امامزاده سید اسحاق بن موسی ساوه
که ظاهراً نسب شريف او از اين قرار است: اسحق بن موسى بن اسحاق بن‌ابراهيم بن موسى بن ابراهيم بن موسى بن جعفر (ع)، مضجع او در زمين هاي قنات آب بالاى قريه ميم واقع است. مرحوم ميرزاى فيض گويد : در سال 1280 مرد متدينى از اهل آن قريه شيخ کاظم نام مذاکره نمود که اين مکان محل دفن امامزاده است، اهالى آن قريه حرف او را مطابق واقع نمي‌دانستند و با او همراهى نکردند، بالاخره گفت خوابى ديده‌ام که مأمور حفر اين مکان شده‌ام در اين بين سيد عبدالعلى نايينى کتابى داشت در حالات امامزاده‌ها به آن مکان آمد و آن مکان را گفت محل قبر امامزاده است چند نفر را با خود هم دست کرده آن زمين را بکاويدند، چون سه ذرع حفر نمودند يک نفر از آن مردم که حفر مي‌نمودند کلنگ رابه زمين زد سوراخى پديدار شد چون بدان سوراخ نظر کردند جسد ميتى را ديدند که سر کلنگ به صورت آن ميت خورده به طرزى که صورت او را مجروح نموده بود و اعضاى آن جسد به هيچ وجه عيب نکرده بود حتى کفن او، و از عجايب آن که آن مردى که سر کلنگ او به صورت آن ميت فرو رفته بود به همان موضع صورت او جراحتى پديدار شد که صورت او را سوراخ نمود و تا آخر عمر آن سوراخ ملتئم نشد و متصل تلايه پى مي‌داد، اهالى آن قريه چون جسد آن امامزاده را ملاحظه نمودند آن مکان را عمارت نموده و بر سر مزار او بقعه بساختند.
منبع
