آیه بشارت

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه بشارت

برخى بخش پایانى آیه 34 سوره حج/ 22 را كه به فروتنان پاك دل بشارت مى دهد، «آیه بشارت» نامیده اند.[۱] «وَ بَشّرِ المُخبِتِین».

آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند:

«وَ بَشّرِ المُخبِتینَ × الّذینَ إِذَا ذُكِرَاللّهُ وجِلَت قُلوبُهُم والصبِرینَ عَلى مَا أَصابَهُم والمُقِیمِى الصَّلوةِ و مِمّا رَزَقنهُم یُنفِقونَ».

بعضى دومین آیه سوره یونس/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.[۲]

«و بَشّرِ الَّذینَ ءَامَنوا أنَّ لَهُم قَدَم صِدقٍ عِندَ رَبّهِم».

بر اساس روایاتى، امام على علیه‌السلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده[۳] و آیه دوم نیز بر ولایت على علیه‌السلام تطبیق شده است.[۴]

پانویس

  1. نهج الحق، ص 200.
  2. نهج الحق، ص 203.
  3. شواهد التنزیل، ج 1، ص 519.
  4. نهج الحق، ص 203.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 376-375