تحفه امام مهدی علیه السلام (کتاب)
معرفى اجمالى
تحفه امام مهدى(عج)، مجموعه فرمايشات، توقيعات و ادعيه حضرت صاحب‌الزمان(ع)، اثر محمد خادمى شيرازى، مجموعه كاملى است از سخنان، توقيعات و دعاهاى امام عصر(عج)، همراه با ترجمه و شرح برخى از آنها كه به زبان فارسى و در سال 1376ش، تدوين گرديده است.
ذكر مجموعه كلمات آخرين حجت خداوند، با ترجمه فارسى و بعضا با شرح مختصر، از لحظات قبل از ولادت آن حضرت تا روزهاى اول ظهور كه در ساير كتب به‌طور پراكنده بيان شده، باعث اهميت اين اثر شده است.
ساختار
دو مقدمه از على‌اكبر مهدى‌پور و مؤلف، آغازگر مباحث بوده و مطالب در چهار فصل ارائه گرديده است.
نويسنده، مجموعه گفتارها و نوشتارهاى مربوط به امام زمان(عج) را به ترتيب زمانى، از لحظات پيش از ولادت تا روزهاى نخستين ظهور، جمع‌آورى كرده و در برخى موارد، توضيحات مختصرى پيرامون هريك ارائه كرده است.
گزارش محتوا
مقدمه مهدى‌پور، ضمن اشاره مختصرى به بزرگانى كه بخشى از گفتارها، نوشتارها، نيايش‌ها و ديگر معارف وارده از پيشگاه حضرت بقيةالله(عج) را در آثار خود ذكر كرده‌اند، از جمله: شيخ صدوق، مفيد، طوسى، امين الاسلام طبرسى، فيض كاشانى، علامه مجلسى و همچنين كتاب‌هايى كه به‌طور مستقل در اين رابطه به رشته تحرير درآمده، مانند: الرسائل و التوقيعات حميرى، رساله مهديه تاج العلماء، الصحيفة المباركة المهدية مجتهدى سجستانى و... اهميت توجه به نيايش‌هاى حضرت بقيةالله و اهتمام برخى غير مسلمانان، از جمله پرفسور هنرى كربن به اين مطلب را خاطرنشان كرده است.
مؤلف در مقدمه، به علل اختصاص آثار خويش به حضرت ولى عصر(عج) اشاره كرده است، از جمله: غفلت شيعيان از ايشان، تبليغات دشمنان ولايت، ويژگى‌هاى برنامه‌هاى آن حضرت، تحولى كه در جهان در سايه قيام ايشان پديد مى‌آيد و...
فصل اول، به بيانات حضرت بقيةالله(عج) لحظاتى پيش از تولد تا آغاز غيبت صغرى اختصاص داشته و شامل سخنان ايشان در رحم مادر، پس از تولد، در ساعات اوليه ولادت، در خدمت پدر بزرگوارشان در خطاب به احمد بن اسحق و سعد بن عبدالله اشعرى قمى و سخن ايشان در كنار بدن مقدس امام حسن عسکری(ع) مى‌شود.
مؤلف، با اشاره به اينكه يكى از عنايات بزرگ امام زمان(عج)، راهنمايى‌هاى ايشان در زمان غيبتشان مى‌باشد؛ همان توقيعاتى كه به افتخار مردان برجسته‌اى مانند نواب خاصه در زمان غيبت صغرى و يا شيخ مفيد، شرف صدور يافته كه طى آنها حضرت ولى عصر(عج) نيازهاى اخروى و دنيوى مردم را در ارتباط با دين و بندگى بيان فرموده و حتى يكى از آنها مى‌تواند احتياجات مردم را تأمين كند. در فصل دوم، ضمن بيان توقيعات و فرمان‌هاى صادرشده از ناحيه مقدسه، با رعايت اختصار، به ترجمه و شرح آنها پرداخته است.
مؤلف، با انتقاد از برخى نويسندگان معاصر كه از ترجمه و شرح برخى از توقيعات؛ مثلا توقيعى كه به افتخار جناب محمد بن عثمان براى بعضى از شيعيان در پاسخ به سؤلات آنان صادر گرديده است، به‌عنوان اينكه چون ما در زمان غيبت بسرمى‌بريم و لزوما بايد تقيه كنيم، خوددارى كرده‌اند، با ذكر دلايلى، ترجمه و شرح آنها را لازم مى‌داند، از جمله اينكه:
- يكى از پايه‌هاى محكم اجتهادى ما، همان اخبار و احاديث رسيده از اهل بيت(ع) است؛
- لازمه ننوشتن اين حقايق، فراموش شدن وجود مقدس امام عصر(عج) است؛
- همه شيعيان مى‌دانند كه بايد در زمان غيبت از نواب عامه تقليد نمود؛
- تمام جواب‌هايى كه آن وجود مقدس داده‌اند، در رساله‌هاى عمليه بيان شده و بنابراين بهتر است فرمايشات ايشان گفته شود.
فصل سوم، به ذكر، ترجمه و شرح بيانات حضرت بقيةالله(عج) كه در روزهاى اول پس از ظهور ايراد خواهند فرمود و با استفاده از روايات، به دست آمده، اختصاص دارد.
در يكى از اين خطبه‌ها، حضرت، مردم را به چند اصل حياتى دعوت مى‌نمايد:
- ايمان به خدا و اطاعت از دستوراتش؛
- اعتقاد به رسول اكرم(ص) و فرمانبردارى از ايشان؛
- عمل به قرآن و احكام سعادت‌بخش آن؛
- نابود ساختن باطل و مبارزه با آن؛
- زنده كردن سنت‌هاى ازبين‌رفته اسلام و بازگرداندن آنها به جاى اوليه خود.
فصل چهارم، به ذكر، ترجمه و در برخى موارد، توضيح مختصرى راجع به ادعيه مختلف نقل‌شده از حضرت بقيةالله(عج) در غيبت صغرى و كبرى پرداخته است؛ دعاهايى از جمله: زيارت آل ياسين، دعاى فرج، امام غايب، علوى مصرى، زيارت اميرالمؤمنين(ع) و رجبيه، صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانى و...
مؤلف در اين كتاب، به اعتراف خود، از خرمن علمى علما و بزرگان شيعه استفاده كرده و خود چيز تازه‌اى به آنها نيفزوده است.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص دارد.
منابع مقاله
1. مقدمه و متن كتاب؛
2. پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج 1، ص 320.
منبع
ویکی نور
