حارث بن زمعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
از مشركان و دشمنان [[پيامبر اسلام]] صلى الله عليه و آله بود كه در [[غزوه بدر]] به دست عمار بن‌ ياسر به هلاكت رسيد.<ref>السيرة النبويه، ابن‌هشام، ج‌2، ص‌709‌؛ المحبّر، ص‌102.</ref> برخى مفسران، آيه 97 [[سوره نساء]](4) را درباره وى و شمارى از مشركان دانسته‌اند كه [[فرشتگان]]، آنان را به‌ جهت سرباز زدن از هجرت و مفتون شدن به دست مشركان سرزنش كرده‌اند.<ref>مفحمات الاقران، ص‌75‌؛ السيرة النبويه، ابن‌هشام، ج‌2، ص‌641‌.</ref>
+
«حارث بن زمعه» از مشرکان و دشمنان [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه و آله بود که در [[غزوه بدر]] به دست [[عمار یاسر|عمار بن‌ یاسر]] به هلاکت رسید.<ref>السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج‌۲، ص‌۷۰۹‌؛ المحبّر، ص‌۱۰۲.</ref> برخى مفسران، [[آیه 97 سوره نساء|آیه ۹۷ سوره نساء]] را درباره وى و شمارى از مشرکان دانسته‌اند که [[فرشتگان]]، آنان را به‌ جهت سرباز زدن از هجرت و مفتون شدن به دست مشرکان سرزنش کرده‌اند.<ref>مفحمات الاقران، ص‌۷۵‌؛ السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج‌۲، ص‌۶۴۱‌.</ref>  
 
 
همچنين از وى در شأن نزول آيه 49 [[سوره انفال]](8) ياد شده كه مسلمانان را به غرور و فريب خوردن از پيامبر صلى الله عليه و آله متّهم كرد.<ref> مجمع‌البيان، ج‌3‌-‌4، ص‌846‌‌؛ مفحمات الاقران، ص‌101.</ref>
 
  
 +
همچنین از وى در «[[شأن نزول]]» [[آیه 49 سوره انفال|آیه ۴۹ سوره انفال]] یاد شده که مسلمانان را به غرور و فریب خوردن از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله متّهم کرد.<ref> مجمع‌البیان، ج‌۳‌-‌۴، ص‌۸۴۶‌‌؛ مفحمات الاقران، ص‌۱۰۱.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* فرهنگ قرآن، ج10.
+
*فرهنگ قرآن، جلد ۱۰.
 
 
 
[[رده:دشمنان پیامبر]]
 
[[رده:دشمنان پیامبر]]
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 +
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۸

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«حارث بن زمعه» از مشرکان و دشمنان پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله بود که در غزوه بدر به دست عمار بن‌ یاسر به هلاکت رسید.[۱] برخى مفسران، آیه ۹۷ سوره نساء را درباره وى و شمارى از مشرکان دانسته‌اند که فرشتگان، آنان را به‌ جهت سرباز زدن از هجرت و مفتون شدن به دست مشرکان سرزنش کرده‌اند.[۲]

همچنین از وى در «شأن نزول» آیه ۴۹ سوره انفال یاد شده که مسلمانان را به غرور و فریب خوردن از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله متّهم کرد.[۳]

پانویس

  1. السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج‌۲، ص‌۷۰۹‌؛ المحبّر، ص‌۱۰۲.
  2. مفحمات الاقران، ص‌۷۵‌؛ السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج‌۲، ص‌۶۴۱‌.
  3. مجمع‌البیان، ج‌۳‌-‌۴، ص‌۸۴۶‌‌؛ مفحمات الاقران، ص‌۱۰۱.

منابع

  • فرهنگ قرآن، جلد ۱۰.