آيه مَجىء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج 18، ص 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند: | آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج 18، ص 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند: | ||
| − | {{قرآن در قاب|وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ |سوره= | + | {{قرآن در قاب|وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ |سوره=89|آیه=22}} |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۰۹
آیه 22 سوره فجر/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:[۱] در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و فرشتگان صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند:
پانویس
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج 18، ص 474.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 399
