آيه اكمال: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- بخشى از سومين آيه سوره مائده/ 5 را «آيه اكمال» ناميده اند.<ref> الغدير، ج 1، ص 234...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه اكمال===
  
بخشى از سومين آيه [[سوره مائده]]/ 5 را «آيه اكمال» ناميده اند.<ref> الغدير، ج 1، ص 234؛ تتمة المراجعات، ص 54؛ نهج الحق، ص 192.</ref>
+
بخشى از سومین آیه [[سوره مائده]]/ 5 را «آیه اكمال» نامیده اند.<ref> الغدیر، ج 1، ص 234؛ تتمة المراجعات، ص 54؛ نهج الحق، ص 192.</ref>
  
'''''«اليومَ أكمَلتُ لَكُم دِينَكُم و أَتممتُ عَليكُم نِعمَتِى و رَضِيتُ لَكُم الإِسلمَ دِينًا».'''''
+
'''''«الیومَ أكمَلتُ لَكُم دِینَكُم و أَتممتُ عَلیكُم نِعمَتِى و رَضِیتُ لَكُم الإِسلمَ دِینًا».'''''
  
به اجماع عالمان [[شيعه]] و عقيده برخى از مفسران اهل سنت، اين آيه در قضيه [[غدير خم]] و پس از نصب حضرت [[امام علی]] عليه‌السلام به امامت نازل شده است.<ref> جوامع الجامع، ج 1، ص 321؛ نورالثقلين، ج 1، ص 589؛ شواهدالتنزيل، ج 1، ص 202 و 203.</ref> بسيارى از روايات اهل  سنّت نيز نزول آيه اكمال را پس از جريان غدير خم مى دانند.
+
به اجماع عالمان [[شیعه]] و عقیده برخى از مفسران اهل سنت، این آیه در قضیه [[غدیر خم]] و پس از نصب حضرت [[امام علی]] علیه‌السلام به امامت نازل شده است.<ref> جوامع الجامع، ج 1، ص 321؛ نورالثقلین، ج 1، ص 589؛ شواهدالتنزیل، ج 1، ص 202 و 203.</ref> بسیارى از روایات اهل  سنّت نیز نزول آیه اكمال را پس از جریان غدیر خم مى دانند.
  
سيوطى از ابى سعيد خدرى نقل كرده كه چون پيامبر، ولايت على عليه‌السلام را در روز غدير خم اعلام كرد، جبرئيل اين آيه را فرود آورد.<ref> الدرالمنثور، ج 3، ص 19.</ref> او همچنين از ابوهريره نقل مى كند كه چون روز غدير خم (هيجده [[ذی الحجه]]) شد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه و آن هنگام اين آيه نازل شد.<ref> همان.</ref>
+
سیوطى از ابى سعید خدرى نقل كرده كه چون پیامبر، ولایت على علیه‌السلام را در روز غدیر خم اعلام كرد، جبرئیل این آیه را فرود آورد.<ref> الدرالمنثور، ج 3، ص 19.</ref> او همچنین از ابوهریره نقل مى كند كه چون روز غدیر خم (هیجده [[ذی الحجه]]) شد، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه و آن هنگام این آیه نازل شد.<ref> همان.</ref>
  
خطيب بغدادى نيز مى گويد: در روز غدير خم، پيامبر دست على بن ابى‌طالب را گرفت و فرمود: آيا من ولىّ مؤمنان نيستم؟ جمعيت، ولايت او را تأييد كردند؛ سپس فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه، و عمر بن خطاب گفت: اى پسر ابوطالب! بر تو مبارك باد.
+
خطیب بغدادى نیز مى گوید: در روز غدیر خم، پیامبر دست على بن ابى‌طالب را گرفت و فرمود: آیا من ولىّ مؤمنان نیستم؟ جمعیت، ولایت او را تأیید كردند؛ سپس فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه، و عمر بن خطاب گفت: اى پسر ابوطالب! بر تو مبارك باد.
  
سرور من و سرور هر مسلمانى شدى؛ آنگاه آيه «اليومَ اكملتُ لَكُم دِينَكُم» نازل شد.<ref> تاريخ بغداد، ج 8، ص 284.</ref>
+
سرور من و سرور هر مسلمانى شدى؛ آنگاه آیه «الیومَ اكملتُ لَكُم دِینَكُم» نازل شد.<ref> تاریخ بغداد، ج 8، ص 284.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۷: سطر ۱۷:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 372-371
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 372-371

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹

آیه اكمال

بخشى از سومین آیه سوره مائده/ 5 را «آیه اكمال» نامیده اند.[۱]

«الیومَ أكمَلتُ لَكُم دِینَكُم و أَتممتُ عَلیكُم نِعمَتِى و رَضِیتُ لَكُم الإِسلمَ دِینًا».

به اجماع عالمان شیعه و عقیده برخى از مفسران اهل سنت، این آیه در قضیه غدیر خم و پس از نصب حضرت امام علی علیه‌السلام به امامت نازل شده است.[۲] بسیارى از روایات اهل سنّت نیز نزول آیه اكمال را پس از جریان غدیر خم مى دانند.

سیوطى از ابى سعید خدرى نقل كرده كه چون پیامبر، ولایت على علیه‌السلام را در روز غدیر خم اعلام كرد، جبرئیل این آیه را فرود آورد.[۳] او همچنین از ابوهریره نقل مى كند كه چون روز غدیر خم (هیجده ذی الحجه) شد، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه و آن هنگام این آیه نازل شد.[۴]

خطیب بغدادى نیز مى گوید: در روز غدیر خم، پیامبر دست على بن ابى‌طالب را گرفت و فرمود: آیا من ولىّ مؤمنان نیستم؟ جمعیت، ولایت او را تأیید كردند؛ سپس فرمود: من كنت مولاه فعلىّ مولاه، و عمر بن خطاب گفت: اى پسر ابوطالب! بر تو مبارك باد.

سرور من و سرور هر مسلمانى شدى؛ آنگاه آیه «الیومَ اكملتُ لَكُم دِینَكُم» نازل شد.[۵]

پانویس

  1. الغدیر، ج 1، ص 234؛ تتمة المراجعات، ص 54؛ نهج الحق، ص 192.
  2. جوامع الجامع، ج 1، ص 321؛ نورالثقلین، ج 1، ص 589؛ شواهدالتنزیل، ج 1، ص 202 و 203.
  3. الدرالمنثور، ج 3، ص 19.
  4. همان.
  5. تاریخ بغداد، ج 8، ص 284.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 372-371