ابن ادریس حلی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

ولادت

ابن إدريس حلى در سال 543 هجرى در شهر حله به دنيا آمد.

وى از فحول علماى شيعه است. او عرب است و شيخ طوسى جد مادرى او (البته با واسطه)، به شمار مى رود.

ابن ادريس به حريت فكر معروف است. او صولت و هيبت جدش، شيخ طوسى را شكست و نسبت به علما و فقها تا سر حد اهانت انتقاد مى كرد.

كتاب نفيس و معروف او در فقه «سرائر» نام دارد.

گفته اند ابن إدريس از شاگردان سيد ابو المكارم ابن زهره بوده است ؛ اما از تعبيراتى كه ابن إدريس در كتاب وديعه «سرائر» از ابن زهره دارد، چنين برمى آيد كه صرفاً معاصر وى بوده و او را ملاقات كرده است و در برخى مسائل فقهى ميان آنها مكاتباتى رد و بدل شده است.

در نظر محققان

علامه نورى در فائده سوم از خاتمه مستدرك مى نويسد:

«ابو عبدالله محمد بن احمد بن ادريس عجلى حلى، عالم بزرگوار و معروفى است كه بزرگان فقها در اجازات خود به عظمت مقام علمى، فهم و دقت او اعتراف كرده و او را ستوده اند.»

ابن داود در رجال خود آورده است:

«وى پيشواى فقهاى حله، متقن در علوم و داراى تصنيفات بسيار است.»

فقيه بزرگ، شهيد اول - رحمه الله - در اجازه خود به او، وى را با عبارات «شيخ، امام، علامه، شيخ العلما و رئيس مذهب» ستوده است.

شيخ حر عاملى در كتاب «امل الآمل» مى نويسد:

«دانشمندان متأخر ما، ابن إدريس را بسيار ستوده اند و كتاب «سرائر» او را با آنچه در آخر آن از كتاب و اصول متقدمين نقل كرده است، مورد اعتماد قرار داده اند.»

پيرامون خبر واحد

در ميان فقهاى ما تنها ابن إدريس نيست كه خبر واحد را حجت و معتبر نمى داند و آن را نمى پذيرد، بلكه جز او نيز بر اين عقيده بوده اند، با اين فرق كه ابن إدريس به واسطه مزاج حادى كه داشته، بيش از ديگران آن را دنبال كرده و براى قبولاندن آن پافشارى نموده است، تا جايى كه نظريه او در اين باره مورد گفت و گوى بسيار واقع شده است.

جمعى از او سخت انتقاد نموده، و گروهى به دفاع و توضيح هدف وى برخاسته اند و بر مخالفان او اعتراض كرده و گفته هاى ديگران را بى انصافى در حق ابن إدريس دانسته اند.

اساتيد

از اساتيد اويند:

1 - دايى وى ابى على طوسى

2 - شيخ عماد، محمد بن ابى القاسم طبرى

3 - عربى بن مسافر عبادى

4 - حسن بن رطبه سوارى

شاگردان

بعضى از شاگردان او عبارتند از:

1 - شيخ نجيب الدين بن نما حلى

2 - شمس الدين فخار بن معد موسوى

3 - سيد محمد بن عبدالله بن زهره حسينى حلبى

4 - شيخ طومان بن احمد عاملى