اوصاف الاشراف (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مشخصات کتاب | |
| − | + | |عنوان= | |
| + | |||
| + | |تصویر=[[پرونده:اوصاف الاشراف.jpg|240px|وسط]] | ||
| + | |||
| + | |نویسنده=خواجه نصیرالدین طوسی | ||
| + | |||
| + | |موضوع=آداب طریقت | ||
| + | |||
| + | |زبان=فارسی | ||
| + | |||
| + | |تعداد جلد=1 | ||
| − | + | |عنوان افزوده1= | |
| − | + | |افزوده1= | |
| − | + | |عنوان افزوده2= | |
| − | + | |افزوده2= | |
| − | + | |لینک=[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/86932/ اوصاف الاشراف] | |
| − | خواجه | + | }} |
| + | اوصاف الاشراف رساله ای است که توسط محمد بن محمد بن الحسن الطوسی، معروف به خواجه نصیرالدین طوسی از علمای بزرگ قرن هفتم هجری راجع به چگونگی سیر و سلوک و طلب کمال در شش باب به زبان فارسی نوشته شده است. | ||
| − | + | این کتاب را خواجه پس از اخلاق ناصری تالیف کرده است و در آن اخلاق اهل سیر و سلوک و قواعد ایشان را به خواهش شمس الدین محمد جوینی وزیر ساخته است. نام این کتاب و مختصری از کتاب جهت معرفی آن در جلد دوم کتاب الذریعه آورده شده است. این رساله را شیخ رکن الدین تعریب کرده است. | |
| + | |||
| + | ==مؤلف== | ||
| + | ابوجعفر، محمد بن محمد بن حسن طوسى(طوس 597-653ش، بغداد)، معروف به محقق طوسى و خواجه نصيرالدين طوسى، شاعر، فیلسوف، منجم، متکلم، فقیه و ریاضی دان ایرانی قرن ششم و هفتم قمری. پدرش محمد بن حسن از فقهاى اماميه و محدثان طوس بود. از جمله فعالیتهای قابل توجه ایشان، ساخت رصدخانه با مشورت علمای ریاضی و ماهران نجوم در طرف شمال غربى شهر مراغه در بالاى تپه بلندى كه به زبان آذربايجانى، «رصد داغى» (كوه رصد) مشهور است، که در سال 660ق به پایان رسید. از اساتید ایشان، پدرش فخرالدين محمد بن حسن، نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى و برخی از آثار ارزشمند ایشان، تجريد الاعتقاد؛ قواعد العقائد؛ فصول نصيريه؛ تلخیص المحصل؛ رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه می باشد. ایشان در سال 672 ق. در بغداد رحلت نمود و بنا به وصيت خودش در شهر كاظمين مدفون گرديد. | ||
==ساختاربندی کتاب== | ==ساختاربندی کتاب== | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۳۵: | ||
این کتاب شامل 6 باب و چندین فصل به شرح زیر است: | این کتاب شامل 6 باب و چندین فصل به شرح زیر است: | ||
| − | # باب اول: در مبدا حرکت؛ شامل 6 فصل: | + | #باب اول: در مبدا حرکت؛ شامل 6 فصل: |
| − | ## در ایمان | + | ##در ایمان |
| − | ## در ثبات | + | ##در ثبات |
| − | ## در نیت | + | ##در نیت |
| − | ## در صدق | + | ##در صدق |
| − | ## در انابت | + | ##در انابت |
| − | ## در اخلاص | + | ##در اخلاص |
| − | # باب دوم: در ازالت عوایق، در 6 فصل: | + | #باب دوم: در ازالت عوایق، در 6 فصل: |
| − | ## در توبه | + | ##در توبه |
| − | ## در زهد | + | ##در زهد |
| − | ## در فقر | + | ##در فقر |
| − | ## در ریاضت | + | ##در ریاضت |
| − | ## در محاسبت و مراقبت | + | ##در محاسبت و مراقبت |
| − | ## در تقوی | + | ##در تقوی |
| − | # باب سوم: در سیر و سلوک و احوال سالک، در 6 فصل: | + | #باب سوم: در سیر و سلوک و احوال سالک، در 6 فصل: |
| − | ## در خلوت | + | ##در خلوت |
| − | ## در تفکر | + | ##در تفکر |
| − | ## در خوف و حزن | + | ##در خوف و حزن |
| − | ## در رجاء | + | ##در رجاء |
| − | ## در صبر | + | ##در صبر |
| − | ## در شکر | + | ##در شکر |
| − | # باب چهارم: در ذکر احوال مقارن سلوک، در 6 فصل: | + | #باب چهارم: در ذکر احوال مقارن سلوک، در 6 فصل: |
