اَسَد بن عُبَيد هَدْلى: تفاوت بین نسخه‌ها
(ویرایش جزیی متن) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف قرآن کریم]]}} | |
| + | اَسَد بن عُبَید هَدْلى<ref> الطبقات، ج 8، ص 247؛ السیرة‌النبویه، ج 3، ص 238؛ اسدالغابه، ج 1، ص 202، 237، 468.</ref> | ||
| − | + | یهودى مسلمان شده. | |
از زندگانى او اطلاع چندانى در دست نیست جز آن كه او و پسرعموهایش اسید (اسد)<ref> اسدالغابه، ج 1، ص 202؛ الاصابه، ج 1، ص 206.</ref> و ثعلبه، فرزندان سعیه همگى از یهودیان بنى‌هدل (هذیل)<ref> جامع‌البیان، مج 11، ج 20، ص 183.</ref> بودند و بنى‌هدل در شجره نسب خود با بنى‌قریظه و بنى‌نضیر به نیاى واحدى مى‌رسند.<ref> الطبقات، ج 8، ص 247؛ السیرة‌النبویه، ج 3، ص 238؛ اسدالغابه، ج 1، ص 202، 237، 468.</ref> | از زندگانى او اطلاع چندانى در دست نیست جز آن كه او و پسرعموهایش اسید (اسد)<ref> اسدالغابه، ج 1، ص 202؛ الاصابه، ج 1، ص 206.</ref> و ثعلبه، فرزندان سعیه همگى از یهودیان بنى‌هدل (هذیل)<ref> جامع‌البیان، مج 11، ج 20، ص 183.</ref> بودند و بنى‌هدل در شجره نسب خود با بنى‌قریظه و بنى‌نضیر به نیاى واحدى مى‌رسند.<ref> الطبقات، ج 8، ص 247؛ السیرة‌النبویه، ج 3، ص 238؛ اسدالغابه، ج 1، ص 202، 237، 468.</ref> | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۱: | ||
این سه نفر در شب آن روزى كه بنى‌قریظه به حكم سعد بن معاذ تسلیم گردیدند، سخنان ابن‌هیّبان را به بنى‌قریظه یادآور شدند و از آنان خواستند تا به پیامبر [[ایمان]] بیاورند. سپس خود ایمان آورده در همان شب به پیامبر پیوستند؛<ref> اسدالغابه، ج 1، ص 237؛ الوافى بالوفیات، ج 9، ص 154.</ref> بدین گونه نه تنها جان خود و خانواده خویش را حفظ كردند بلكه دارایى آنها نیز باز گردانده شد.<ref> دلائل النبوه، ج 4، ص 32.</ref> | این سه نفر در شب آن روزى كه بنى‌قریظه به حكم سعد بن معاذ تسلیم گردیدند، سخنان ابن‌هیّبان را به بنى‌قریظه یادآور شدند و از آنان خواستند تا به پیامبر [[ایمان]] بیاورند. سپس خود ایمان آورده در همان شب به پیامبر پیوستند؛<ref> اسدالغابه، ج 1، ص 237؛ الوافى بالوفیات، ج 9، ص 154.</ref> بدین گونه نه تنها جان خود و خانواده خویش را حفظ كردند بلكه دارایى آنها نیز باز گردانده شد.<ref> دلائل النبوه، ج 4، ص 32.</ref> | ||
| − | احبار یهود گفتند: اینان از فرومایگان یهودند كه آیین پدران خود را رها كردند. آیات 113ـ114 [[سوره آل عمران]]/3 در رد سخنان ایشان نازل شد: | + | احبار یهود گفتند: اینان از فرومایگان یهودند كه آیین پدران خود را رها كردند. آیات 113ـ114 [[سوره آل عمران]]/3 در رد سخنان ایشان نازل شد: {{متن قرآن|«لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ × ...مِنَ الصَّالِحِينَ»}} و خداوند این گونه آنها را از صالحان شمرد و غیرقابل مقایسه با بنى‌قریظه معرفى كرد.<ref> جامع‌البیان، مج 3، ج 4، ص 71؛ اسباب النزول، ص 102؛ تفسیر قرطبى، ج 4، ص 113.</ref> بنا به روایتى، اسید و ثعلبه، فرزندان سعیه در زمان حیات پیامبر از دنیا رفتند.<ref> اسدالغابه، ج 1، ص 237، 468.</ref> |
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | سید محمود سامانى، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 194-195. | ||
| − | + | [[رده:اصحاب پیامبر]] | |
| − | + | [[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]] | |
| − | [[رده: اصحاب پیامبر]] | ||
| − | |||
| − | [[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن ]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۴۱
اَسَد بن عُبَید هَدْلى[۱]
یهودى مسلمان شده.
