آيه احسان: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 90 سوره نحل/ 16 «آيه احسان» نام گرفته است.<ref> يسألونك فى الدين والحياة، ج 3،...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه احسان=== | |
| − | + | آیه 90 [[سوره نحل]]/ 16 «آیه احسان» نام گرفته است.<ref> یسألونك فى الدین والحیاة، ج 3، ص 263.</ref> | |
| − | '''''«إِنَّ اللّهَ | + | '''''«إِنَّ اللّهَ یَأمرُ بِالعدلِ والإِحسنِ و إِیتاىِ ذِى القُربى و یَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنكَرِ والبَغىِ...».''''' |
| − | در | + | در این آیه، شش اصل مهم (سه اصل مثبت و سه اصل منفى) دیده مى شود. به گفته ابن مسعود، آیه اى جامع تر از این در [[قرآن]] نیست و عثمان بن مظعون مى گوید: از روزى كه [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله این آیه را بر من قرائت كرد، اسلام در دلم جاى گرفت و پیامبر را دوست مى داشتم.<ref> روض الجنان، ج 12، ص 82 و 83؛ نهج الحق، ص 206.</ref> |
| − | عكرمه | + | عكرمه نیز نقل مى كند كه حضرت رسول صلى الله علیه و آله این آیه را بر ولید خواند. ولید گفت: اى پسر برادر! باز هم بخوان. پیامبر دوباره خواند. ولید گفت: به خدا سوگند! در آن حلاوت و تازگى است. بالاى آن میوه دار و زیر آن شاخ‌آور است و این كلام آدمیان نیست.<ref> روض الجنان، ج 12، ص 82.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹
آیه احسان
آیه 90 سوره نحل/ 16 «آیه احسان» نام گرفته است.[۱]
«إِنَّ اللّهَ یَأمرُ بِالعدلِ والإِحسنِ و إِیتاىِ ذِى القُربى و یَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنكَرِ والبَغىِ...».
در این آیه، شش اصل مهم (سه اصل مثبت و سه اصل منفى) دیده مى شود. به گفته ابن مسعود، آیه اى جامع تر از این در قرآن نیست و عثمان بن مظعون مى گوید: از روزى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله این آیه را بر من قرائت كرد، اسلام در دلم جاى گرفت و پیامبر را دوست مى داشتم.[۲]
عكرمه نیز نقل مى كند كه حضرت رسول صلى الله علیه و آله این آیه را بر ولید خواند. ولید گفت: اى پسر برادر! باز هم بخوان. پیامبر دوباره خواند. ولید گفت: به خدا سوگند! در آن حلاوت و تازگى است. بالاى آن میوه دار و زیر آن شاخ‌آور است و این كلام آدمیان نیست.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366
