سوره سجده
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع:ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج19، ص: 203
نویسنده: فضل بن حسن طبرسی
اين سوره به «سجده لقمان» نيز ناميده شده تا با سوره «حم سجده» (سوره فصلت)اشتباه نگردد، و اين سوره به اتفاق تمامى مفسرين در مكه نازل شده بجز سه آيه كه در مدينه آمده و آن «أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ» تا آخر آيه سوم مي باشد.
عدد آيات:
تعداد آیات اين سوره از نظر اهل بصره 29 آيه و از نظر ديگران 30 آيه خواهد بود. متأخران از قراء كوفه «الم» را يك آيه و نيز قراء حجاز و شام آن را آيه‌اى شمرده‌اند.
فضيلت اين سوره:
ابى بن كعب از پيامبر (ص) روايت كند كه فرمود آنكه سوره «الم تنزيل» و سوره «تبارك الذى ...» را بخواند گويا شب قدر را احياء گرفته است.
ليث بن ابى زبير از جابر و او گويد كه رسول خدا (ص) شب ها نمى‌خوابيد تا اين دو سوره «الم تنزيل و تبارك الذى ...» را قرائت مي نمود.
ليث گويد: اين روايت را براى طاوس گفتم سپس او گفت كه اين دو از تمامى سوره‌هاى قرآن ارجمندتر باشد و هر كس آن دو را بخواند شصت حسنه براى او نوشته شده و شصت گناه محو مي گردد و منزلتش به شصت درجه بالا مي رود.
حسين بن ابى علاء از امام صادق (ع) روايت نموده كه فرمود آنكه سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند در قيامت نامه عملش را بدست راستش داده و او را بمرحله حساب گناهان نياورد و از دوستان محمد (ص) و اهل بيتش خواهد بود.
پیوست
