بهجت شاعر

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۱۱ توسط عربصالحی (بحث | مشارکت‌ها) (منابع)
پرش به ناوبری پرش به جستجو


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

بَهجَت ، میرزاایوب ، شاعر فارسی سرای و خوشنویس تاجیک اواخر سدة دوازدهم . سال تولد و مرگش بدرستی معلوم نیست . پدرش مُشرِف اِسفره ای ، شاعر و خوشنویس ، بود. بهجت در مدرسة «خانِ» شهر خوقند تحصیل کرد [۱] [۲] که مدرسة مذکور را به اشتباه در شهر خجند دانسته است . وی شاعر نامدار روزگار محمدعمرخان ، والی خوقند (1166ـ1201/ 1787ـ1822)، بود و از اعضای فعّال انجمن ادبی او به شمار می رفت[۳] [۴] [۵] والی خوقند خود به فارسی و ترکی شعر می سرود و «امیری »تخلّص می کرد، در عهد وی محفل ادبی خوقند پررونق بود و با محیط ادبی بخارا رقابت داشت .

سلطانُف ، پژوهشگر زندگی و آثار بهجت ، 116 غزل و قصیده و یک مخمس او را از جُنگها و تذکره ها گرد آورده که این نشان دهندة مهارت بهجت در سخنوری است [۶] [۷] زبان شعر بهجت ساده و روان است و عشق ، پندواندرز، توصیف طبیعت و شکایت از اوضاع و احوال ، موضوعهای اصلی شعر او به شمار می آید.


منابع

صدرالدین عینـی ، نمونة ادبیـات تاجیک ، مسکـو 1926؛ رحمت الله واضح بخارایی ، تحفة الاحباب فی تذکرة الاصحاب ، چاپ اصغر جانفدا، دوشنبه 1977؛

Ensiklopediya ¦yi adabiya ¦t va sa ـ ati Ta ¦jik , vol. I, Dushanbe 1988; Enssiklopediya ¦yi Sa ¦vetii Ta ¦jik , vol. I, Dushanbe 1978; Amirbek Habibza ¦da, Ganji Zarafىa ¦n , Dushanbe 1991; Uzbek Savet Ensiklopediyasi , Tashkent 1971-1980.


پانویس

  1. د.تاجیکی ، ج 1، ص 441؛
  2. قس دایرة المعارف ادبیات و هنر تاجیک، ج 1، ص 258
  3. رجوع کنید به واضح بخارایی ، ص 36؛
  4. عینی ، ص 226؛
  5. حبیب زاده ، ص 100.
  6. دایرة المعارف ادبیات و هنر تاجیک ؛
  7. د.تاجیکی ، همانجاها.

منابع