آیه اذن جهاد

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه اذن جهاد

آیه 39 سوره حج/ 22 را «آیه اذن جهاد» نام نهاده اند.[۱] برخى آن را آیه اذن فى القتال[۲] و برخى آیه جهاد[۳] نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در مدینه اجازه یافتند با مشركان بجنگند:

«أُذِنَ لِلَّذینَ یُقتَلونَ بِأنّهم ظُلِموا و إنَّ اللّهَ عَلى نَصرِهِم لَقدِیر».

در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا این كه به مدینه هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.
  2. همان.
  3. الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.
  4. مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 368