| − | ## در ارادت | + | ##در ارادت |
| − | ## در شوق | + | ##در شوق |
| − | ## در محبت | + | ##در محبت |
| − | ## در معرفت | + | ##در معرفت |
| − | ## در یقین | + | ##در یقین |
| − | ## (در سکون) | + | ##(در سکون) |
| − | # باب پنجم: در حالاتی که اهل وصول را سانح شود، در 6 فصل: | + | #باب پنجم: در حالاتی که اهل وصول را سانح شود، در 6 فصل: |
| − | ## در توکل | + | ##در توکل |
| − | ## در رضا | + | ##در رضا |
| − | ## در تسلیم | + | ##در تسلیم |
| − | ## در توحید | + | ##در توحید |
| − | ## در اتحاد | + | ##در اتحاد |
| − | ## در وحدت | + | ##در وحدت |
| − | # باب ششم: در فنا | + | #باب ششم: در فنا |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | [[رده: | + | *[http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=16620 دایرة المعارف طهور] |
| + | |||
| + | ==متن کتاب اوصاف الاشراف== | ||
| + | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/86932/ اوصاف الاشراف] | ||
| + | |||
| + | [[رده:کتاب‌های عرفانی]] | ||
| + | [[رده:آثار خواجه نصیرالدین طوسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۳
 | |
| نویسنده | خواجه نصیرالدین طوسی |
| موضوع | آداب طریقت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
|
| |
اوصاف الاشراف رساله ای است که توسط محمد بن محمد بن الحسن الطوسی، معروف به خواجه نصیرالدین طوسی از علمای بزرگ قرن هفتم هجری راجع به چگونگی سیر و سلوک و طلب کمال در شش باب به زبان فارسی نوشته شده است.
این کتاب را خواجه پس از اخلاق ناصری تالیف کرده است و در آن اخلاق اهل سیر و سلوک و قواعد ایشان را به خواهش شمس الدین محمد جوینی وزیر ساخته است. نام این کتاب و مختصری از کتاب جهت معرفی آن در جلد دوم کتاب الذریعه آورده شده است. این رساله را شیخ رکن الدین تعریب کرده است.
مؤلف
ابوجعفر، محمد بن محمد بن حسن طوسى(طوس 597-653ش، بغداد)، معروف به محقق طوسى و خواجه نصيرالدين طوسى، شاعر، فیلسوف، منجم، متکلم، فقیه و ریاضی دان ایرانی قرن ششم و هفتم قمری. پدرش محمد بن حسن از فقهاى اماميه و محدثان طوس بود. از جمله فعالیتهای قابل توجه ایشان، ساخت رصدخانه با مشورت علمای ریاضی و ماهران نجوم در طرف شمال غربى شهر مراغه در بالاى تپه بلندى كه به زبان آذربايجانى، «رصد داغى» (كوه رصد) مشهور است، که در سال 660ق به پایان رسید. از اساتید ایشان، پدرش فخرالدين محمد بن حسن، نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى و برخی از آثار ارزشمند ایشان، تجريد الاعتقاد؛ قواعد العقائد؛ فصول نصيريه؛ تلخیص المحصل؛ رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه می باشد. ایشان در سال 672 ق. در بغداد رحلت نمود و بنا به وصيت خودش در شهر كاظمين مدفون گرديد.
ساختاربندی کتاب
این کتاب شامل 6 باب و چندین فصل به شرح زیر است:
- باب اول: در مبدا حرکت؛ شامل 6 فصل:
- در ایمان
- در ثبات
- در نیت
- در صدق
- در انابت
- در اخلاص
- باب دوم: در ازالت عوایق، در 6 فصل:
- در توبه
- در زهد
- در فقر
- در ریاضت
- در محاسبت و مراقبت
- در تقوی
- باب سوم: در سیر و سلوک و احوال سالک، در 6 فصل:
- در خلوت
- در تفکر
- در خوف و حزن
- در رجاء
- در صبر
- در شکر
- باب چهارم: در ذکر احوال مقارن سلوک، در 6 فصل:
- در ارادت
- در شوق
- در محبت
- در معرفت
- در یقین
- (در سکون)
- باب پنجم: در حالاتی که اهل وصول را سانح شود، در 6 فصل:
- در توکل
- در رضا
- در تسلیم
- در توحید
- در اتحاد
- در وحدت
- باب ششم: در فنا
منابع
متن کتاب اوصاف الاشراف
