آيه ابتلاء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
آیه 6 [[سوره نساء]]/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.<ref> كتاب البیع، ج 2، ص 9.</ref> بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند: | آیه 6 [[سوره نساء]]/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.<ref> كتاب البیع، ج 2، ص 9.</ref> بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند: | ||
| − | + | {{قرآن در قاب| وابتَلُوا الیَتمى حَتّى إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِلیهِم أَمولَهُم|سوره=4|آیه=6}} | |
| − | |||
در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 250.</ref> | در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 250.</ref> | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۳: | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره نساء]] | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۴
آیه ابتلاء
آیه 6 سوره نساء/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.[۱] بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:
در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از پیغمبر صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366
