‌10، جزء‌18، ص‌114‌-‌126‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌206.</ref>

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله خزرج بود.[۱] وى شاعر رسول خدا صلى الله عليه و آله[۲] و از معمّرين بود[۳] كه با داشتن موضع عثمانی [۴]از بيعت با امام على عليه السلام سر باز زد.[۵]

برخى مفسّران، مقصود از « الَّذِينَ آمَنُوا ...» در آيه 227 سوره شعراء(26) را شاعران مؤمنى چون حَسان دانسته‌اند.[۶]

ذيل آيه 11 سوره نور(24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمت‌زنندگان ياد شده‌است.[۷]

پانویس

  1. النسب، ص 277.
  2. الاستيعاب، ج‌1، ص‌400‌؛ اسدالغابه، ج‌2، ص‌6‌-‌7.
  3. المعارف، ص‌312.
  4. الغارات، ج‌1، ص‌221‌؛ تاريخ طبرى، ج‌2، ص‌694‌.
  5. تاريخ طبرى، ج2، ص698‌.
  6. جامع‌البيان، ج‌11، جزء‌19، ص‌157‌-‌159‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌326.
  7. جامع‌البيان، ج‌10، جزء‌18، ص‌114‌-‌126‌؛ مجمع‌البيان، ج‌7‌-‌8‌، ص‌206.


منابع

فرهنگ قرآن، ج 10.