آيه شرط
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 10 سوره فتح/48 را «آيه شرط» گفته‌اند:<ref> بحارالانوار، ج 20، ص 354.</ref> ...' ایجاد کرد)
-
آيه 10 سوره فتح/48 را «آيه شرط» گفته‌اند:[۱]
«إِنَّ الَّذينَ يُبايِعونَكَ إِنّما يُبايِعونَ اللّهَ يَدُاللّهِ فَوقَ أَيدِيهِم فَمن نَكثَ فِإِنَّما يَنكُثُ عَلى نَفسِهِ و مَن أَوفى بِما عهدَ عليهُ اللّهَ فَسيُؤتِيهِ أَجرًا عَظِيمًا».
على بن ابراهيم قمى مى‌گويد: آيه شرط، پس از آيه بيعت رضوان نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور پيامبر صلى الله عليه و آله سرباز نزنند و در هيچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پيمان با او را‌نشكنند.[۲]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 20، ص 354.
- ↑ قمى، ج 2، ص 322؛ الصافى، ج 5، ص 39.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 389
