آیه نسخ: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 106 سوره بقره/2 «آيه نسخ» نام گرفته است:<ref> الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه نسخ=== | |
| − | + | آیه 106 [[سوره بقره]]/2 «آیه نسخ» نام گرفته است:<ref> الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص 19.</ref> | |
| − | '''''«ما نَنسَخ مِن | + | '''''«ما نَنسَخ مِن ءَایة أَو نُنسِهَا نَأتِ بِخیر مِنها أَو مِثلِها أَلم تَعلَم أَنّ اللّهَ عَلى كُلِّ شَىء قَدیر».''''' |
| − | خداوند در | + | خداوند در این آیه اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه نسخ كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم. در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از [[احكام]] و دستورها را نسخ مى‌كرد، یهودیان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد و خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد. |
| − | به نقلى | + | به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او [[وحى]] مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت و این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 36؛ روض الجنان، ج 2، ص 99.</ref> در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن حزم، ص 19.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶
آیه نسخ
آیه 106 سوره بقره/2 «آیه نسخ» نام گرفته است:[۱]
«ما نَنسَخ مِن ءَایة أَو نُنسِهَا نَأتِ بِخیر مِنها أَو مِثلِها أَلم تَعلَم أَنّ اللّهَ عَلى كُلِّ شَىء قَدیر».
خداوند در این آیه اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه نسخ كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم. در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مى‌كرد، یهودیان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد و خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد.
به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او وحى مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت و این آیه نازل شد.[۲] در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 404
