شیخ محمدهادی تهرانی

حاج شيخ هادی فرزند ملا محمد امين معروف به تهرانی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ قرن چهادرهم هجری است. تهرانی در فقه و اصول و تفسير، حکمت و کلام و حديث و ادبيات عرب مهارت داشت. ابتدا مقدمات سطوح فقه و اصول را در تهران و اصفهان به پايان برد، او از شاگردان صاحب روضات و حاج ميرزا محمد هاشم و اعلام ديگر اصفهان بود. تهرانی چند سال متوالی در عتبات از محضر فاضل ايروانی و شيخ العراقين تهرانی و مرحوم ميرزای شيرازی عليهم الرحمه به خوبی بهره مند بود و خود به درجه اجتهاد در جمله مدرسين علما قرار گرفت.

تهرانی محققی دقيق و فقيهی کم نظير بود، فکری صائب و وقتی کامل و تحقيقی وافر داشت. او دانشمندی تمام عيار، جامع علوم عقلی و نقلی بود، و اعلامی چند سالها از کرسی درس او بهره مند بودند، که خود به مقام استادی رسيدند. از آثار مهم اوست: ودايع نبوت در فقه، توحيد، تفسير آيه نور؛ اتقان در اصول، منظومه در کلام، منظومه در نحو، و رسائلی در عبادات و فروع دين (شامل طهارت، صوم و صلوة، حج و خمس و زکوة و غيره...) وفات اين دانشمند الهی را در سال 1321 در نجف نوشته اند.

منابع

سايت شعائر