آیه نسخ
-
آيه 106 سوره بقره/2 «آيه نسخ» نام گرفته است:[۱]
«ما نَنسَخ مِن ءَاية أَو نُنسِهَا نَأتِ بِخير مِنها أَو مِثلِها أَلم تَعلَم أَنّ اللّهَ عَلى كُلِّ شَىء قَدير».
خداوند در اين آيه اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه نسخ كنيم يا به فراموشى بسپاريم، بهتر از آن يا مانندش را مى‌آوريم. در شأن نزول اين آيه گفته‌اند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مى‌كرد، يهوديان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأيى متين و محكم نيست؛ زيرا وقتى دستور و حكمى را بيان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور ديگرى برخلاف آن مى‌آورد و خداوند اين آيه را بر رد آنان نازل كرد.
به نقلى ديگر، يهوديان مى‌گفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او وحى مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت و اين آيه نازل شد.[۲] در معناى نسخ و نسيان در اين آيه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 404