از زندگانى او اطلاع چندانى در دست نیست جز آن كه او و پسرعموهایش اسید (اسد)[۲] و ثعلبه، فرزندان سعیه همگى از یهودیان بنى‌هدل (هذیل)[۳] بودند و بنى‌هدل در شجره نسب خود با بنى‌قریظه و بنى‌نضیر به نیاى واحدى مى‌رسند.[۴]
این سه با بنى‌قریظه مى‌زیستند،[۵] به همین دلیل برخى آنها را به خطا از بنى‌قریظه دانسته‌اند.[۶] بنا به نقلى یكى از بزرگان یهود به نام ابن‌‌هیبان كه براى ادراك محضر پیامبر صلى الله علیه و آله سختى معیشت در یثرب را به آسایش در شام ترجیح داده بود، هنگام مرگ خود آنان را از ظهور پیامبر موعود آگاه ساخت و گوشزد كرد كه مبادا دیگران در ایمان به او بر شما سبقت گیرند.[۷]
این سه نفر در شب آن روزى كه بنى‌قریظه به حكم سعد بن معاذ تسلیم گردیدند، سخنان ابن‌هیّبان را به بنى‌قریظه یادآور شدند و از آنان خواستند تا به پیامبر ایمان بیاورند. سپس خود ایمان آورده در همان شب به پیامبر پیوستند؛[۸] بدین گونه نه تنها جان خود و خانواده خویش را حفظ كردند بلكه دارایى آنها نیز باز گردانده شد.[۹]
احبار یهود گفتند: اینان از فرومایگان یهودند كه آیین پدران خود را رها كردند. آیات 113ـ114 سوره آل عمران/3 در رد سخنان ایشان نازل شد: «لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ × ...مِنَ الصَّالِحِينَ» و خداوند این گونه آنها را از صالحان شمرد و غیرقابل مقایسه با بنى‌قریظه معرفى كرد.[۱۰] بنا به روایتى، اسید و ثعلبه، فرزندان سعیه در زمان حیات پیامبر از دنیا رفتند.[۱۱]
پانویس
- ↑ الطبقات، ج 8، ص 247؛ السیرة‌النبویه، ج 3، ص 238؛ اسدالغابه، ج 1، ص 202، 237، 468.
- ↑ اسدالغابه، ج 1، ص 202؛ الاصابه، ج 1، ص 206.
- ↑ جامع‌البیان، مج 11، ج 20، ص 183.
- ↑ الطبقات، ج 8، ص 247؛ السیرة‌النبویه، ج 3، ص 238؛ اسدالغابه، ج 1، ص 202، 237، 468.
- ↑ المغازى، ج 2، ص 503؛ الطبقات، ج 1، ص 127.
- ↑ اسدالغابه، ج 1، ص 237؛ الاصابه، ج 1، ص 207.
- ↑ الطبقات، ج 1، ص 127؛ دلائل‌النبوه، ج 4، ص 31.
- ↑ اسدالغابه، ج 1، ص 237؛ الوافى بالوفیات، ج 9، ص 154.
- ↑ دلائل النبوه، ج 4، ص 32.
- ↑ جامع‌البیان، مج 3، ج 4، ص 71؛ اسباب النزول، ص 102؛ تفسیر قرطبى، ج 4، ص 113.
- ↑ اسدالغابه، ج 1، ص 237، 468.
منابع
سید محمود سامانى، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 194-195.
