آيه ابتلاء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 6 سوره نساء/ 4 آيه ابتلاء (آزمايش) نام گرفته است.<ref> كتاب البيع، ج 2، ص 9.</ref> ...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه ابتلاء===
  
آيه 6 [[سوره نساء]]/ 4 آيه ابتلاء (آزمايش) نام گرفته است.<ref> كتاب البيع، ج 2، ص 9.</ref> بر اساس اين آيه، اولياى يتيمان هنگامى مى توانند دارايى يتيمان را در اختيارشان قرار دهند كه آنان را بيازمايند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شايسته در اموالشان تصرف كنند و نيز بايد به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:
+
آیه 6 [[سوره نساء]]/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.<ref> كتاب البیع، ج 2، ص 9.</ref> بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:
  
'''''«وابتَلُوا اليَتمى حَتّى  إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِليهِم أَمولَهُم».'''''
+
'''''«وابتَلُوا الیَتمى حَتّى  إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِلیهِم أَمولَهُم».'''''
  
در شأن نزول اين آيه آمده است: ثابت بن رفاعه يتيمى بود كه در خانه عمويش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام|پيغمبر]] صلى الله عليه و آله پرسيد: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه اين آيه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 250.</ref>
+
در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 250.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 366
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 366

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹

آیه ابتلاء

آیه 6 سوره نساء/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.[۱] بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:

«وابتَلُوا الیَتمى حَتّى إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِلیهِم أَمولَهُم».

در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از پیغمبر صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.[۲]

پانویس

  1. كتاب البیع، ج 2، ص 9.
  2. روض الجنان، ج 5، ص 250.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366