آيه احسان: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۰۶
آیه احسان
آیه 90 سوره نحل/ 16 «آیه احسان» نام گرفته است.[۱]
«إِنَّ اللّهَ یَأمرُ بِالعدلِ والإِحسنِ و إِیتاىِ ذِى القُربى و یَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنكَرِ والبَغىِ...».
در این آیه، شش اصل مهم (سه اصل مثبت و سه اصل منفى) دیده مى شود. به گفته ابن مسعود، آیه اى جامع تر از این در قرآن نیست و عثمان بن مظعون مى گوید: از روزى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله این آیه را بر من قرائت كرد، اسلام در دلم جاى گرفت و پیامبر را دوست مى داشتم.[۲]
عكرمه نیز نقل مى كند كه حضرت رسول صلى الله علیه و آله این آیه را بر ولید خواند. ولید گفت: اى پسر برادر! باز هم بخوان. پیامبر دوباره خواند. ولید گفت: به خدا سوگند! در آن حلاوت و تازگى است. بالاى آن میوه دار و زیر آن شاخ‌آور است و این كلام آدمیان نیست.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366
