آیه عذاب
آیه عذاب
نخستین آیه سوره معارج /70 را كه بر اساس آن، شخصى تقاضاى عذاب كرد و آن عذاب واقع شد، «آیه عذاب»[۱] گفته‌اند: «سَألَ سائِلٌ بِعذاب واقِع».
در شأن نزول این آیه آمده است كه تقاضاكننده، نعمان بن حرث یا نضر بن حارث بود كه پس از منصوب شدن امام على علیه‌السلام به مقام ولایت و جانشینى پیامبر در روز غدیر و پخش شدن این خبر در شهرها بسیار خشمگین شد و خدمت پیامبر آمد و گفت: آیا این سخن (انتصاب) از ناحیه تو است یا از ناحیه خدا؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: سوگند به خدایى كه معبودى جز او نیست، این از ناحیه خدا است.
نعمان روى برگرداند؛ در حالى كه مى‌گفت: خداوندا! اگر این سخن حق است و از ناحیه تو است، سنگى از آسمان بر ما بباران كه در این هنگام، سنگى بر سر او فرود آمد و او را كشت.[۲] همین شأن نزول را بسیارى از اهل سنت نیز گفته‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 393
