مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابوالاملاک: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
{{خوب}}
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
+
'''«ابو الأملاک»''' لقب «علی» فرزند [[عبدالله بن عباس]] است که در سال ۴۰ هجری متولد شد. [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] علیه‌السلام نام او را علی و [[کنیه]]‌اش را ابوالحسن نهاد.<ref>تهذیب التهذیب، ج‏۷، ص: ۳۵۸</ref> 
على بن عبدالله بن عباس جد خلفاى عباسى . مولد او به سال 40 بود و اميرالمؤمنين على (ع) او را على نام نهاد و كنيه ابوالحسن داد . او مردى زاهد و فصيح بود و از وليد بن عبدالملك بسى آزار ديد و از دمشق به حميمه يكى از قراء اشراط انتقال جست . گويند بنواميه او را به ترك نام و كنيه خود اجبار كردند و او به تغيّر كنيه خويش به ابومحمد راضى شد لكن به تغيير نام تن در نداد . و او را ابوالاملاك از آن گفتند كه چون نوزاد بود اميرالمؤمنين او را بر دست گرفت و نام و كنيه داد و آنگاه كه او را به عبدالله رد مىكرد فرمود : «خذه اليك ابا الاملاك» . و معنى آنكه : بگير پدر پادشاهان را .
+
 
==منبع==
+
نقل است زمانی که امام علی علیه السلام کودک را به دست پدرش ابن عباس می داد فرمود: «خُذهُ الیک أبا الاملاک؛ بگیر پدر پادشاهان را».<ref>روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج‏۵، ص: ۱۶۰</ref> و این اشاره ای بود از سوی امام که فرزندان این کودک پادشاهانی خواهند بود. این سخن امام به حقیقت پیوست و از نسل ابن عباس، [[خلفای عباسی]] پدید آمدند.
سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف
+
ابن عباس غیر از او فرزند دیگری نداشت.<ref>المقفى الکبیر، ج‏۴، ص: ۷۸</ref>
 +
 
 +
علی بن عبدالله بن عباس فرزندانی داشت با نامهای: محمد، عبداللّه، عبدالصمد، اسماعیل، عیسى، داود، صالح، سلیمان، اسحاق و یحیى؛<ref>الکنى و الألقاب، ج‏۱، ص: ۳۴۹</ref> و محمد، پدر [[ابوالعباس سفاح|سفّاح]] و [[منصور (خلیفه عباسی)|منصور]]، دو خلیفه نخستین [[عباسیان]] است.
 +
 
 +
از آنجا که نام و [[کنیه]] «علی بن عبدالله» مانند نام و کنیه [[امام علی]] علیه السلام بود، [[عبدالملک بن مروان]] پنجمین خلیفه [[بنی امیه|اموی]] او را برای تغییر نام و کنیه تحت فشار قرار داد. به همین دلیل او کنیه اش را به ابومحمد تغییر داد، اما حاضر به تغییر نام نشد.<ref>روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج‏۵، ص: ۱۶۰</ref>
 +
 
 +
علی بن عبداللّه بن عباس فردی عالم، عابد و زاهد بود. طبق برخی از نقل های اغراق آمیز، در هر شبانه‌روز هزار رکعت [[نماز]] می خواند یا هزار [[سجده]] به جا می آورد.<ref>نک:المقفى الکبیر، ج‏۴، ص: ۷۸</ref> وی سرانجام در سال ۱۱۷ هجری در قریه حُمَیمَه در مسیر [[مدینه]] به [[دمشق]] وفات یافت.
 +
==پانویس==
 +
<references />
 +
==منابع==
 +
*سید محمدباقر خوانسارى، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ایران - قم، ۱۳۹۰ ه.ق.
 +
*ابن حجر عسقلانى، تهذیب التهذیب، دار صادر - لبنان - بیروت، ۱۳۲۵ ه.ق.
 +
*شیخ عباس قمى، الکنى و الألقاب، مکتبة الصدر - ایران - تهران، ۱۳۶۸ ه.ش.
 +
*احمد مقریزى، المقفى الکبیر، دار الغرب الإسلامی - لبنان - بیروت، ۱۴۲۷ ه.ق.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
 +
[[رده:بنی عباس]]
 +
[[رده: القاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۰

«ابو الأملاک» لقب «علی» فرزند عبدالله بن عباس است که در سال ۴۰ هجری متولد شد. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نام او را علی و کنیه‌اش را ابوالحسن نهاد.[۱]

نقل است زمانی که امام علی علیه السلام کودک را به دست پدرش ابن عباس می داد فرمود: «خُذهُ الیک أبا الاملاک؛ بگیر پدر پادشاهان را».[۲] و این اشاره ای بود از سوی امام که فرزندان این کودک پادشاهانی خواهند بود. این سخن امام به حقیقت پیوست و از نسل ابن عباس، خلفای عباسی پدید آمدند. ابن عباس غیر از او فرزند دیگری نداشت.[۳]

علی بن عبدالله بن عباس فرزندانی داشت با نامهای: محمد، عبداللّه، عبدالصمد، اسماعیل، عیسى، داود، صالح، سلیمان، اسحاق و یحیى؛[۴] و محمد، پدر سفّاح و منصور، دو خلیفه نخستین عباسیان است.

از آنجا که نام و کنیه «علی بن عبدالله» مانند نام و کنیه امام علی علیه السلام بود، عبدالملک بن مروان پنجمین خلیفه اموی او را برای تغییر نام و کنیه تحت فشار قرار داد. به همین دلیل او کنیه اش را به ابومحمد تغییر داد، اما حاضر به تغییر نام نشد.[۵]

علی بن عبداللّه بن عباس فردی عالم، عابد و زاهد بود. طبق برخی از نقل های اغراق آمیز، در هر شبانه‌روز هزار رکعت نماز می خواند یا هزار سجده به جا می آورد.[۶] وی سرانجام در سال ۱۱۷ هجری در قریه حُمَیمَه در مسیر مدینه به دمشق وفات یافت.

پانویس

  1. تهذیب التهذیب، ج‏۷، ص: ۳۵۸
  2. روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج‏۵، ص: ۱۶۰
  3. المقفى الکبیر، ج‏۴، ص: ۷۸
  4. الکنى و الألقاب، ج‏۱، ص: ۳۴۹
  5. روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ج‏۵، ص: ۱۶۰
  6. نک:المقفى الکبیر، ج‏۴، ص: ۷۸

منابع

  • سید محمدباقر خوانسارى، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ایران - قم، ۱۳۹۰ ه.ق.
  • ابن حجر عسقلانى، تهذیب التهذیب، دار صادر - لبنان - بیروت، ۱۳۲۵ ه.ق.
  • شیخ عباس قمى، الکنى و الألقاب، مکتبة الصدر - ایران - تهران، ۱۳۶۸ ه.ش.
  • احمد مقریزى، المقفى الکبیر، دار الغرب الإسلامی - لبنان - بیروت، ۱۴۲۷ ه.ق.