آیه مودت

مزد رسالت، «مودت قربى» است. این موضوع در آیه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همین رو آن را «آیه مودت» یا «آیه قربى» گفته‌اند:

« قُل لاَأَسئَلُكُم عَلیهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن یَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِیها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ...».

روایات و مفسران شیعه، مقصود از «قربى» را خویشاوندان و نزدیكان پیامبر صلى الله علیه و آله دانسته‌اند. به گفته طبرى، در بسیارى از روایات اهل سنت «قربى» به نزدیكان پیغمبر تفسیر شده است و او خود نیز همین نظر را برمى‌گزیند و برخى از این روایات را نقل مى‌كند. سیوطى نیز روایاتى را در این زمینه آورده ‌است.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402-403