آیه احسان

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۰۶ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه احسان

آیه 90 سوره نحل/ 16 «آیه احسان» نام گرفته است.[۱]

«إِنَّ اللّهَ یَأمرُ بِالعدلِ والإِحسنِ و إِیتاىِ ذِى القُربى و یَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنكَرِ والبَغىِ...».

در این آیه، شش اصل مهم (سه اصل مثبت و سه اصل منفى) دیده مى شود. به گفته ابن مسعود، آیه اى جامع تر از این در قرآن نیست و عثمان بن مظعون مى گوید: از روزى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله این آیه را بر من قرائت كرد، اسلام در دلم جاى گرفت و پیامبر را دوست مى داشتم.[۲]

عكرمه نیز نقل مى كند كه حضرت رسول صلى الله علیه و آله این آیه را بر ولید خواند. ولید گفت: اى پسر برادر! باز هم بخوان. پیامبر دوباره خواند. ولید گفت: به خدا سوگند! در آن حلاوت و تازگى است. بالاى آن میوه دار و زیر آن شاخ‌آور است و این كلام آدمیان نیست.[۳]

پانویس

  1. یسألونك فى الدین والحیاة، ج 3، ص 263.
  2. روض الجنان، ج 12، ص 82 و 83؛ نهج الحق، ص 206.
  3. روض الجنان، ج 12، ص 82.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366