آيه بشارت

آیه بشارت

برخى بخش پایانى آیه 34 سوره حج/ 22 را كه به فروتنان پاك دل بشارت مى دهد، «آیه بشارت» نامیده اند. «وَ بَشّرِ المُخبِتِین».

آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند:

«وَ بَشّرِ المُخبِتینَ × الّذینَ إِذَا ذُكِرَاللّهُ وجِلَت قُلوبُهُم والصبِرینَ عَلى مَا أَصابَهُم والمُقِیمِى الصَّلوةِ و مِمّا رَزَقنهُم یُنفِقونَ».

بعضى دومین آیه سوره یونس/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.

«و بَشّرِ الَّذینَ ءَامَنوا أنَّ لَهُم قَدَم صِدقٍ عِندَ رَبّهِم».

بر اساس روایاتى، امام على علیه‌السلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده و آیه دوم نیز بر ولایت على علیه‌السلام تطبیق شده است.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 376-375