راحة الأرواح (کتاب)
معرفى اجمالى
راحة الأرواح در شرح زندگانى و فضايل و معجزات ائمه اطهار(ع)، تأليف حسن شيعى سبزوارى، در قرن هشتم هجرى است. اين اثر به زبان فارسى نوشته شده و نثرى روان و بدون لغات مشكل دارد.
ساختار و گزارش محتوا
باآنكه در عنوان كتاب سخن از ائمه اطهار آمده، ليكن مؤلف در مقدمه خود نام كتابش را «راحة الأرواح و مونس الأشباح» نهاده است؛ بدان معنا كه جان‌هاى مؤمن با خواندن آن آسايش مى‌پذيرد. بنابراين، كتاب اختصاص به زندگى ائمه ندارد و به شرح چهارده معصوم پرداخته و از پانزده باب تشكيل شده است.
باب نخست در احوال پيامبر(ص)، باب دوم در خلافت پس از آن حضرت و ابواب بعدى درباره يك‌يك معصومان از حضرت زهرا(س) تا امام زمان(ع) است. هر باب نيز از چندين فصل تشكيل شده و مؤلف به‌صورت كليشه‌اى به عناوين زير مى‌پردازد: ولادت، فرزندان، فضائل، معجزات و وفات. اين عناوين در همه ابواب، جز يكى دو مورد تكرار شده است. هرچند كتاب فارسى است، مؤلف از روايات و متون عربى بهره فراوان گرفته است.
مؤلف به منابع خود تصريح نكرده و سلسله كامل راويان را حذف كرده است؛ فقط راوى اصلى و در مواردى هم چند نفر را نام برده و در غالب موارد به عبارت «روايت است» اكتفا مى‌كند. مصحح كتاب در پاورقى به منابع مشابهى كه روايات متن را ذكر كرده‌اند، اشاره مى‌كند.
كتاب راحة الأرواح چندان شهرت نداشته كه مؤلفان بعدى از او نقل كنند. اين كتاب در سال 757 نوشته شده و علت نگارش آن، درخواست خواجه كرّابى (م759)، يكى از حاكمان و سلاطين دولت سربداران براى شرح مواليد و وفيات پيامبر(ص) و ائمه(ع)و معجزات آنان بوده و مؤلف در مقدمه از وى به عظمت ياد كرده است.
منبع
ویکی نور
