برخورد رسول خدا(ص) با شاعران یهودی و کافر
تلاش هاى يهود در زمينه نابودی اسلام و رسول خدا(صل الله علیه و آله و سلم) از ابتداى هجرت و دقيقا پيش از جنگ بدر آغاز شد. پيروزى بدر و نتايج حيرت انگيز آن، يهوديان، مشركان و منافقان را به يك اندازه وحشت زده كرد. از اين رو تلاش ها و تهديدات خود را بر ضدّ مسلمانان به شكل قابل ملاحظه‌اى افزايش دادند. در اين ميان تنى چند از زنان و مردان يهودى به جوسازى، توطئه و سخن پراكنى بر ضدّ پيامبر (ص) و مسلمانان پرداختند كه چاره اى جز از بين بردن آنان وجود نداشت.
کشتن ابوعفک یهودی
ابوعفك يهودى که از طايفه بنى عمرو بن عوف بود [۱]، مردم مدینه را به دشمنى پيغمبر (ص) برمى انگيخت و در هجو حضرت شعر مى سرود. وى مى گفت:« سوارى كه به سراغ قوم من آمد، قوم من را متفرق كرد.» او خطاب به قومش مى‌گويد: «اگر مى خواستيد به عزت و پادشاهى برسيد بهتر بود از «تبّع» دفاع مى كرديد.»
سالم بن عمير که او هم از طایفه بنی عمرو بن عوف بود، نذر كرد كه او را بكشد يا خود در اين راه كشته شود. سالم به سراغ ابوعفك رفت و او را كشت.[۲]
کشتن عصما بنت مروان
